กลยุทธ์ผลาญภพ
กลยุทธ์ผลาญภพ[1] (Scorched earth) เป็นกลยุทธ์ทางทหารเพื่อทำลายทุกสิ่งที่อาจเป็นประโยชน์แก่ข้าศึกระหว่างที่ข้าศึกกำลังรุกหรือถอยทัพจากบริเวณใดบริเวณหนึ่งโดยเฉพาะ[2] ความหมายแต่เดิมแล้วหมายถึงการเผาพืชพันธุ์ทางการเกษตรเพื่อตัดแหล่งผลิตอาหาร ซึ่งคล้ายกับวิธี "Chevauchée" (ปล้นเผา) [3] ที่ใช้กันในสมัยกลาง แต่ในสมัยปัจจุบันไม่จำกัดแต่เพียงการทำลายแหล่งผลิตอาหารเท่านั้น แต่รวมทั้งการทำลายที่หลบภัย การคมนาคม การสื่อสาร อุตสาหกรรม หรือแม้แต่การสังหารผู้คนท้องถิ่น ซึ่งในกรณีหลังสุดถือเป็นข้อห้ามตามพิธีสาร 1 แก้ไขเพิ่มเติมอนุสัญญาเจนีวา ค.ศ. 1977
กลยุทธ์ผลาญภพสามารถถูกทำโดยกองทัพผู้รุกรานและกองทัพผู้ถูกรุกราน จักรวรรดิรัสเซียเคยใช้กลยุทธ์นี้บนดินแดนของตนเองเพื่อต่อต้านการรุกรานโดยฝรั่งเศสจนได้รับชัยชนะในปี 1812 และถูกใช้อีกครั้งโดยสหภาพโซเวียตเพื่อต่อต้านการรุกรานโดยเยอรมนีในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
กลยุทธ์ผลาญภพมักถูกสับสนกับคำว่า “ถางแล้วเผา” (Slash-and-burn) ซึ่งไม่ใช่กลยุทธ์ทางทหารแต่เป็นกลวิธีเกษตรกรรมหลังสิ้นสุดฤดูกาลเพาะปลูกหนึ่ง ถือเป็นคำที่มีความหมายคาบเกี่ยว
อ้างอิง
[แก้]- ↑ จักราพิชญ์ อัตโน. ข่าวทหารอากาศ ปีที่ 83 ฉบับที่ 1 เดือนมกราคม 2566 หน้า 85
- ↑ Encyclopedia.farlex.com: Definition of Scorched earth[1][ลิงก์เสีย]
- ↑ About.com: European history, Chevauchée
 | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |