หยางกุ้ยเฟย์
หยางกุ้ยเฟย์ ตามสำเนียงกลาง หรือ เอียกุยฮุย ตามสำเนียงฮกเกี้ยน (จีนตัวย่อ: 杨贵妃; จีนตัวเต็ม: 楊貴妃; พินอิน: Yáng Guìfēi; เวด-ไจลส์: Yang2 Kuei4-fei1; 26 มิถุนายน ค.ศ. 719 – 15 กรกฎาคม ค.ศ. 756[1]) ชื่อตัวว่า หยาง อฺวี้-หฺวัน (จีน: 楊玉環; พินอิน: Yáng Yùhuán; เวด-ไจลส์: Yang2 Yü4-huan2) และชื่อเมื่อบวชว่า ไท่เจิน (太真; "จริงยิ่ง")[2] เป็นพระมเหสีเอกของจักรพรรดิเสฺวียนจงแห่งราชวงศ์ถัง และเป็นหนึ่งในสี่ยอดพธู
ในปลายรัชกาลจักรพรรดิเสฺวียนจง แม่ทัพอาน ลู่ชาน (安祿山) ก่อกบฏ จักรพรรดิและข้าราชการหนีจากเมืองฉางอานไปเมืองเฉิงตู บรรดาทหารขอให้จักรพรรดิประหารพระมเหสีหยางเสีย เพราะเชื่อว่า หยาง กั๋วจง (楊國忠) ญาติของพระมเหสีหยาง เป็นตัวการกบฏ จักรพรรดิจึงสั่งให้ขันทีเกา ลี่ชื่อ (高力士) รัดคอพระมเหสีหยางจนสิ้นชีวิต
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "兩千年中西曆轉換". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-07. สืบค้นเมื่อ 2014-07-17.
- ↑ Book of Tang, vol. 51 เก็บถาวร 2008-10-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
 | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |