แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก
| กีโยมที่ 4 | |
|---|---|
 | |
| แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก | |
| ครองราชย์ | 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 |
| ก่อนหน้า | อดอล์ฟ |
| ถัดไป | มารี-อาเดลาอีด |
| ประสูติ | 22 เมษายน พ.ศ. 2395 พระราชวังบรีบริช,วีสบาเดิน,ประเทศเยอรมนี |
| สิ้นพระชนม์ | 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 (พระชนมายุ 59 พรรษา) ปราสาทเบิร์ก,คอลมาร์-เบิร์ก,ประเทศลักเซมเบิร์ก |
| พระราชบุตร | แกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดแห่งลักเซมเบิร์ก แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงอีลดาแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงอ็องตัวแน็ตแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงเอลีซาแบ็ตแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงโซฟีแห่งลักเซมเบิร์ก |
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์นัสเซา-ไวล์บวร์ก |
| พระราชบิดา | แกรนด์ดยุกอดอล์ฟแห่งลักเซมเบิร์ก |
| พระราชมารดา | เจ้าหญิงอาเดิลไฮท์-มารีอาแห่งอันฮัลท์-เดสซู |
แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก (22 เมษายน พ.ศ. 2395 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455) ทรงดำรงเป็นแกรนด์ดยุคผู้ปกครองแห่งราชรัฐลักเซมเบิร์กตั้งแต่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 จนกระทั่งสิ้นพระชนม์ เป็นพระบิดาของแกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดแห่งลักเซมเบิร์กและแกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก ทรงครองราชบัลลังก์สืบต่อจากแกรนด์ดยุกอดอล์ฟแห่งลักเซมเบิร์ก พระบิดา และพระองค์ทรงอ้างสิทธิในบรรดาศักดิ์ ดยุกแห่งนัสเซา[1] พระองค์ทรงเป็นแกรนด์ดยุกพระองค์สุดท้ายแห่งลักเซมเบิร์กที่สิ้นพระชนม์ขณะยังเป็นพระประมุข
ช่วงต้นพระชนม์ชีพ
[แก้]เจ้าชายวิลเฮ็ล์ม อาเล็คซานเดอร์ทรงประสูติในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2395 ณ พระราชวังบรีบริช,วีสบาเดิน โดยเป็นพระราชโอรสพระองค์โตในดยุกอดอลฟ์แห่งนัสเซากับพระมเหสีพระองค์ที่สอง เจ้าหญิงอาเดิลไฮท์-มารีอาแห่งอันฮัลท์-เดสซู
ตั้งแต่ประสูติพระองค์ทรงได้เป็นรัชทายาทแห่งนัสเซา พระราชบิดาของพระองค์ทรงสนับสนุนจักรวรรดิออสเตรียในสงครามออสเตรีย-ปรัสเซียปีพ.ศ. 2406 หลังจากจักรวรรดิออสเตรียพ่ายแพ้ในสงคราม นัสเซาได้ถูกผนวกเข้ากับราชอาณาจักรปรัสเซียและทำให้พระราชบิดาสูญเสียราชบัลลังก์ในวันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2409
ในราชสำนักลักเซมเบิร์ก
[แก้]
ในปีพ.ศ. 2422 พระญาติของพระองค์ซึ่งมีศักดิ์เป็นพระราชนัดดาของดยุกอดอลฟ์ พระราชบิดา คือ เจ้าหญิงเอ็มมาแห่งวัลเด็คและเพือร์ม็อนท์ได้อภิเษกสมรสกับสมเด็จพระเจ้าวิลเลิมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ซึ่งทรงเป็นแกรนด์ดยุคแห่งลักเซมเบิร์กด้วย ในปีพ.ศ. 2433 พระเจ้าวิลเลิมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์เสด็จสวรรคต มีพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวได้สืบราชบัลลังก์เนเธอร์แลนด์เป็น สมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินาแห่งเนเธอร์แลนด์ เนื่องจากพระราชโอรสของพระองค์สิ้นพระชนม์ก่อนหน้านี้แล้ว พระนางวิลเฮลมินาทรงถูกตัดสิทธิ์ในราชบัลลังก์ลักเซมเบิร์กอันเนื่องมาจากกฎหมายแซลิกที่ไม่อนุญาตให้สตรีครองบัลลังก์
ราชรัฐซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่พ.ศ. 2358 ได้ผ่านราชบัลลังก์ไปสู่พระราชบิดาของพระองค์ซึ่งได้ขึ้นครองราชย์เป็น แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก ด้วยข้อสัญญาราชสกุลนัสเซา นับได้ว่าแกรนด์ดยุคอดอล์ฟทรงมีศักดิ์เป็นพระญาติลำดับที่ 17 ของพระเจ้าวิลเลมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ โดยสืบราชสกุลผ่านทางบุรุษ ที่ซึ่งมีความเกี่ยวพันที่ห่างกันมากที่สุดในประวัติศาสตร์
