เจ้าหญิงเทะตินมะละ
| เทะตินมะละ | |
|---|---|
 | |
| ประสูติ | 13 ตุลาคม ค.ศ. 1894 กัลกัตตา อินเดียของบริเตน |
| สิ้นพระชนม์ | 1965 (อายุ 70–71) ร่างกุ้ง พม่าของบริเตน |
| ภัสดา | เฮอร์เบิร์ต เบลลามี (สมรส 1878; เสียชีวิต 1957) |
| พระบุตร | จูน โรส เบลลามี |
| ราชวงศ์ | โก้นบอง |
| พระบิดา | ลี่นบีนมี่นต้า |
| พระมารดา | คีนแม |
| ศาสนา | พุทธนิกายเถรวาท |
เจ้าหญิงเทะตินมะละ (พม่า: ထိပ်တင်မလတ်; 13 ตุลาคม ค.ศ. 1894–1965) หรือ ทินทินมะละ เป็นพระธิดาของลี่นบีนมี่นต้า และเป็นพระนัดดาของกะนองมี่นต้า[1] นับเป็นเจ้านายชั้นอนุวงศ์ของราชวงศ์โก้นบอง[2]
พระประวัติ
[แก้]พระชนม์ชีพช่วงต้น
[แก้]เจ้าหญิงเทะตินมะละประสูติเมื่อวันที่ 13 ตุลาคม ค.ศ. 1894 ณ กัลกัตตา อินเดียของบริเตน เป็นพระธิดาลำดับที่สองของลี่นบีนมี่นต้า ประสูติแต่คีนแม (หรือ เยนาตาคีนคีนจี) พระชายา โดยเทะตินมะละเป็นพระนัดดาของกะนองมี่นต้า เป็นพระปนัดดาของพระเจ้าแสรกแมง และเป็นพระญาติวงศ์ของพระเจ้าสีป่อ[1] พระองค์สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมศึกษาสำหรับสตรีในอลาหาบาด นับว่าเป็นเจ้าฝ่ายในผู้มีการศึกษาดีและตรัสภาษาอังกฤษได้คล่องพระองค์หนึ่ง[3]
มอริซ คอลลิส (Maurice Collis) ผู้พิพากษาและนักประพันธ์ชาวสหราชอาณาจักร กล่าวถึงเทะตินมะละในหนังสือ Trials in Burma (1928) ระบุว่า "...พระองค์ประทับบนโซฟา เธอเป็นเจ้าหญิงผู้ทรงสิริโฉม สวมฉลองพระองค์กระโปรงทำจากผ้าไหมสีน้ำเงินละเสื้อแจ็กเก็ตผ้าลินินสีขาว พระฉวีผ่องพรรณราวกับสีของข้าวโพด พระเนตรกลมโตเป็นประกาย และมีพระกรเรียวงาม..." ส่วนมกุฎราชกุมารวิลเฮ็ล์มแห่งปรัสเซีย ทรงกล่าวถึงเทะตินมะละหลังทรงพบกับเจ้าหญิงพระองค์นี้เมื่อทรงร่วมงานสมาคมที่อลาหาบาด ว่าเป็นสุภาพสตรีที่ "โดดเด่น" ที่สุดที่พระองค์เคยพบเห็นระหว่างเสด็จประพาสตะวันออกไกล[4]
ว่าที่พระราชินีแห่งสิกขิม
[แก้]
เจ้าหญิงเทะตินมะละในวัยดรุณีแรกรุ่น ทรงเริ่มติดต่อกับซิดก็อง ทูร์กู นามคยาล (Sidkeong Tulku Namgyal) พระโอรสของพระเจ้าทูต็อบ นามคยาล (Thutob Namgyal) กษัตริย์แห่งสิกขิม ครั้นเมื่อครอบครัวของของลิมบินมินตานิวัตกรุงย่างกุ้งไปแล้ว เจ้าชายซิดก็องก็ยังเสด็จไปเยี่ยมที่พม่าเมื่อ ค.ศ. 1912 จากนั้นทั้งสองพระองค์จึงวางแผนที่จะจัดพระราชพิธีเสกสมรส โดยได้รับการอนุญาตจากทั้งฝ่ายสหราชอาณาจักรและลิมบินมินตา โดยกำหนดการการจัดพระราชพิธีดังกล่าวใน ค.ศ. 1913 ทว่าพระราชพิธีเสกสมรสถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนดเนื่องจากพระอาการประชวรของพระเจ้าทูต็อบ นามคยาล
ครั้นทูต็อบ นามคยาล พิราลัยเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1914 ซิดก็อง ทูร์กู นามคยาลขึ้นเสวยราชสมบัติสืบพระบิดาทันที และวางแผนที่จะอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงเทะตินมะละในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1915 ซึ่งทั้งสองพระองค์มีพระราชหัตถเลขาติดต่อกันไปมาเพื่อแสดงถึงความรัก และความยินดีกับชีวิตคู่ที่กำลังจะมาถึง
พระเจ้าซิดก็องถึงแก่พิราลัยในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1914 เนื่องจากพระหทัยพิการในห้องบรรทม ขณะพระชนมายุ 35 พรรษา ในเอกสารของสหราชอาณาจักรอธิบายไว้ว่า "เป็นเหตุการณ์ลึกลับ" (mysterious circumstances)[5][6]
เสกสมรส
[แก้]เจ้าหญิงเทะตินมะละเสกสมรสกับเฮอร์เบิร์ต เบลลามี (Herbert Bellamy) นักเพาะพันธุ์ม้าและเจ้ามือรับแทงม้าในบอมเบย์ กัลกัตตา ปัตตาเวีย และสิงคโปร์ นอกจากนี้เขายังเป็นเจ้าของสนามม้าเมเมียว และนักสะสมกล้วยไม้ชาวออสเตรเลีย เมื่อวันที่ 19 ตุลาคม ค.ศ. 1921 ทั้งสองมีบุตรสาวด้วยกันเพียงคนเดียวคือ จูน โรส เบลลามี หรือยะดะหน่านะเม เกิดใน ค.ศ. 1932[7]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Hopkins, Harry (1952). New World Arising: A Journey of Discovery Through the New Nations of South-east Asia (ภาษาอังกฤษ). H. Hamilton.
- ↑ Collis, Maurice (21 May 2015). Trials in Burma (ภาษาอังกฤษ). Faber & Faber. ISBN 978-0-571-31011-1.
- ↑ Myint-u, Thant (3 February 2011). The River of Lost Footsteps. ISBN 9780571266067.
- ↑ Trials in Burma Google Books. Maurice Collis. 21 May 2015. ISBN 9780571310111.
- ↑ "A Royal Proposal of Marriage". Endangered archives blog (ภาษาอังกฤษ). 20 January 2017. สืบค้นเมื่อ 22 December 2017.
- ↑ "When a Burmese princess almost became the Queen of Sikkim". www.lostfootsteps.org (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Myanmar's Constitutional Collision Course". The Irrawaddy. 1 December 2015.