ข้ามไปเนื้อหา

สมเด็จพระราชาธิบดีฟะฮัด บิน อับดุลอะซีซ อาล ซะอูด

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฟะฮด์
ผู้อารักขามัสยิดศักดิ์สิทธิ์ทั้งสอง
พระบรมฉายาลักษณ์ทางการใน ค.ศ. 1982
พระมหากษัตริย์และนายกรัฐมนตรีซาอุดีอาระเบีย
ครองราชย์13 มิถุนายน พ.ศ. 2525 – 1 สิงหาคม พ.ศ. 2548
ราชาภิเษก13 มิถุนายน พ.ศ. 2525
ก่อนหน้าคอลิด
ถัดไปอับดุลลอฮ์
ผู้สำเร็จราชการสมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลลอฮ์ บิน อับดุลอะซีซ อาล ซะอูด (ค.ศ. 1996 – 2005)
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย
ดำรงตำแหน่ง1962–1975
ก่อนหน้าฟัยศ็อล บิน ตุรกีที่ 1
ถัดไปนายิฟ บิน อับดุลอะซีซ
นายกรัฐมนตรี
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ
ดำรงตำแหน่ง1953–1962
ก่อนหน้าสถาปนาตำแหน่ง
ถัดไปอับดุลลอฮ์ บิน ศอเลียะห์ บิน อุบัยด์
นายกรัฐมนตรีสมเด็จพระราชาธิบดีซะอูด
ประสูติค.ศ. 1920, 1921 หรือ 1923
รียาด รัฐสุลต่านนัจญด์
สวรรคต (อายุ 82–85)
โรงพยาบาลสมเด็จพระราชาธิบดีฟัยศ็อล รียาด
ฝังพระศพ2 สิงหาคม ค.ศ. 2005
สุสานอัลอูด รียาด
พระราชบุตร
พระนามเต็ม
ฟะฮด์ บิน อับดุลอะซีซ บิน อับดุรเราะห์มาน
ราชวงศ์ราชวงศ์ซะอูด
พระราชบิดาสมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลอะซีซ อิบน์ ซะอูด
พระราชมารดาฮุศเศาะฮ์ บินต์ อะห์มัด อัสซุดัยรี

ฟะฮด์ บิน อับดุลอะซีซ อาล ซะอูด (อาหรับ: فهد بن عبد العزيز آل سعود, อักษรโรมัน: Fahd bin ʿAbd al-ʿAzīz Āl Suʿūd; ค.ศ. 1920, 1921 หรือ 1923 – 1 สิงหาคม ค.ศ. 2005) เป็นพระมหากษัตริย์ รัชกาลที่ 5 และนายกรัฐมนตรีซาอุดีอาระเบียในวันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 1982 จนกระทั่งสวรรคตใน ค.ศ. 2005 ก่อนขึ้นครองราชย์ พระองค์เคยดำรงตำแหน่งมกุฏราชกุมารซาอุดีอาระเบียใน ค.ศ. 1975 ถึง 1982 พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 8 ในสมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลอะซีซ อิบน์ ซะอูด ผู้สถาปนาประเทศซาอุดีอาระเบียสมัยใหม่ สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลลอฮ์ บิน อับดุลอะซีซ อาล ซะอูด พระอนุชาธิราช จึงขึ้นครองราชย์รัชกาลต่อไป

พระองค์ทรงครองราชย์เป็นเวลา 23 ปี และสวรรคตด้วยพระชนมพรรษา 84 พรรษา

ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา

[แก้]
สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลอะซีซ อิบน์ ซะอูด พระราชบิดา

ฟะฮด์ บิน อับดุลอะซีซเสด็จพระราชสมภพที่รียาดใน ค.ศ. 1920,[1] 1921[2] หรือ 1923[3][4][5] โดยเป็นพระราชโอรสองค์ที่ 8 ในสมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลอะซีซ อิบน์ ซะอูด[6] และเป็นพระราชโอรสองค์โตในฮัศเศาะฮ์ บินต์ อะห์มัด อัสซุดัยรี[7] ฟะฮด์กับพระราชอนุชาเป็นที่รู้จักกันในฐานะอัสซุดัยรีทั้งเจ็ด[8]

