อาสนวิหารซีเอนา

อาสนวิหารแม่พระรับเกียรติยกขึ้นสวรรค์ (อิตาลี: cattedrale metropolitana di Santa Maria Assunta) หรือ อาสนวิหารซีเอนา (อิตาลี: Duomo di Siena) เป็นอาสนวิหารของคริสตจักร โรมันคาทอลิก ตั้งอยู่ที่เมืองซีเอนาในประเทศอิตาลี เป็นอาสนวิหารประจำอัครมุขมณฑลซีเอนา-กอลเลดีวัลเดลซา-มอนตัลชีโน

อาสนวิหารซีเอนาเริ่มออกแบบและสร้างเป็นครั้งแรกระหว่างปี ค.ศ. 1215 ถึง ค.ศ. 1263 บนฐานของโบสถ์หลังเดิม แผนผังอาสนวิหารเป็นแบบกางเขนละตินโดยมีส่วนขวางด้านหนึ่งยื่นออกมากว่าปกติ พร้อมกับโดมและหอระฆัง โดมที่ตั้งอยู่บนหอแปดเหลี่ยมมาสร้างเพิ่มโดยจัน โลเรนโซ แบร์นีนี ทางเดินกลางแยกจากทางเดินข้างด้วยซุ้มโค้งครึ่งวงกลม ภายนอกและภายในตกแต่งด้วยแถบหินอ่อนขาวสลับเขียวดำยกเว้นด้านหน้าที่แทรกด้วยหินอ่อนสีชมพูแก่เกือบแดง สีขาวดำเป็นสีสัญลักษณ์ของเมืองเซียนาซึ่งตามตำนานกล่าวว่าเป็นสีของม้าของเซเนียสและอาสเคียสผู้ก่อตั้งเมือง

ประวัติ

ประวัติการก่อสร้างอาสนวิหารเป็นประวัติที่เต็มไปด้วยตำนาน ในคริสต์ศตวรรษที่ 9 มีหลักฐานว่ามีวังบาทหลวง ณ ที่ตั้งปัจจุบัน ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1058 อาสนวิหารซีเอนาใช้เป็นที่ซีนอด (Synod) ที่ทำให้นิโคลัสที่ 2ได้รับเลือกเป็นพระสันตะปาปา และปลดสมเด็จพระสันตะปาปาเท็จเบเนดิกต์ที่ 10

ในปี ค.ศ. 1196 สมาคมช่างหิน “Opera di Santa Maria” ของอาสนวิหารได้รับการมอบอำนาจให้รับผิดชอบในการก่อสร้างอาสนวิหารใหม่ มาในปี ค.ศ. 1215 ก็มีหลักฐานกล่าวถึงการทำพิธีศีลมหาสนิทในอาสนวิหารใหม่ หลักฐานตั้งแต่ปี ค.ศ. 1226 เป็นต้นมากล่าวถึงการขนส่งหินอ่อนสีขาวดำซึ่งอาจจะเป็นหินที่นำมาใช้ในการก่อสร้างด้านหน้าอาสนวิหารและหอระฆัง เพดานโค้ง และส่วนขวางของกางเขนสร้างระหว่างปี ค.ศ. 1259 ถึงปี ค.ศ. 1260 ในปี ค.ศ. 1259 มานูเอลโล ดิ รานิเอริและปาร์ริลูกชายเป็นผู้แกะสลักเก้าอี้นั่งสวดมนต์ (Choir stall) แต่มาแกะใหม่ร้อยปีต่อมา เก้าอี้เดิมหายสาบสูญไป ในปี ค.ศ. 1264 รอสโซ ปาเดลลาอิโอได้รับจ้างให้สร้างลูกบอลทองแดงสำหรับประดับเหนือโดม

ทางอาสนวิหารวางแผนการก่อสร้างต่อเติมครั้งใหญ่ครั้งที่สองในปี ค.ศ. 1339 ซึ่งเป็นแผนที่ถ้าสร้างเสร็จก็ทำให้ใหญ่ขึ้นเป็นสองเท่าโดยสร้างทางเดินกลางใหม่ทั้งหมดและทางเดินข้างอีกสองทางฉากกับทางเดินกลางที่มีอยู่ การก่อสร้างบริหารโดยโจวันนี ดี อากอสตีโน (Giovanni di Agostino) ประติมากรผู้มีชื่อเสียง แต่การก่อสร้างต้องมาหยุดชะงักลงเมื่อการระบาดของกาฬโรคในทวีปยุโรป ในปี ค.ศ. 1348 และมิได้เริ่มใหม่ กำแพงภายนอกที่ยังอยู่ในระหว่างการสร้างยังตั้งอยู่ให้เห็นทางด้านใต้ของอาสนวิหาร พื้นของทางเดินกลางที่ยังสร้างไม่เสร็จ ปัจจุบันใช้เป็นพิพิธภัณฑ์และลานจอดรถ

ระหว่างปี ค.ศ. 1999 ถึงปี ค.ศ. 2003 ทางอาสนวิหารทำการขุดภายใต้บริเวณร้องเพลงสวด (Quire (architecture)) เมื่อพบว่าเป็นโถงทางเข้าโบสถ์คริสต์เดิมที่เต็มไปด้วยจิตรกรรมฝาผนังจากคริสต์ศตวรรษที่ 13 (อาจจะราวปี ค.ศ. 1280) จิตรกรรมฝาผนังเป็นฉากภาพจากพันธสัญญาเดิม และชีวิตของพระเยซู ส่วนที่พบเดิมเป็นทางเข้าวัดแต่เมื่อสร้างหอล้างบาปทางเข้าก็ถูกถม ฉะนั้นจิตรกรรมฝาผนังที่พบจึงเป็นงานที่ไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงมาตั้งแต่เขียน