เทวรูปอากูซัน
| เทวรูปอากูซัน | |
|---|---|
 | |
| วัสดุ | ทอง, ทองแดง, เงิน |
| ความสูง | 178 mm (7.0 in) |
| น้ำหนัก | 2 kg (4.4 lb) |
| สร้าง | ศตวรรษที่ 9-10 |
| ค้นพบ | 1917 เอสเปรันซา จังหวัดอากูซันเดลซูร์ เกาะมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ |
| ที่อยู่ปัจจุบัน | พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมาติฟีลด์ |
| วัฒนธรรม | เป็นที่ถกเถียง (ศาสนาพื้นถิ่นฟิลิปปินส์, ศาสนาฮินดู, ศาสนาพุทธ) |
เทวรูปอากูซัน (อังกฤษ: Agusan image) หรือที่ในฟิลิปปินส์นิยมเรียกว่า พระตาราทอง (อังกฤษ: Golden Tara)[1] เป็นประติมากรรมน้ำหนัก 2 กิโลกรัม[2] ทำจากทอง 21 กะรัต ค้นพบเมื่อปี 1917 หลังน้ำท่วม บนชายฝั่งแม่น้ำวาวาใกล้กับเอสเปรันซา จังหวัดอากูซันเดลซูร์ เกาะมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์[3] อายุประมาณศตวรรษที่ 9-10 มีความสูงประมาณ 178 mm (7.0 in)[4] มีลักษณะเป็นเทวสตรีนั่งขัดสมาธิ ประดับร่างกายด้วยเครื่องประดับต่าง ๆ บนศีรษะและร่างกาย ปัจจุบันจัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติฟีลด์ในนครชิคาโก สหรัฐอเมริกา[5]
การระบุตัวตนว่าเทวสตรีองค์นี้เป็นเทวีองค์ใดเป็นประเด็นที่ถกเถียงมาตั้งแต่การค้นพบ[6] โดยดั้งเดิมแล้วเสนอว่าอาจเป็นทั้งพระตาราในศาสนาพุทธ หรือเป็นเทวีในนิกายไศวะของศาสนาฮินดู การศึกษาในยุคหลัง ๆ มา เสนอว่าอาจะเป็นพระวัชรลาสยา ในศาสนาพุทธแบบตันตระ[7][8] แม้ว่าเดิมทีเป็นไปได้ว่าสร้างขึ้นเป็นเทวรูปพุทธหรือฮินดู แต่ชาวฟิลิปปินส์ก็ได้สร้างศาลเจ้าบูชาเทวรูปนี้โดยเป็นเทพเจ้าในศาสนาพื้นถิ่นจนถูกขโมยจากศาลไปในศตวรรษที่ 20[9]
ตัวตนของเทวบุคคล
[แก้]การระบุตัวตนของเทวบุคคลเป็นประเด็นถกเถียงมาอย่างยาวนาน ในปัจจุบันมีข้อเสนอว่าอาจจะเป็นทั้งพระตาราในศาสนาพุทธ, พระวัชรลาสยาในวัชรธาตุมณฑลตามคติพุทธแบบตันตระ หรืออาจเป็นเทวีในศาสฮินดูนิกายไศวะ
เอช ออตลี เบเยอร์ เชื่อว่าเทวรูปนี้เป็นเทวีในศาสนาฮินดูนิกายไศวะ ที่ช่างศิลป์ท้องถิ่นคัดลอกมุทรามาไม่ถูกต้องตามประติมานวิทยาฮินดู ถ้าเป็นตามที่ตั้งข้อสันนิษฐานนี้จริง จะยืนยันได้ว่าฟิลิปปินส์มีศาสนาฮินดูแพร่หลายมาก่อนการมาถึงของแฟร์ดีนันท์ มาเจลัน และในฟิลิปินส์โบราณมีการนับถือศาสนาฮินดูรูปแบบที่ไม่สมบูรณ์ที่ได้ปรับรับมาจากอาณาจักรมัชปาหิต ในลักษณะของการปรับศาสนาฮินดูเข้ากับศาสนาอานีโตท้องถิ่น ลักษณะทางศิลปะบ่งบอกว่าน่าจะสร้างคัดลอกแบบมาจากเทวรูปงันจุกในสมัยมัชปาหิตตอนต้น[10]
นักวิชาการชาวทิเบต ร็อบ ลินโรเท (Rob Linrothe) เป็นหนึ่งในคนแรก ๆ ที่เสนอว่าเทวรูปนี้เป็นพระวัชรลาสยา ด้วยลักษณะการวางมือบนสะโพก[11] ฟลอรีนา กาปิสตราโน เบกเคอร์ (Florina Capistrano-Baker) เห็นด้วยกับข้อสรุปดังกล่าว โดยเปรียบเทียบความคล้ายคลึงกันกับประติมากรรมขนาดเล็กในสี่เทวรูปมณฑลชั้นนอกของวัชรธาตุมณฑลที่ค้นพบในงันจุก เกาะชวา ความคล้ายคลึงกับเทวรูปจากงันจุกเคยมีผู้เสนอไว้แล้วตั้งแต่ปี 1920 โดยนักวิชาการชาวดัตช์ เอฟ เด เก บอช (F. D. K. Bosch) แต่ไม่ได้รับการยอมรับในเวลานั้น การศึกษาวิชาการในภายหลังเริ่มปรับทิศทางมาเป็นการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างเทวรูปอากูซันกับเทวรูปจากงันจุก และมีข้อสันนิษฐานว่าอาจสร้างขึ้นในช่วงเดียวกันคือศตวรรษที่ 10-11 หากรระบุว่าเป็นพระวัชรลาสยายังทำให้เกิดข้อเสนอตามมาว่าจะต้องมีเทวรูปองค์อื่น ๆ จากชุดเดียวกันในวัชรธาตุมณฑลที่สูญหายไปแล้วอีกหลายองค์[12]
การเรียกร้องส่งคืน
[แก้]แผนกเอเชียอาคเนย์ของพิพิธภัณฑ์ฟีลด์ในชิคาโกเป็นผู้ซื้อเทวรูปนี้ไปจากฟิลิปปินส์ด้วยราคาสี่พันเปโซในปี 1922 ระหว่างนั้น ฟิลลิปินส์กำลังเผชิญกับปัญหาเศรษฐกิจ และมีความกลัวว่าเทวรูปอาจถูกนำไปหลอมเอาทอง
เทวรูปนี้กลายมาเป็นประเด็นพิพาทระหว่างฟิลิปปินส์กับอเมริกามาหลายปี โดยทั้งนักวิชาการฟิลิปปินส์และชาวเมืองท้องถิ่นในอากูซันเดลซูร์ได้ออแมาเรียกร้องให้สหรัฐอเมริกาทำการส่งคืน ในฟิลิปปินส์มองว่าเทวรูปนี้เป็นสมบัติของชาติที่ไม่ได้รับความสำคัญทางโบรราณคดีตอนที่ค้นพบ และถูกขายให้กับอเมริกาในระหว่างที่ประเทศเผชิญหน้ากับปัญหาการเงินอย่างหนักที่ทำให้รัฐบาลฟิลปปินส์ไม่สามารถแข่งประมูลซื้อได้ นักวิชาการยังให้เหตุผลอีกว่าหากพิพิธภัณฑ์ฟีลด์ซื้อเทวรูปนี้ไปด้วยเพราะกลัวถูกนำไปหลอมเอาทองจริง ก็ควรจะส่งคืนหรืออย่างน้อย ๆ ให้ฟิลิิปนส์ซื้อคืน เนื่องจากบริบทในปัจจุบันหมายความว่าการนำไปหลอมเอาทองเป็นไปได้ยากแล้ว[13][14]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Francisco, Juan R. (1963). "A Note on the Golden Image of Agusan". Philippine Studies. 11 (3): 390–400. ISSN 0031-7837. JSTOR 42719871.
