ข้ามไปเนื้อหา

มิเชล แม็กคูล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Michelle McCool)
Michelle McCool
ชื่อเกิดMichelle Leigh McCool
เกิด (1980-01-25) มกราคม 25, 1980 (45 ปี)[1]
Palatka, Florida, United States[1]
ที่พักAustin, Texas, United States[2]
การศึกษาFlorida State University
คู่สมรสJeremy Alexander (สมรส 2001; หย่า 2006)
Mark Calaway (สมรส 2010)[2]
บุตร1
ประวัติมวยปล้ำอาชีพ
ชื่อบนสังเวียนMichelle McCool
ส่วนสูง5 ฟุต 10 นิ้ว (178 เซนติเมตร)[3][1]
น้ำหนัก127 ปอนด์ (58 กิโลกรัม)[1]
มาจากPalatka, Florida[3][2]
ฝึกหัดโดยDeep South Wrestling[1]
Ohio Valley Wrestling[1][2]
เปิดตัวNovember 18, 2004[2]
รีไทร์May 1, 2011[4]

มิเชล เลจ คาลาเวย์ (Michelle Leigh Calaway)[5] เกิดวันที่ 25 มกราคม ค.ศ. 1980 เป็นนักมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกันที่รู้จักดีกับWWEภายใต้ชื่อบนสังเวียน มิเชล แม็กคูล (Michelle McCool)[3] ปัจจุบันได้แต่งงานกับดิอันเดอร์เทเกอร์

ประวัติในวงการมวยปล้ำ

[แก้]

แม็กคูลเริ่มเข้าสู่วงการมวยปล้ำจากการเข้าประกวด WWE Diva Search เมื่อปี 2004 แม้ว่าจะไม่ได้รางวัลชนะเลิศ แต่ก็ได้เซ็นสัญญากับ WWE ซึ่งเธอได้ถูกส่งไปฝึกที่ค่ายพัฒนานักมวยปล้ำ ดีพ เซาท์ เรสต์ลิง และ โอไฮโอ แวลลีย์ เรสต์ลิง เพื่อฝึกทักษะในการปล้ำ

วันที่ 20 กรกฎาคม 2008 แม็กคูลเอาชนะ นาตาเลีย (Natalya) ในเดอะเกรทอเมริกันแบช ทำให้แม็กคูลได้ครองตำแหน่ง WWE Diva Champion คนแรก และเสียตำแหน่งไป ในวันที่ 26 ธันวาคม ค.ศ. 2008 ให้กับ มารีสและทำร้าย มาเรีย ที่ทำให้เธอต้องเสียแชมป์ไป

วันที่ 26 มิถุนายน 2009 แม็กคูลได้เอาชนะเมลินา คว้าแชมป์ WWE Women's Championship อีกหนึ่งแชมป์ ในเดอะแบช (2009) ทำให้เธอได้กลายเป็นนักมวยปล้ำหญิงประวัติศาสตร์ WWE คนแรกที่เคยได้ครองแชมป์ทั้ง 2 เข็มขัดมาแล้ว

วันที่ 31 มกราคม 2010 แม็กคูลเสียแชมป์ให้กับมิกกี เจมส์ ในรอยัลรัมเบิล (2010) ในแมตช์ที่ใช้เวลาเพียง 20 วินาที แต่ก็ชิงคืนมาได้ 3 อาทิตย์หลังจากนั้นด้วยความร่วมมือของ วิกกี เกร์เรโร

ในวันศุกร์ที่ 29 เมษายนในตอนของสแมคดาวน์ แม็กคูลเผชิญหน้ากับเลย์ลาในการปล้ำเดี่ยวซึ่งจบลงด้วยการตัดสิทธิ์หลังจากที่ทั้งสองเริ่มทะเลาะกันนอกเวที หลังแมตช์เลย์ลาท้าให้ปล้ำแบบ No Disqualification and No Countout Match ในศึกเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2011) แม็กคูลยอมรับภายใต้เงื่อนไขเดียว ซึ่งก็คือผู้แพ้จะต้องออกจาก WWE[6] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์แม็กคูลถูกเลย์ลาจับกดในการปล้ำแบบเต็มเวลาครั้งสุดท้ายให้กับ WWE ของเธอ[7]

