สเปซเอ็กซ์สตาร์ชิป (ยานอวกาศ)

สตาร์ชิป

สตาร์ชิปรุ่นต้นแบบ SN20 ที่พื้นที่ปล่อย; โครงสร้างสเตนเลสสตีลที่โดดเด่นสามารถมองเห็นได้ รวมถึงขอบของแผ่นป้องกันความร้อนสีเข้มที่ปกคลุมด้านตรงข้ามของยาน
ผู้ผลิต	สเปซเอ็กซ์
ประเทศ	สหรัฐอเมริกา
ผู้ดำเนินการ	สเปซเอ็กซ์
การใช้งาน	ขนส่งลูกเรือและสินค้าระหว่างดาวเคราะห์ เติมเชื้อเพลิงในอวกาศ การขนส่งแบบจุดต่อจุดบนโลก
เว็บไซต์	spacex.com/vehicles/starship
ข้อมูลจำเพาะ
ชนิดยานอวกาศ	นำกลับมาใช้ใหม่ได้, รองรับลูกเรือ
มวลขณะส่งยาน	~1,300,000 kg (2,900,000 lb)
มวลแห้ง	~100,000 kg (220,000 lb)
ความจุบรรทุก	200,000 kg (440,000 lb) (ตามแผน)
ความจุลูกเรือ	สูงสุด 100 คน (ตามแผน)
ปริมาตร	1,000 m3 (35,000 cu ft) (ตามแผน)
ขนาด
ความสูง	50.3 m (165 ft)
เส้นผ่านศูนย์กลาง	9 m (30 ft)
ความกว้างอาเรย์แสงอาทิตย์	17 m (56 ft)
การผลิต
สถานะ	อยู่ระหว่างการพัฒนา
การส่งยาน	6
ปลดระวาง	3
ล้มเหลว	1 (IFT-2)
สูญหาย	2 (IFT-1, IFT-3)
เที่ยวบินแรก	20 เมษายน ค.ศ. 2023
ยานอวกาศที่เกี่ยวข้อง
รูปแบบดัดแปลง	สตาร์ชิป HLS
บินด้วย	สเปซเอ็กซ์ซูเปอร์เฮฟวี
รายละเอียดทางเทคนิค
มวลเชื้อเพลิง	1,200,000 kg (2,600,000 lb)
เครื่องยนต์	3 × แรปเตอร์ 3 × แรปเตอร์สูญญากาศ
แรงส่ง	12,300 kN (2,800,000 lbf)
แรงดลจำเพาะ	SL: 327 s (3.21 km/s) vac: 380 s (3.7 km/s)
เชื้อเพลิง	CH4 / LOX

สตาร์ชิป (อังกฤษ: Starship) เป็นยานอวกาศและขั้นที่สอง ที่อยู่ระหว่างการพัฒนาโดยสเปซเอ็กซ์บริษัทอวกาศของสหรัฐอเมริกา เมื่อติดตั้งบนบูสเตอร์ซูเปอร์เฮฟวี ยานทั้งสองส่วนนี้รวมกันกลายเป็นจรวดขนส่งหนักพิเศษรุ่นใหม่ของสเปซเอ็กซ์ ที่เรียกว่า สตาร์ชิป ยานอวกาศนี้ถูกออกแบบมาเพื่อขนส่งทั้งลูกเรือและสินค้าไปยังจุดหมายปลายทางที่หลากหลาย รวมถึงวงโคจรรอบโลก, ดวงจันทร์, และดาวอังคาร โดยสามารถนำกลับมาใช้ใหม่และลงจอดโดยใช้แรงขับเคลื่อนผ่านการยิงเครื่องยนต์เพื่อควบคุมการลงจอด โดยบนโลกสามารถลงจอดในอ้อมแขนของหอปล่อยยานหรือใช้ขาลงจอดเมื่ออยู่บนดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆ สตาร์ชิปมีจุดประสงค์เพื่อรองรับการเดินทางในอวกาศระหว่างดาวเคราะห์ที่ยาวนาน พร้อมลูกเรือสูงสุด 100 คน และยังสามารถใช้ในการเดินทางแบบจุดต่อจุดบนโลก ทำให้สามารถเดินทางไปยังจุดหมายใดก็ได้บนโลกภายในเวลาน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง นอกจากนี้ยังสามารถใช้เป็นสถานีเติมเชื้อเพลิงให้กับยานสตาร์ชิปลำอื่น ๆ เพื่อให้สามารถเดินทางไปยังวงโคจรที่สูงขึ้นหรือจุดหมายในอวกาศอื่น ๆ อีลอน มัสก์ ซีอีโอของสเปซเอ็กซ์ ประมาณการณ์ในข้อความทวีตว่าจำเป็นต้องปล่อยยาน 8 ครั้งเพื่อเติมเชื้อเพลิงเต็มให้กับสตาร์ชิปในวงโคจรรอบโลกต่ำเพื่อให้สามารถเดินทางต่อไปได้

การพัฒนาเริ่มต้นในปี ค.ศ. 2012 เมื่อมัสก์อธิบายแผนการสร้างระบบจรวดที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้พร้อมความสามารถที่มากกว่าฟอลคอน 9และฟอลคอนเฮฟวีที่อยู่ระหว่างการพัฒนา ระบบจรวดนี้มีการเปลี่ยนแปลงการออกแบบและชื่อเรียกหลายครั้ง เมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม ค.ศ. 2019 รุ่นต้นแบบ สตาร์ฮอปเปอร์ ทำการบินสำเร็จเป็นครั้งแรกที่สเปซเอ็กซ์สตาร์เบส ใกล้โบคาชิกา รัฐเท็กซัส ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2021 รุ่นต้นแบบ SN15 กลายเป็นยานทดสอบขนาดเต็มลำแรกที่สามารถทะยานขึ้นและลงจอดได้สำเร็จ