แรทคิง (เต่านินจา)
| แรทคิง | |
|---|---|
 แรทคิงเวอร์ชันซีรีส์โทรทัศน์ ค.ศ. 2003 | |
| ข้อมูลการจัดพิมพ์ | |
| ผู้จัดพิมพ์ | มิราจสตูดิโอส์ อาร์ชีคอมิกส์ ไอดีดับเบิลยู พับลิชชิง |
| ปรากฏตัวครั้งแรก | เทลส์ออฟเดอะทีนเอจมิวแตนต์นินจาเทอร์เทิลส์ #4 (กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1988) |
| สร้างสรรค์โดย | จิม ลอว์สัน |
| ข้อมูลในเรื่อง | |
| นามแฝง | อสุรกาย, ผี, เดอะแรท, ฮานทาน, นักฆ่า, สุดยอดนักฆ่า, ดร. วิกเตอร์ ฟาลโค |
| สังกัดทีม | เดอะแพนธีอัน |
| ความสามารถ | สามารถสื่อสารกับหนูและควบคุมหนูด้วยกระแสจิต เสริมความแข็งแกร่ง เพิ่มความเร็วและความคล่องตัว การอำพรางตัว การฟื้นตัวจากการบาดเจ็บในอัตราที่เหนือมนุษย์ |
แรทคิง (อังกฤษ: Rat King) เป็นตัวละครจากแฟรนไชส์เต่านินจาในหลายสื่อ ตัวละครนี้ได้รับการสร้างขึ้นโดยจิม ลอว์สัน และปรากฏตัวครั้งแรกในการ์ตูนเรื่องเทลส์ออฟเดอะทีนเอจมิวแตนต์นินจาเทอร์เทิลส์ #4 ที่เขียนโดยจิม ลอว์สัน และได้ปรากฏตัวหลายครั้งตั้งแต่ในหนังสือการ์ตูน รวมถึงสื่ออื่น ๆ เช่น ซีรีส์แอนิเมชัน และวิดีโอเกม
แรทคิงเกิดและเติบโตในบอสตัน กระทั่งต่อมาได้อพยพมาอยู่ที่นิวยอร์ก เขายังคงเป็นหนึ่งในตัวละครที่ลึกลับยิ่งกว่าในเรื่องราวเต่านินจา ด้วยรูปลักษณ์ที่หลากหลายทำให้เขาเป็นทั้งวายร้าย, ตัวละครที่ไม่เข้าข้างใคร และแม้กระทั่งพันธมิตรของเต่านินจา แรทคิงมีเครื่องแต่งกายที่โดดเด่น ซึ่งประกอบด้วยผ้าขี้ริ้วที่สกปรกและขาดรุ่งริ่ง รวมทั้งที่เด่นที่สุดคือมีผ้าพันแผลหลายแบบปกคลุมร่างกายของเขา นอกจากนี้ แรทคิงมีอิทธิพลทางกระแสจิตอย่างเห็นได้ชัดเหนือเหล่าหนู
การปรากฏตัว
[แก้]มิราจคอมิกส์
[แก้]ในการ์ตูนเรื่องเต่านินจาของมิราจสตูดิโอส์ แรทคิงปรากฏตัวครั้งแรกในเทลส์ออฟเดอะทีนเอจมิวแตนต์นินจาเทอร์เทิลส์ #4 ในฐานะศัตรูหลักของเรื่อง โดยหลังจากอาศัยอยู่ในหนองน้ำเป็นเวลาหลายเดือน แรทคิง (ซึ่งยังไม่มีชื่อจนกว่าจะจบฉบับดังกล่าว) ได้ตัดสินใจเข้าไปในนิคมอุตสาหกรรมร้างที่อยู่ใกล้เคียง และใช้เป็นที่กำบังสำหรับฤดูหนาวที่จะมาถึง ที่นั่นเอง แรทคิงได้พบเต่านินจากับเคซีย์ โจนส์ ที่เป็นเพื่อนของพวกเขาโดยบังเอิญ ซึ่งมาที่นิคมอุตสาหกรรมดังกล่าวเพื่อฝึก และความเชื่อที่ว่าพวกเต่านินจากับเคซีย์เป็น "อสุรกาย" อื่น ๆ ที่ต้องการยึดอาณาเขตของเขา แรทคิงจึงแอบตามพวกเขาไปทั่วทั้งนิคม กระทั่งจับไมเคิลแองเจโลและปล่อยให้เขาถูกหนูกัดกิน (แต่ภายหลังไมเคิลแองเจโลได้หลบหนีไป) ในที่สุด แรทคิงก็พ่ายแพ้ต่อเลโอนาร์โดจากการต่อสู้กันตัวต่อตัว โดยปาดาวกระจายหลายอันมาที่เขา ซึ่งทำให้เขาเสียสมดุล แล้วดิ่งลงไปในไซโล[1]
ภายหลัง แรทคิงได้กลับมาในช่วงโค้งสุดท้ายของซีรีส์มิราจ ในช่วงซิตีแอตวอร์ ซึ่งศพของเขาสื่อสารกับอาจารย์สปลินเตอร์[2]
ขบวนการเต่านินจา (ค.ศ. 1987–1996)
[แก้]แม้จะเป็นตัวละครรองในมิราจคอมิกส์ในตอนที่เริ่มออกอากาศ แต่แรทคิง (ให้เสียงโดยทาวน์เซนด์ โคลแมน) ก็โดดเด่นในฐานะตัวละครประจำในแอนิเมชันซีรีส์ขบวนการเต่านินจา ค.ศ. 1987 โดยเป็นหนึ่งในตัวร้ายไม่กี่ตัวจากมิราจคอมิกส์ที่ทำเป็นการ์ตูนดังกล่าว (ตัวอื่น ๆ ได้แก่ ชเรดเดอร์, ฟุตแคลน, ไทรเซราทอนส์ และ ดร. สต็อกแมน) ตัวการ์ตูนฉบับเทียบของแรทคิงค่อนข้างไม่สอดคล้องกันในบางเรื่องเกี่ยวกับเวอร์ชันคอมิกของเขา โดยแสดงด้วยผมสีบลอนด์หรือสีส้มแทนที่จะเป็นสีดำและมีเครื่องแต่งกายที่เปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ซึ่งการปรากฏตัวสองสามครั้งแรกในการปรากฏตัวดังกล่าวได้ทำให้เขาควบคุมหนูด้วยฟลูต (อย่างนักเป่าปี่แห่งฮาเมิลน์) แทนดวงจิตของเขาเหมือนในตอนต่อ ๆ มา ที่แม้แต่สปลินเตอร์ก็ได้รับผลกระทบจากเสียงดนตรี และเกือบจะสังหารพวกเต่านินจาในการต่อสู้ครั้งหนึ่ง[3] แรทคิงในเวอร์ชันการ์ตูนดังกล่าวยังได้รับการพรรณนาว่ามีความฉลาดสูง โดยแสดงให้เห็นว่าสามารถรังสรรค์สิ่งต่าง ๆ เช่น การผสมสารเคมีและระเบิดต่าง ๆ[4][5]
อาร์ชีคอมิกส์
[แก้]ในซีรีส์ทีนเอจมิวแตนต์นินจาเทอร์เทิลส์ของอาร์ชีคอมิกส์ แรทคิงได้รับการขนานนามว่าท่านลอร์ดฮานทาน ซึ่งการปรากฏตัวครั้งแรกของแรทคิงในอาร์ชีคอมิกส์นี้อยู่ในฉบับที่ 11 โดยที่พวกเต่าได้พบเขาขณะค้นหาชเรดเดอร์ในท่อระบายน้ำ แรทคิงยอมให้พวกเต่าผ่านเขาไปโดยไม่มีอะไรขัดขวาง และบอกพวกเขาว่าชเรดเดอร์อยู่ที่ไหน หลังจากที่เลโอนาร์โดพิสูจน์ว่าเขาและพี่น้องหมายถึงเขาและหนูของเขาไม่เป็นอันตราย[6]
แรทคิงมีบทบาทเพิ่มเติมใน "เดอะฟิวเจอร์ชาร์กทริโลจี" ซึ่งเผยให้เห็นว่าเขายังคงมีบทบาทต่อไปอีกหลายทศวรรษในอนาคต (โดยไม่แสดงร่องรอยของการแก่เลย) และหลังจากที่โดนาเตลโลเวอร์ชันอนาคตได้ทำลายล้างประชากรหนูส่วนใหญ่ของโลก ในอนาคตที่น้ำท่วมหลังภาวะโลกร้อนทำให้หนูเข้ามาในบ้านในเมืองต่าง ๆ แรทคิงได้ประกาศสงครามกับเขาและพันธมิตรที่สังหาร "ลูกหลาน" ของเขาไปเป็นจำนวนมาก[7] แม้ว่าจะกล่าวถึงตลอดทั้งตอน "เดอะฟิวเจอร์ชาร์กทริโลจี" แต่แรทคิงก็ปรากฏตัวด้วยตนเองในฉบับสุดท้ายของเนื้อเรื่องดังกล่าวเท่านั้น ซึ่งทำให้เขามีส่วนร่วมในแบทเทิลรอยัลกับพวกเต่า, พันธมิตรของพวกเขา และผู้ร้ายอื่น ๆ อีกหลายคน กระทั่งแรทคิงพ่ายแพ้ในฉบับนี้หลังจากที่เวอร์มิเนเตอร์ เอกซ์ ทำน้ำท่วมห้องที่ทุกคนอยู่นี้โดยไม่ได้ตั้งใจ โดยพัดพาแรทคิงและบรรดาหนูของเขาออกไป[8]
เต่านินจา (ค.ศ. 2003–2009)
[แก้]ในเต่านินจา ค.ศ. 2003 แรทคิง (ซึ่งไม่เคยถูกกล่าวถึงเช่นนี้และพากย์เสียงโดยเดวิด เซน แมนสลีย์) ปรากฏในตอน "กลเม็ดของบิชอป" และต่อมาคือ "ข้าคืออสุรกาย" ซึ่งเป็นการดัดแปลงจากการปรากฏตัวครั้งแรกของเขาในมิราจคอมิกส์ โดยภาพย้อนหลังเผยให้เห็นตัวละครนี้ในชื่อ "สเลเยอร์" ซึ่งเป็นร่างโคลนต้นแบบ/ทหารระดับสูงของเอเจนต์บิชอปผสมกับดีเอ็นเอของอาจารย์สปลินเตอร์ หลังจากการต่อสู้ทำให้ห้องทดลองของบิชอปโดนน้ำท่วม เขาก็ถอยกลับไปที่ท่อระบายน้ำโดยไม่มีความทรงจำ และต่อสู้กับพวกเต่าอีกครั้ง รวมถึงแทนที่จะตายเหมือนในคอมิกส์ แรทคิงรอดชีวิตจากการตกลงไปในไซโลหลังจากการต่อสู้กับเลโอนาร์โด[9]