ในบทความปี 2019 ที่เผยแพร่โดย The Sportster แม็กคูลเปิดเผยการออกจาก WWE ของเธอว่าเธอต้องเผชิญกับอาการบาดเจ็บมากมายและการให้กำเนิดลูกสาวในปีต่อมา[8] สิ่งนี้อธิบายไว้ในพอดคาสต์ Chasing Glory ของลิเลียน การ์เซีย ซึ่งเป็นอดีตผู้ประกาศบนเวทีของ WWF/WWE ซึ่งเธอให้สัมภาษณ์ในปี 2016[8]

ในปี 2025 แม็กคูลได้รับการบรรจุชื่อเข้าสู่หอเกียรติยศ WWE Hall of Fame

ท่าไม้ตาย

[แก้]

M.A.D."T" (Heel hook), Wings of Love (Lifting sitout double underhook facebuster) และ Faith Breaker (Belly to back inverted mat slam

ผลงานแชมป์ความสำเร็จ

[แก้]
แชมป์ดีวาส์ คนแรก
แชมป์หญิง WWE

เชิงอรรถ

[แก้]

1 McCool originally injured her back during a WWE European tour. Because of pain in her back, she was unaware of the sternum injury until she went to the hospital for treatment. Tests also revealed that she had an enlarged kidney.[17]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 Kamchen, Richard (June 21, 2009). "Michelle McCool". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. สืบค้นเมื่อ March 12, 2019.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 "Michelle McCool". Online World Of Wrestling. สืบค้นเมื่อ April 14, 2008.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 "Michelle McCool's alumni profile". WWE. สืบค้นเมื่อ May 3, 2011.
  4. ↑ Morrow, Brendan (January 9, 2017). "Michelle McCool, The Undertaker's Wife: 5 Fast Facts You Need to Know". Heavy.com. สืบค้นเมื่อ May 1, 2018.
  5. ↑ "Dan Severn, Crime Time, Brooke Adams, Steve Keirn and More Added to Massive Wrestlecon Guest List in Orlando, Fl". pwinsider.com. สืบค้นเมื่อ 13 March 2017.
  6. ↑ "Smackdown results: Double Disqualification". WWE. April 29, 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 30, 2011. สืบค้นเมื่อ September 9, 2011.
  7. ↑ Hillhouse, Dave (May 1, 2011). "Extreme Rules: Championship make-over edition". Slam! Sports. Canadian Online Explorer. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 20, 2012. สืบค้นเมื่อ May 2, 2011.
  8. ↑ 8.0 8.1 "Michelle McCool Reveals What Led to Her WWE Departure". The Sportster. June 3, 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 17, 2021. สืบค้นเมื่อ February 23, 2021.
  9. ↑ "Japanese Audio Wrestling – Year End Awards". The LAW. Fight Network. December 12, 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 8, 2018. สืบค้นเมื่อ September 8, 2018.
  10. ↑ "Achievement Awards: Woman". Pro Wrestling Illustrated. January 7, 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 4, 2016. สืบค้นเมื่อ January 8, 2011.
  11. ↑ "PWI's Dan Murphy on why Styles & McCool were rated no. 1". Wrestling Observer Newsletter. September 18, 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 20, 2010. สืบค้นเมื่อ September 18, 2010.
  12. ↑ Eck, Kevin (January 2, 2009). "2008 Awards". The Baltimore Sun. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 4, 2021. สืบค้นเมื่อ September 25, 2020.
  13. ↑ "WWE Women's Championship". WWE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 9, 2012. สืบค้นเมื่อ November 19, 2021.
  14. ↑ "WWE Divas championship". WWE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 14, 2019. สืบค้นเมื่อ May 16, 2019.
  15. ↑ Rote, Andrew (April 2, 2008). "Michelle motors to victory … but pays the price". WWE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 26, 2009. สืบค้นเมื่อ April 4, 2008.
  16. ↑ 16.0 16.1 "RAW Results December 13, 2010". World Wrestling Entertainment. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 17, 2010. สืบค้นเมื่อ December 13, 2010.
  17. ↑ Zeigler, Zack (December 2, 2006). "Michelle McCool update". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ October 26, 2009.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ มิเชล แม็กคูล
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=มิเชล_แม็กคูล&oldid=12147910"