เนเฟช
เนเฟช (ฮีบรู: נֶפֶש) เป็นคำที่ปรากฏในคัมภีร์ฮีบรูของศาสนายูดาห์ หมายถึง "ชีวิต" ซึ่งมีอยู่ทั้งในมนุษย์และสัตว์[1] ซึ่งจะสิ้นสุดลงเมื่อผู้นั้นตาย เนเฟชตามความเข้าใจของศาสนายูดาห์และพยานพระยะโฮวาจึงไม่ใช่วิญญาณอมตะ[2]
ศาสนาคริสต์ได้พัฒนาความเชื่อนี้ต่อมาว่าเนเฟชหรือ "พซีเค" ในภาษากรีกเป็นวิญญาณอมตะ จะดำรงอยู่ต่อไปแม้ว่าร่างกายจะแตกสลายไปแล้วก็ตาม นิกายโปรเตสแตนต์ฝ่ายลัทธิคาลวินเชื่อว่าวิญญาณเป็นอมตะ และยังมีความรู้สึกอยู่ตลอดแม้ตายไปแล้ว[3] แต่ฝ่ายลูเทอแรนว่าวิญญาณเป็นมตะ จะหลับใหลไปจนกว่าบรรดาผู้ตายจะคืนชีพ[4] นิกายอีสเทิร์นออร์ทอดอกซ์เชื่อว่าวิญญาณจะไปอยู่ที่แดนผู้ตาย ส่วนนิกายโรมันคาทอลิกเชื่อว่าผู้ที่ยังไม่ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์จะต้องไปอยู่ในแดนชำระก่อน เมื่อบริสุทธิ์แล้วจึงขึ้นสวรรค์ต่อไป ตั้งแต่สังคายนาลาเตรันครั้งที่ห้า คริสตจักรโรมันคาทอลิกถือว่าผู้ไม่เชื่อว่าวิญญาณเป็นอมตะเป็นพวกนอกรีต[5]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Hoffman, Joel M. And God Said: How Translations Conceal the Bible's Original Meaning, Chapter 4.
- ↑ "มนุษย์มีสิ่งที่มองไม่เห็นและเป็นอมตะอยู่ในตัวจริงๆไหม?". พยานพระยะโฮวา. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2556.
{{cite web}}
: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=
(help) - ↑ Paul Helm, John Calvin's Ideas 2006 p129 "The Immortality of the Soul: As we saw when discussing Calvin's Christology, Calvin is a substance dualist."
- ↑ Anthony Grafton, Glenn W. Most, Salvatore Settis The Classical Tradition 2010 p480 "On several occasions, Luther mentioned contemptuously that the Council Fathers had decreed the soul immortal."
- ↑ "The Fifth General Council of the Lateran, 1512-17". Christus Rex et Redemptor Mundi. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2556.
{{cite web}}
: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=
(help)