เต่านินจา (ค.ศ. 2012–2017)
[แก้]แรทคิงปรากฏตัวในการ์ตูนเต่านินจา ค.ศ. 2012 และพากย์เสียงโดยเจฟฟรีย์ คอมส์ ซึ่งในฤดูกาลที่ 1 ของซีรีส์นี้ แรทคิงได้รับการแนะนำให้รู้จักกับวิกเตอร์ ฟัลโก นักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานเกี่ยวกับเคมีประสาทที่ช่วยให้เขาอ่านใจได้ และท้ายที่สุดก็คาดการณ์ทุกการเคลื่อนไหวที่พวกเต่าทำ หลังจากการทดลองทำให้เขาเสียโฉม เขาก็ออกไปหาท่อระบายน้ำเพื่อวางแผนแก้แค้นพวกเต่าด้วยการควบคุมจิตใจอาจารย์สปลินเตอร์ จนกระทั่งเขาและกองทัพของเขาถูกหยุดยั้ง ส่วนในฤดูกาลที่ 2 หลังจากมีฝนก่อกลายพันธุ์ในนิวยอร์ก ที่ใส่สารก่อกลายพันธุ์หลายกระบอกก็ตกลงมาในเมือง แรทคิงได้รับหนึ่งในกระบอกเหล่านี้และเริ่มทำการทดลองกับหนูของเขา และกำลังกลายพันธุ์พวกมัน แผนของแรทคิงคือการสร้างกองทัพหนูมนุษย์อย่างอาจารย์สปลินเตอร์เพื่อยึดครองนครดังกล่าว ซึ่งในการต่อสู้ครั้งสุดท้าย แรทคิงถูกกำจัดโดยการถูกอาจารย์สปลินเตอร์โยนเข้าไปในอันเดอร์ซิตี และในฤดูกาลที่ 4 แรทคิงได้กลับมาจากการเอาชีวิตรอดในการร่วงดังกล่าว โดยใช้เกมจิตวิทยาปะทะกับอาจารย์สปลินเตอร์อีกครั้ง แต่ด้วยการเป็นฝ่ายชนะแรทคิง เขาก็สามารถกำจัดแรทคิง ซึ่งถูกค้นพบว่าเป็นอสุภที่เป็นโครงกระดูก และตระหนักว่าทุกสิ่งที่เขามีนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าอาการประสาทหลอนที่เกิดจากไข้ของเขา
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Kevin Eastman and Peter Laird (w), Jim Lawson (p), Ryan Brown (i). "I, Monster" Tales of the Tales of the Teenage Mutant Ninja Turtles 4 (January, 1988), Mirage Studios
- ↑ Teenage Mutant Ninja Turtles v.1, #55-59
- ↑ Buzz Dixon (writer) (1989-10-10). "Enter the Rat King". Teenage Mutant Ninja Turtles. ฤดูกาล 3. ตอน 33. Various.
- ↑ David Wise (writer) (1989-11-29). "Leatherhead Meets the Rat King". Teenage Mutant Ninja Turtles. ฤดูกาล 3. ตอน 55. Various.
- ↑ David Wise (writer) (1994-09-24). "Wrath of the Rat King". Teenage Mutant Ninja Turtles. ฤดูกาล 8. ตอน 171. Various.
- ↑ Ryan Brown and Dean Clarrain (w), Jim Lawson (p), Gary Fields (i). "White Light" Teenage Mutant Ninja Turtles Adventures 11 (June, 1990), Archie Comics
- ↑ Chris Allan and Dean Clarrain (w), Chris Allan (p), Brian Thomas (i). "Past Lives" Teenage Mutant Ninja Turtles Adventures 43 (April, 1993), Archie Comics
- ↑ Chris Allan and Dean Clarrain (w), Chris Allan (p), Jon D'Agostino (i). "Here Today, Gone Tomorrow" Teenage Mutant Ninja Turtles Adventures 44 (May, 1993), Archie Comics
- ↑ Brandon Sawyer (writer) (2005-10-15). "I, Monster". Teenage Mutant Ninja Turtles. ฤดูกาล 4. ตอน 83. 4Kids TV.