ข้ามไปเนื้อหา

เจดี แวนซ์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เจดี แวนซ์
JD Vance
แวนซ์ ใน ค.ศ. 2025
รองประธานาธิบดีสหรัฐ คนที่ 50
เริ่มดำรงตำแหน่ง
20 มกราคม ค.ศ. 2025
(33 วัน)
ประธานาธิบดีดอนัลด์ ทรัมป์
ก่อนหน้ากมลา แฮร์ริส
สมาชิกวุฒิสภาสหรัฐ
จาก รัฐโอไฮโอ
ดำรงตำแหน่ง
3 มกราคม ค.ศ. 2023 – 10 มกราคม ค.ศ. 2025
(2 ปี 7 วัน)
ก่อนหน้าร็อบ พอร์ตแมน
ถัดไปจอน ฮัสเต็ด
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด
เจมส์ ดอนัลด์ โบว์แมน

(1984-08-02) 2 สิงหาคม ค.ศ. 1984 (40 ปี)
มิดเดิลทาวน์ รัฐโอไฮโอ สหรัฐ
พรรคการเมืองริพับลิกัน
คู่สมรสอุชา ชิลูกุริ (สมรส 2014)
บุตร3
การศึกษา
อาชีพ
  • นักการเมือง
  • นักเขียน
  • ผู้ร่วมทุน
ลายมือชื่อ
เว็บไซต์Senate website
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
สังกัดเหล่านาวิกโยธินสหรัฐ
ประจำการ2003–2007
ยศสิบเอก
หน่วยกองบินนาวิกโยธินที่ 2
ผ่านศึกสงครามอิรัก

เจมส์ เดวิด แวนซ์ (ชื่อเดิม เจมส์ ดอนัลด์ โบว์แมน;[a] เกิด 2 สิงหาคม ค.ศ. 1984) เป็นนักการเมือง นักเขียน และทหารผ่านศึกชาวอเมริกัน ปัจจุบันดำรงตำแหน่งรองประธานาธิปดีสหรัฐคนที่ 50 ภายใต้การนำของประธานาธิปดีดอนัลด์ ทรัมป์ แวนซ์ดำรงตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐ จากรัฐโอโฮโอ จากปี ค.ศ. 2023 ถึงปี ค.ศ. 2025

หลังจากจบมัธยมปลาย แวนซ์เข้าร่วมเหล่านาวิกโยธินสหรัฐ ทำหน้าที่เป็นนักข่าวทหารตั้งแต่ปี ค.ศ. 2003 ถึง 2007 แวนซ์สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโอไฮโอสเตต และคณะนิติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยเยล เขาฝึกฝนเป็นทนายความของบริษัทในช่วงสั้นๆ ก่อนที่จะเริ่มต้นอาชีพในอุตสาหกรรมเทคโนโลยีในฐานะผู้ร่วมทุน บันทึกความทรงจำของเขาชื่อ Hillbilly Elegy ได้รับการตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 2016 ก่อนดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ในปี ค.ศ. 2020

แวนซ์ชนะการเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐในปี ค.ศ. 2022 เอาชนะทิม ไรอัน จากพรรคเดโมแครต โดยก่อนหน้านี้ แวนซ์ออกตัวคัดค้านดอนัลด์ ทรัมป์ในการเลือกตั้งปี ค.ศ. 2016 แต่หลังจากที่ทรัมป์ชนะการเลือกตั้งและดำรงตำแหน่งประธานาธบิดีสหรัฐ แวนซ์ก็กลายเป็นผู้สนับสนุนที่เข้มแข็งของทรัมป์มาโดยตลอด กระทั่งในปี ค.ศ. 2024 ทรัมป์ได้เลือกเขาให้เป็นคู่สมัครลงตำแหน่งรองประธานาธิบดีสหรัฐในที่ประชุมใหญ่ของพรรคริพับลิกัน