เจ้าชายวิลเฮ็ล์ม อาเล็คซานเดอร์ทรงได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นเจ้าชายกีโยม อาแล็กซ็องดร์ แกรนด์ดยุกรัชทายาทแห่งลักเซมเบิร์ก
ครองราชย์
[แก้]
ในวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 แกรนด์ดยุคอดอลฟ์สิ้นพระชนม์ แกรนด์ดยุกรัชทายาทกีโยม อาแล็กซ็องดร์ได้ครองราชบัลลังก์สืบต่อเป็น แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก พระองค์ทรงเป็นโปรแตสแตนต์ และทรงอภิเษกสมรสตั้งแต่ก่อนครองราชย์ กับอิงฟังตามารีอา อานาแห่งโปรตุเกสพระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอาเดิลไฮท์แห่งเลอเวินชไตน์-แวร์ทไฮม์-โรเซินแบร์คในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2436 ณ ปราสาทฟิสช์ฮอร์น แซล อัม ซี ออสเตรีย พระองค์ทรงเชื่อว่าการอภิเษกสมรสกับพระราชธิดาจากประเทศโรมันคาทอลิกจะนำมาสู่การมีพระประมุขที่เป็นโรมันคาทอลิกด้วย โดยนับตั้งแต่หลังรัชสมัยแกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 พระประมุขทุกพระองค์ล้วนเป็นคาทอลิก
หลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระปิตุลา เจ้าชายนิโคเลาส์-วิลเฮล์มในปีพ.ศ. 2448 สายสกุลบุรุษองค์เดียวที่ถูกต้องตามกฎหมายของราชวงศ์นัสเซา-ไวล์บวร์กคือ พระญาติของแกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 เจ้าชายเกออร์ค นิโคเลาส์, เคานต์แห่งมาเรินแบร์ค ซึ่งเป็นพระโอรสจากการแต่งงานต่างฐานันดร ดังนั้นในพ.ศ. 2450 แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 ทรงประกาศให้เคานต์แห่งมาเรินแบร์คไม่ใช่ราชนิกุล โดยทรงประกาศให้พระราชธิดาพระองค์โต เจ้าหญิงมารี-อาเดลาอีดขึ้นเป็นทายาทโดยสันนิษฐานแห่งราชบัลลังก์ของราชรัฐ
สิ้นพระชนม์
[แก้]แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กสิ้นพระชนม์ในวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 ณ ปราสาทเบิร์ก ในเมืองคอลมาร์-เบิร์ก ประเทศลักเซมเบิร์ก สิริพระชนมายุ 59 พรรษา พระองค์ทรงเป็นแกรนด์ดยุกพระองค์สุดท้ายแห่งลักเซมเบิร์กที่สิ้นพระชนม์ขณะยังเป็นพระประมุข พระราชธิดาได้ขึ้นครองราชย์ต่อเป็น แกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดแห่งลักเซมเบิร์ก ภายใต้การสำเร็จราชการของพระนางมารี อาน พระชายาของพระองค์ และต่อมาแกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดทรงทำให้เกิดวิกฤตในการดำรงอยู่ของสถาบันประมุขแห่งรัฐลักเซมเบิร์ก และแกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก พระราชธิดาองค์รองของพระองค์ซึ่งจะได้ครองราชย์สืบต่อจากแกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีด ทรงสามารถแก้ไขวิกฤตต่างๆที่เกิดขึ้นในสมัยพระเชษฐภคินีได้
พระอิศริยยศ
[แก้]- 22 เมษายน พ.ศ. 2395 - 20 กันยายน พ.ศ. 2409 : เจ้าชายวิลเฮ็ล์ม อาเล็คซานเดอร์ เจ้าชายรัชทายาทแห่งนัสเซา[2]
- 20 กันยายน พ.ศ. 2409 - 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2433 : เจ้าชายวิลเฮ็ล์ม อาเล็คซานเดอร์แห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ค[3]
- 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2433 - 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 : เจ้าชายกีโยม อาแล็กซ็องดร์ แกรนด์ดยุกรัชทายาทแห่งลักเซมเบิร์ก, เจ้าชายแห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ค[3]
- 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 : แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก[3]
พระราชธิดา
