ยุทธการไซ่ง่อน (พ.ศ. 2511)

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ ยุทธการไซ่ง่อน

ยุทธการไซ่ง่อนครั้งที่หนึ่ง
ส่วนหนึ่งของ การรุกตรุษญวนแห่งสงครามเวียดนาม
ควันดำเหนือพื้นที่เมืองหลวง และมีรถดับเพลิงไปดับไฟในช่วงที่ เวียดกง โจมตีในช่วงตรุษญวน ไซ่ง่อน ค.ศ. 1968
วันที่ 30 มกราคม – 7 มีนาคม ค.ศ. 1968 สถานที่ ไซ่ง่อน ประเทศเวียดนามใต้ ผล เวียดนามใต้-สหรัฐชนะ ต้านทานการโจมตีของฝ่ายคอมมิวนิสต์ได้ เวียดกง - เวียดนามเหนือได้รับชนะทางการเมืองและโฆษณาชวนเชื่อ เกิดขบวนต่อต้านสงครามในสหรัฐมากขึ้น
คู่สงคราม
เวียดนามใต้ สนับสุนนโดยสหรัฐ ออสเตรเลีย	เวียดกง เวียดนามเหนือ
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
เหงียน วัน เถี่ยว วิลเลียม เวสต์มอร์แลนด์ โรเบิร์ต แม็กนามารา	Trần Độ Trần Văn Trà
ความสูญเสีย
ไม่ทราบ	ถูกฆ่า 1,100 นาย

ยุทธการไซ่ง่อนครั้งที่หนึ่ง เป็นส่วนหนึ่งของการรุกตรุษญวน ระหว่างสงครามเวียดนาม ยุทธการนี้เป็นการโจมตีจากหลายด้านของกองกำลังคอมมิวนิสต์ ซึ่งรวมไปถึงกองทัพเวียดนามเหนือและเวียดกง เพื่อโจมตีกรุงไซ่ง่อน เมืองหลวงของเวียดนามใต้

ภูมิหลัง

ในปี พ.ศ. 2511 ฝ่ายคอมมิวนิสต์เริ่มการรุกตรุษญวน ด้วยการโจมตีเวียดนามใต้จากทุกทาง ซึ่งส่วนใหญ่แล้วผู้ดำเนินการหลักคือกองโจรเวียดกงที่แทรกซึมเข้ามา

ไซง่อนเป็นเป้าหมายหลักของการรุก แต่การยึดกรุงโดยใช้กำลังทหารนั้นยังเป็นไปไม่ได้และไม่ใช่จุดประสงค์ของการรุกอยู่แล้ว ฝ่ายคอมมิวนิสต์มีเป้าหมายอยู่ด้วยกันหกเป้าหมายภายในเมืองหลวง โดยมอบหมายให้กองพันเวียดกงทำการโจมตีและยึดมา เป้าหมายประกอบไปด้วยกองบัญชาการกองทัพสาธารณรัฐเวียดนาม (ARVN), ทำเนียบอิสรภาพ (ทำเนียบประธานาธิบดีแห่งเวียดนามใต้), สถานทูตสหรัฐฯ ประจำกรุงไซ่ง่อน และฐานทัพอากาศเติ่นเซินเญิ้ต

การรบ

กองทัพเวียดนามเหนือ (NVA) และเวียดกงปล่อยทหาร 35 กองพันเข้าโจมตีกรุงไซ่ง่อนจากทุกด้าน ในขณะที่กองพันทหารช่างและกองกำลังท้องถิ่นทำหน้าที่โจมตีทำเนียบประธานาธิบดี, สถานีวิทยุแห่งชาติ, สถานทูตสหรัฐฯ และเป้าหมายสำคัญอื่นๆ

กองพลเวียดกงที่ห้าเข้าโจมตีฐานทัพทหารลองบินห์และเบียนฮัว กองพลเวียดนามเหนือที่เจ็ดเข้าโจมตีกองพลทหารราบที่หนึ่งของสหรัฐฯ และกองพลเวียดนามใต้ที่ห้าที่ไลแค กองพลเวียดกงที่เก้าโจมตีกองพลทหารราบที่ 25 ของสหรัฐฯ ที่ขูจี

ผลที่ตามมา

ในต้นเดือนกุมภาพันธ์ กองบัญชาการฝ่ายคอมมิวนิสต์ตระหนักดีว่าเป้าหมายทางทหารของตนไม่สำเร็จลุล่วงแม้แต่เป้าหมายเดียว พวกเขาจึงสั่งหยุดโจมตีฐานที่มั่นทุกแห่ง แต่การสู้รบยังมีอยู่ประปรายจนวันที่ 8 มีนาคม บางส่วนของเมืองได้รับความเสียหายอย่างหนักจากการสู้รบ โดยเฉพาะจากการโจมตีด้วยปืนใหญ่และการโจมตีทางอากาศของสหรัฐฯ เขตโชลองที่มีชาวจีนอาศัยอยู่มากได้รับความเสียหายเป็นพิเศษ เมื่อพลเรือนเป็นร้อยคนถูกสังหารจากการโจมตีตอบโต้ของฝ่ายอเมริกัน

การโจมตีไซ่ง่อนถูกถือว่าเป็นการรุกตรุษญวนที่ย่อขนาดลงมา เนื่องจากมียอดผู้เสียชีวิตสูงและฝ่ายคอมมิวนิสต์รุกเข้าโจมตีจากทุกทิศทาง นอกจากนี้ฐานทัพอเมริกันยังถูกโจมตีโดยตรงทั้งที่เบียนฮัว, ลองบินห์และเติ่นเซินเญิ้ต อาวุธหลักที่ฝ่ายคอมมิวนิสต์ใช้ในการโจมตีคือจรวดโซเวียตขนาด 122 มม. ที่มีระยะยิงประมาณ 11,000 เมตร

กองกำลังคอมมิวนิสต์สามารถยึดท่าอากาศยานเติ่นเซินเญิ้ตมาได้บางส่วน และทำการปิดสนามบินเป็นระยะเวลาหนึ่งในช่วงต้นเดือนพฤษภาคม ทำให้ทหารอเมริกันที่กำลังเดินมาทางเครื่องบิน ต้องลงจอดล่าช้าไปอย่างน้อยสองวัน เครื่องบินเหล่านั้นต้องรออยู่ที่โอคแลนด์, ฮาวาย, เกาะเวกและเกาะกวม

ฐานที่มั่นทหารที่เบียนฮัวเป็นสถานที่ถ่ายเททหารอเมริกันไปยังส่วนต่างๆ ของประเทศ รวมไปถึงการส่งกำลังเข้าและออกนอกประเทศ เมื่อฐานที่มั่นถูกโจมตีด้วยจรวด ทหารสหรัฐฯ ที่เพิ่งเดินทางเข้ามาในประเทศเป็นเที่ยวแรกได้รับบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก อาคาร 2-3 หลังได้รับความเสียหายโดยตรงจากจรวด

บรรณานุกรม

• James R. Arnold (1990). The Tet Offensive 1968. Praeger Publishers. ISBN 0-275-98452-4.
• Ronald H. Spector (1993). After Tet. Free Press. ISBN 0-02-930380-X
• CBS news coverage (1968)

แหล่งข้อมูลอื่น

• Saigon Target Zero: RVN Documentary on Battle of Saigon (1968)