ฟะฮด์เข้ารับการศึกษาในโรงเรียนเจ้าชายในรียาด ซึ่งเป็นโรงเรียนที่สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลอะซีซ อิบน์ ซะอูดสถาปนาขึ้นเพื่อให้การศึกษาแก่สมาชิกราชวงศ์ซะอูดเป็นการเฉพาะ[9] พระองค์ได้รับการศึกษาเพียง 4 ปี เนื่องจากการเร่งเร้าของพระราชมารดา[10] ขณะศึกษาอยู่ในโรงเรียนเจ้าชาย ฟะฮด์ศึกษากับครูสอนพิเศษ เช่น ชัยค์ Abdul Ghani Khayat[11] ต่อมาจึงศึกษาต่อในสถาบันความรู้ทางศาสนาที่มักกะฮ์[9][12]

พระราชทรัพย์

[แก้]

นิตยสารฟอร์ชูนรายงานพระราชทรัพย์ของพระองค์ใน ค.ศ. 1988 ที่ 18,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (ทำให้พระองค์กลายเป็นบุคคลที่ร่ำรวยเป็นอันดับ 2 ของโลกในขณะนั้น)[13] ต่อมา ฟอบส์ ประมาณการทรัพย์สินของสมเด็จพระราชาธิบดีฟะฮัดไว้ที่ 25,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐใน ค.ศ. 2002[14] นอกจากที่ประทับในประเทศซาอุดีอาระเบียแล้ว พระองค์ยังมีพระราชวังที่โกสตาเดลโซลของประเทศสเปน ซึ่งทำให้มาร์เบยามีชื่อเสียง[15]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Fahd ibn Abdal-Aziz, King of Saudi Arabia, 1920-2005". National Library of New Zealand. สืบค้นเมื่อ 21 August 2022.
  2. Bernard Reich, บ.ก. (1990). Political leaders of the contemporary Middle East and North Africa: A biographical dictionary. New York; Westport, CT; London: Greenwood Publishing Group. p. 528. ISBN 978-0-313-26213-5.
  3. "Riyadh. The capital of monotheism" (PDF). Business and Finance Group. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 14 October 2009.
  4. "The Embassy of The Kingdom of Saudi Arabia". The Embassy of The Kingdom of Saudi Arabia.
  5. "Fahd bin Abdulaziz Al Saud". 30 July 2023.
  6. Nabil Mouline (April–June 2012). "Power and generational transition in Saudi Arabia". Critique Internationale. 46: 1–22. doi:10.3917/crii.046.0125.
  7. Winberg Chai, บ.ก. (2005). Saudi Arabia: A Modern Reader. Indianapolis, IN: University of Indianapolis Press. p. 193. ISBN 978-0-88093-859-4.
  8. "King Fahd". The Daily Telegraph. 2 August 2005. สืบค้นเมื่อ 2 February 2013.
  9. 9.0 9.1 "King Fahd Brought Vision of Progress". Aramco ExPats. Riyadh. 5 สิงหาคม 2005. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 November 2013.
  10. Robin Allen (1 August 2005). "Obituary: King Fahd - A forceful but flawed ruler". Financial Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 December 2022. สืบค้นเมื่อ 2 February 2013.
  11. "Biography of King Fahd bin Abdulaziz Al Saud". Babnet. 1 August 2005. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 October 2013. สืบค้นเมื่อ 27 February 2013.
  12. "Fahad played pivotal role in development". Daily Gulf News. 2 August 2005. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-05. สืบค้นเมื่อ 2 February 2013.
  13. "Princes are glue of nation". The News and Courier. AP. 22 April 1990. สืบค้นเมื่อ 7 August 2012.[ลิงก์เสีย]
  14. "Royal Flush". Forbes. 4 March 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 June 2002. สืบค้นเมื่อ 18 November 2010.
  15. Justin Coe (13 February 1985). "To Saudis, King Fahd falls short of ideal". The Christian Science Monitor. Riyadh. สืบค้นเมื่อ 8 August 2013.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]