The question of its identification is still undecided.
- ↑ "109928 Agusan gold figure | Philippines | The Field Museum". philippines.fieldmuseum.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 May 2019.
Description: Agusan gold image of Hindu deity [figure Devi, goddess. A.D. 1000-1300. 4 1/2 pound, solid gold figure of a Hindu or Buddhist deity]
- ↑ Francisco, Juan R. (1963). "A Note on the Golden Image of Agusan". Philippine Studies. 11 (3): 390–400. ISSN 0031-7837. JSTOR 42719871.
It was found in 1917 on the left bank of the Wawa River near Esperanza, Agusan, eastern Mindanao, following a storm and flood
- ↑ Field Museum of Natural History. "FMNH 109928". collections-anthropology.fieldmuseum.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 June 2019.
Statue [figure] is about 178 mm in height (FMNH A109928).
- ↑ "109928 Agusan gold figure | Philippines | The Field Museum". philippines.fieldmuseum.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 May 2019.
- ↑ Capistrano-Baker, Florina H; Guy, John; Miksic, John N (2011). "Chapter 4 - Butuan in Early Southeast Asia". Philippine ancestral gold (ภาษาอังกฤษ). Ayala Foundation; NUS Press. p. 251. ISBN 9789718551745. OCLC 724647223.
From the time the Agusan image first came to light, the identity of the female portrayed has been the subject of conjecture and contention.
- ↑ Orlina, Roderick (2012). "Epigraphical evidence for the cult of Mahāpratisarā in the Philippines". Journal of the International Association of Buddhist Studies (ภาษาอังกฤษ). 35 (1–2): 165–166. ISSN 0193-600X. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-05-30. สืบค้นเมื่อ 2019-05-30.
This image was previously thought to be a distorted Tārā, but was recently correctly identified as a Vajralāsyā (‘Bodhisattva of amorous dance’), one of the four deities associated with providing offerings to the Buddha Vairocana and located in the southeast corner of a Vajradhātumaṇḍala.
- ↑ Weinstein, John. "Agusan Gold Vajralasya". Google Arts & Culture (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 June 2019.
Scholars think that the statue may represent an offering goddess from a three-dimensional Vajradhatu (Diamond World) mandala.
- ↑ "Manobo woman's kin want Golden Tara returned". www.philstar.com. August 13, 2018.
- ↑ "[Bronze statues from Nganjuk] OD-3577 | Digital Collections". digitalcollections.universiteitleiden.nl. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-03. สืบค้นเมื่อ 2020-03-15.
- ↑ Capistrano-Baker, Florina H; Guy, John; Miksic, John N (2011). "Chapter 4 - Butuan in Early Southeast Asia". Philippine ancestral gold (ภาษาอังกฤษ). Ayala Foundation; NUS Press. p. 253. ISBN 9789718551745. OCLC 724647223.
Tibetan scholar Rob Linrothe identifies the Agusan image as one of the four "inner" offering goddesses in a three-dimensional vajradhatu, or Diamond World, mandala.
- ↑ Guy, John; Miksic, John N. (2011). Philippine Ancestral Gold (ภาษาอังกฤษ). Ayala Foundation. p. 254. ISBN 978-9971-69-562-0. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-22. สืบค้นเมื่อ 2020-02-01.
The recovery of a single offering goddess that is most likely part of a larger set brings up a number of intriguing questions. Where are the other figures?
- ↑ "Agusan Gold Vajralasya". Philippine Heritage Collection. Field Museum of Natural History. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-01. สืบค้นเมื่อ 2017-10-01.
- ↑ "Philippines Treasure Part II (GMA 7) feat. Golden Tara - YouTube". YouTube. 13 December 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-22. สืบค้นเมื่อ 2019-05-19.