[แก้]แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กมีพระราชธิดาร่วมกับเจ้าหญิงมารี แอนน์แห่งโปรตุเกส 6 พระองค์ แต่ไม่มีพระราชโอรส พระราชธิดาได้แก่
| พระนาม | ประสูติ | สิ้นพระชนม์ | คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา | |
|
แกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดแห่งลักเซมเบิร์ก | 189414 มิถุนายน
พ.ศ. 2437 |
192424 มกราคม
พ.ศ. 2467 |
ไม่ทรงอภิเษกสมรส |
|
แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก | 189623 มกราคม
พ.ศ. 2439 |
19859 กรกฎาคม
พ.ศ. 2528 |
อภิเษกสมรส วันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2462 กับ
เจ้าชายเฟลิกซ์แห่งบูร์บง-ปาร์มา มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ แกรนด์ดยุกฌ็องแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงเอลิซาเบธ ดัชเชสแห่งโฮเฮนเบิร์ก เจ้าหญิงมารี แอดิเลดแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงมารี กาบรีแยลแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าชายชาร์ลแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงอาลิกซ์ เจ้าหญิงแห่งลีญ |
.jpg)
|
เจ้าหญิงอีลดาแห่งลักเซมเบิร์ก | 189715 กุมภาพันธ์
พ.ศ. 2440 |
19798 กันยายน
พ.ศ. 2522 |
อภิเษกสมรส วันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2473 กับ
อดอล์ฟ ชวาร์ทเซินแบร์ค ไม่มีพระโอรสธิดา |
.jpg)
|
เจ้าหญิงอ็องตัวแน็ตแห่งลักเซมเบิร์ก | 18997 ตุลาคม
พ.ศ. 2442 |
195431 กรกฎาคม
พ.ศ. 2497 |
อภิเษกสมรส วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2464 กับ
เจ้าชายรูพเพ็ชลท์ มกุฎราชกุมารแห่งบาวาเรีย มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายไฮน์ริชแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงอาร์มีการ์ดแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงอีดิธาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงฮิลดาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงกาเบรียลแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงโซฟีแห่งบาวาเรีย |
|
เจ้าหญิงเอลีซาแบ็ตแห่งลักเซมเบิร์ก | 19017 มีนาคม
พ.ศ. 2444 |
19502 สิงหาคม
พ.ศ. 2493 |
อภิเษกสมรส วันที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2465 กับ
เจ้าชายลูทวิช ฟิลลิพแห่งทวร์นและทัคซิส มีพระโอรสธิดา 2 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายอันเซล์มแห่งทวร์นและทักซิส เจ้าหญิงอีนีกาแห่งทวร์นและทัคซิส |
.JPG)
|
เจ้าหญิงโซฟีแห่งลักเซมเบิร์ก | 190214 กุมภาพันธ์
พ.ศ. 2445 |
194124 พฤษภาคม
พ.ศ. 2484 |
อภิเษกสมรส วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2464 กับ
เจ้าชายแอนสท์ ไฮน์ริชแห่งแซ็กโซนี มีพระโอรส 3 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายอัลเบิร์ต ดีโมแห่งแซ็กโซนี เจ้าชายจอร์จ ทีโมแห่งแซ็กโซนี เจ้าชายรูเพิร์ต เจโรแห่งแซ็กโซนี |
พระราชตระกูล
[แก้]เชิงอรรถ
[แก้]อ้างอิง
[แก้]| ก่อนหน้า | แกรนด์ดยุกกีโยมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก | 
|
แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก (ราชวงศ์นัสเซา-เวลเบิร์ก) (17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455) |
|
แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก |
| แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก |
|
 ดยุกแห่งนัสเซา (ราชวงศ์นัสเซา-เวลเบิร์ก) ผู้อ้างสิทธิในพระอิศริยยศ (17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455) |
|
แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก |
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