แวนซ์ดำรงตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐ จากรัฐโอไฮโอ จนกระทั่งลาออกจากตำแหน่งเพื่อเตรียมดำรงตำแหน่งรองประธานาธิปดีสหรัฐในปี ค.ศ. 2025 แวนซ์เป็นรองประธานาธิปดีที่อายุน้อยที่สุดอันดับสามในประวัติศาสตร์สหรัฐ และเป็นคนแรกที่เกิดในยุคมิลเลนเนียล

แวนซ์มีลักษณะทางการเมืองคือ อนุรักษนิยมทางชาติ[2][3] และประชานิยมฝ่ายขวา[2][4] เขาอธิบายตัวเองว่าเป็นสมาชิกของลัทธิหลังเสรีนิยม[5][6] จุดยืนทางการเมืองของเขาคือ ต่อต้านการทำแท้ง การสมรสเพศเดียวกัน การควบคุมปืน และการช่วยเหลือทางการทหารในยูเครน แวนซ์เป็นวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมาเกี่ยวกับภาวะไร้บุตร และยอมรับว่าเทววิทยาคาทอลิก มีอิทธิพลต่อจุดยืนทางสังคมการเมืองของเขา[7][8][9][10]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ ชื่อเดิมของแวนซ์คือ เจมส์ ดอนัลด์ โบว์แมน หลังจากนั้น สามีคนที่สามของแม่เขารับเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรม และเปลี่ยนชื่อเป็นเจมส์ เดวิด ฮาเมล ในเดือนเมษายน ปี 2013 เขาได้นำนามสกุลแวนซ์ของตายายมาใช้[1]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Smyth, Julie Carr (July 26, 2024). "What's in a name? Republican vice presidential nominee JD Vance has had many of them". Associated Press News (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 27, 2024. สืบค้นเมื่อ July 27, 2024.
  2. ↑ 2.0 2.1 van Zuylen-Wood, Simon (January 4, 2022). "The Radicalization of J.D. Vance". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 4, 2022. สืบค้นเมื่อ August 11, 2024.
  3. ↑ Orr, James (July 16, 2024). "JD Vance's nomination proves Trumpism is here to stay". The Daily Telegraph. ISSN 0307-1235. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 18, 2024. สืบค้นเมื่อ July 17, 2024.
  4. ↑ Goldman, Samuel (July 15, 2021). "Peter Thiel's implausible populists". The Week. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 27, 2021. สืบค้นเมื่อ September 27, 2021.
  5. ↑ Zorzi, Graedon H. (July 16, 2024). "J.D. Vance and the Rise of 'Postliberalism'". The Wall Street Journal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 17, 2024. สืบค้นเมื่อ July 17, 2024.
  6. ↑ Haynes, Gavin (July 17, 2024). "JD Vance has some weird influences". The Spectator. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 18, 2024. สืบค้นเมื่อ July 17, 2024. Vance says he is 'plugged into a lot of weird, right-wing subcultures'. He draws from a whole new political lexicon, one that would seem baffling to his more starched colleagues in the Congress.
  7. ↑ Corn, David (August 1, 2024). "JD Vance Attacked AOC for Promoting a 'Sociopathic Attitude' About Children". Mother Jones (magazine). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 8, 2024. สืบค้นเมื่อ August 11, 2024.
  8. ↑ Sforza, Lauren (July 30, 2024). "Vance: 'Childless people' in US leadership 'more sociopathic'". The Hill. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 31, 2024. สืบค้นเมื่อ July 31, 2024.
  9. ↑ Smith, Peter; Smith, Michelle R. (September 4, 2024). "Takeaways from AP's report on JD Vance and the Catholic postliberals in his circle of influence". AP News (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ September 4, 2024.
  10. ↑ Dias, Elizabeth (August 25, 2024). "How JD Vance Found His Way to the Catholic Church". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 5, 2024. สืบค้นเมื่อ September 4, 2024.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เจดี_แวนซ์&oldid=12159735"