ออกญาสุตตันตปรีชา (อินทร์)
ออกญาสุตตันตปรีชา (อินทร์) | |
|---|---|
| เกิด | 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2402 จังหวัดกันดาล |
| เสียชีวิต | 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2467 |
| สัญชาติ | กัมพูชา |
| ผลงานเด่น | นิราศนครวัด โลกนิติปกรณ์ |
| ตำแหน่ง | กวี |
| บิดามารดา |
|
ออกญาสุตตันตปรีชา (อินทร์)[1] เป็นกวีที่มีชื่อเสียงของกัมพูชา เกิดเมื่อ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2402 ที่จังหวัดกันดาล เป็นบุตรของบัญจงและนางมุม ได้บวชเป็นสามเณรเมื่ออายุ 15 ปีที่วัดแพรกโพธิ์ จากนั้น ลาสิกขาไปเรียนกับพระภิกษุที่เป็นอาจารย์ชื่อดังในกัมพูชาขณะนั้น ได้แก่ พระอาจารย์เพช พระพุทธโฆสาจารย์ปรัก และพระอาจารย์สุข เมื่ออายุครบบวช ได้บวชที่วัดแก้ว จังหวัดพระตะบอง 1 พรรษา จากนั้นเดินทางมาศึกษาในประเทศไทยนาน 7 ปี จึงกลับสู่กัมพูชาและลาสิกขาเมื่ออายุได้ 38 ปี
ท่านเป็นผู้ที่มีความรู้ทางภาษาบาลี ได้เข้ารับราชการเป็นหลวงวิจิตรโวหาร มีหน้าที่ในการแต่งและแปลภาษาบาลี บรรดาศักดิ์สุดท้ายของท่านคือเป็น ออกญาสุตตันตปริยชาหรือออกญาสุตตตันตปรีชา ผลงานทางวรรณคดีที่โดดเด่นได้แก่ นิราศนครวัด สุภาษิตสำหรับสรี คติโลก และกาพย์เรื่องโลกนิติปกรณ์ ที่แต่งไว้ทั้งภาษาบาลีและภาษาเขมร ถึงแก่อนิจกรรมเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2467 รวมอายุได้ 65 ปี
อ้างอิง
[แก้]- บัญญัติ สาลี. วรรณกรรมเขมรปัจจุบัน. มหาสารคาม. อภิชาตการพิมพ์. 2551
- ↑ บางแห่งเขียนเป็น ออกญาสุตตันตปริยชาอินทร์