จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แบรกกิ้ง ไรท์ส เป็นรายการ เพย์-เพอร์-วิว ของ WWE จัดเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 2009 ที่ พิตต์สเบิร์ก รัฐเพนซิลเวเนีย[2][3][4]
ลำดับ
|
|
กำหนด
|
เวลา[5]
|
1D
|
Christian (c) ชนะ Paul Burchill[6]
|
ชิงECW Championship
|
Unknown
|
2
|
The Miz (Raw) ชนะ John Morrison (SmackDown!)[7]
|
ปล้ำเดี่ยว
|
10:54
|
3
|
Beth Phoenix, Michelle McCool and Natalya (SmackDown!) ชนะ Gail Kim, Kelly Kelly and Melina (Raw)[8]
|
แท็กทีมหญิง10คน
|
06:54
|
4
|
The Undertaker (c) ชนะ Batista, CM Punk and Rey Mysterio[9]
|
4เส้าชิงWorld Heavyweight Championship
|
09:55
|
5
|
Team SmackDown! (Chris Jericho, David Hart Smith, Finlay, Kane, Matt Hardy, R-Truth and Tyson Kidd) defeated Team Raw (Big Show, Cody Rhodes, Jack Swagger, Kofi Kingston, Mark Henry, Shawn Michaels and Triple H)[4]
|
แท็กทีม14คนชิงถ้วย Bragging Rights Trophy
|
15:34
|
6
|
John Cena defeated Randy Orton (c) 6–5[10]
|
Iron Man match 60 นาที ชิงWWE Championship
|
1:00:00
|
- (c) – หมายถึงเจ้าของเข็มขัดแชมป์ก่อนเริ่มแข่งขัน
- D – หมายถึงเป็นแมทช์การปล้ำก่อนรายการ
|
Score
|
Point Winner
|
Decision
|
Notes
|
Times
|
1–0
|
John Cena
|
Submission
|
Submitted to the STF
|
3:55
|
1–1
|
Randy Orton
|
Pinfall
|
Pinfall after a RKO
|
9:00
|
2–2
|
John Cena and Randy Orton
|
Pinfall
|
Double Pinfall
|
17:00
|
3–2
|
John Cena
|
Pinfall
|
Pinfall after an Attitude Adjustment from the top rope
|
19:40
|
3–3
|
Randy Orton
|
Pinfall
|
Pinfall after a Dream Street from Ted DiBiase
|
20:55
|
3–4
|
Randy Orton
|
Pinfall
|
Pinfall after throwing Cena through the lighting grid
|
25:35
|
4–4
|
John Cena
|
Pinfall
|
Pinfall with a small package
|
33:00
|
4–5
|
Randy Orton
|
Pinfall
|
Pinfall after an Elevated DDT from the ring apron to the floor
|
35:20
|
5–5
|
John Cena
|
Pinfall
|
Pinfall after an Attitude Adjustment through the announce table
|
51:00
|
6–5
|
John Cena
|
Submission
|
Submitted to the STF
|
59:54
|
|
---|
| |
---|
ในปัจจุบัน | |
---|
ในอดีต |
- เดอะเรสต์ลิงคลาสสิก (1985)
- ดิสทิวส์เดย์อินเท็กซัส (1991)
- วันไนท์โอนลี (1997)
- แคปิทอลคาร์เนจ (1998)
- เมย์เฮมอินแมนเชสเตอร์ (1998)
- อินยัวร์เฮ้าส์ (1995–1999)
- โนเมอร์ซี (1999)
- โอเวอร์ดิเอดจ์ (1998–1999)
- ฟุลลี่โลดเดด (1998–2000)
- อินเวชั่น (2001)
- คิงออฟเดอะริง (1993–2002)
- รีเบลเลียน (1999–2002)
- อินเซอร์เรกซ์ชั่น (2000–2003)
- แบดบลัด (1997, 2003–2004)
- ดีเซมเบอร์ทูดิสเมมเบอร์ (2006)
- นิวเยียร์สเรโวลูชั่น (2005–2007)
- วันไนท์สแตนด์ (2005–2008)
- อันฟอร์กิฟเว่น (1998–2008)
- ไซเบอร์ซันเดย์ (2004–2008)
- อาร์มาเกดดอน (1999–2000, 2002–2008)
- จัดจ์เมนท์เดย์ (1998, 2000–2009)
- เดอะเกรทอเมริกันแบช (2004–2009)
- เบรกกิ้งพอยท์ (2009)
- ไฟเทอร์โฟร์เวย์ (2010)
- แบรกกิ้ง ไรท์ส (2009–2010)
- แคปิเทล พูนิชเมนท์ (2011)
- เวนเจินส์ (2001–2007, 2011)
- โอเวอร์เดอะลิมิต (2010–2012)
- โนเวย์เอาท์ (1998, 2000–2009, 2012)
- เอ็นเอ๊กซ์ที แอร์ไรวัล (2014)
- คิงออฟเดอะริง (1985–1989, 1991, 1993-2002, 2006, 2008, 2010, 2015, 2021)
- เดอะบีสอินเดอะอีท (2015)
- ไลฟ์ฟรอมเมดิสันสแควร์การ์เดน (2015)
- ครุยเซอร์เวทคลาสสิก (2016)
- โรดบล็อก (2016)
- เกรตบอลส์ออฟไฟร์ (2017)
- แบทเทิลกราวด์ (2013–2017)
- โนเมอร์ซี (1999–2008, 2016–2017)
- แคลชออฟแชมเปียนส์ (2016–2017)
- ยูไนเต็ด คิงดอม แชมเปียนชิป ทัวร์นาเมนต์ (2017)
- เมยังคลาสสิก (2017–2018)
- เกรเทสต์ รอยัลรัมเบิล (2018)
- อีโวลูชัน (2018)
- ซูเปอร์โชว์-ดาวน์ (2018–2020)
- ทีแอลซี: เทเบิลส์แลดเดอส์ & แชส์ (2009–2020)
- เอ็นเอ๊กซ์ที เทคโอเวอร์ (2014–2021)
- เฮลอินเอเซล (2009–2022)
- เอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2009–2022)
|
---|