มินิโมนิ
มินิโมนิ ミニモニ | |
---|---|
ที่เกิด | กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น |
แนวเพลง | เจ-ป็อป |
ช่วงปี | พ.ศ. 2543 – พ.ศ. 2547 |
ค่ายเพลง | เซติมะ |
อดีตสมาชิก | มาริ ยางูจิ มิกะ แทเรสซา ทอดด์ ไอ ทากาฮาชิ โนโซมิ สึจิ ไอ คาโงะ |
มินิโมนิ (ญี่ปุ่น: ミニモニ。 / อังกฤษและโรมะจิ: MiniMoni) คือ อดีตวงยูนิทย่อยของวงไอดอลเจ-ป็อปมอร์นิงมูซูเมะ โดยภาพลักษณ์ของวงคือสมาชิกทุกคนต้องมีความสูงมากที่สุดไม่เกิน 150 เซนติเมตร
ในช่วงเวลาหนึ่งที่มินิโมนิเคยมีผลงานเพลงอยู่ มิริโมนิจึงเป็นวงยูนิทย่อยของมอร์นิงมูซูเมะที่มีชื่อเสียงมากที่สุด โดยเหตุเกิดจากการผสมผสานระหว่างมิวสิกวิดีโอและการแสดงสดที่แปลกตา รูปแบบการร้องเสียงผสานและแนวเพลงที่หลากหลายอย่างเข้าด้วยกัน
ประวัติ
[แก้]จุดเริ่มต้น พ.ศ. 2543
[แก้]มินิโมนิได้ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2543 โดย มาริ ยางูจิ สมาชิกรุ่นที่ 2 ของมอร์นิงมูซูเมะ ซึ่งเธอเป็นผู้ที่ออกความคิดว่าสมาชิกของวงนี้จะต้องมีความสูงไม่เกิน 150 เซนติเมตร ต่อมา ยางูจิร่วมกับสึงกุนักประพันธ์เพลงและโปรดิวเซอร์ของมอร์นิงมูซูเมะ ได้เลือกเอาสมาชิกรุ่นที่ 4 ของมอร์นิงมูซูเมะนั่นคือ ไอ คาโงะ และ[[โนโซมิ สึจิ] ทั้งสองก็ได้เข้ามาเป็นสมาชิกของมินิโมนิร่วมกับตัวยางูจิเอง และหลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสามก็ได้เริ่มการแสดงคอนเสิร์ตต่าง ๆ ของพวกเธอ ในเวลาต่อมา ได้มีการเพิ่มสมาชิกสัญชาติสหรัฐอเมริกาที่มีชื่อว่า มิกะ ทาเรสซา ทอดด์ ซึ่งทอดด์เป็นหนึ่งในสมาชิกของโคโคนัทส์มูซูเมะ ให้เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่อีกคนหนึ่ง ทำให้วงนี้เพิ่ม “รสชาติความเป็นนานาชาติ” เข้าไปอีก และหลังจากนั้น สึงกุก็ทำให้พวกเธอเป็นวงไอดอลที่มีความเป็นทางการมากขึ้น โดยสร้างซิงเกิลแรกให้ นั่นคือ "มินิโมนิ จังเก็นเปียวน์!" (ミニモニ。ジャンケンぴょん!) ซึ่งต่อมาเพลงนี้ยังได้รับความนิยมอันดับ 1 จากโอริคอนชาร์ตในปีนั้น
ในช่วงแรก ถึงแม้ว่ามินิโมนิจะมุ่งเอาใจเหล่าผู้ฟังอายุน้อยเป็นส่วนใหญ่ ทั้ง ๆ ที่ยางูจิและทอดด์ ที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนปลายแล้วก็ตาม พวกเธอก็ยังมีฐานแฟนเพลงที่มีอายุมากเช่นกัน โดยส่วนหนึ่งนั้นเป็นเหล่าผู้ปกครองของแฟนเพลงวัยรุ่นที่ชื่นชอบมินิโมนิอยู่แล้ว และอีกส่วนหนึ่งก็คือแฟนเพลงอายุมากที่ตามมาให้กำลังใจจากมอร์นิงมูซูเมะ โดยเฉพาะกลุ่มผู้นิยมยางูจิ, คาโงะ และสึจิ
ในช่วงปี พ.ศ. 2544 และ พ.ศ. 2545 มินิโมนิได้ร่วมกันสร้างซิงเกิลออกมาหลายเพลง ซึ่งเกือบทุกเพลงถูกนำไปรวมเข้าเป็นผลงานอัลบั้มแรก "มินิโมนิ ซอง ไดเฮียกกะ 1 คัง" (ミニモニ。ソング大百科1巻) โดยแนวเพลงแต่ละเพลงในอัลบั้มนี้ค่อนข้างที่จะมีความแตกต่างและหลากหลายอย่างมาก โดยมีทั้งแนวบลูส์, อีเลคทรอนิกา, มาร์ช, แจซ, เรกเก้, และโซลในแนวยุคทศวรรษที่ 60
นอกจากงานเพลงแล้ว มินิโมนิยังถูกนำไปสร้างเป็นตัวเอกในอนิเมะชุดขนาดสั้นที่ชื่อ "ยารูโนดะเปียวน์!" ซึ่งสมาชิกแต่ละคนยังได้ให้เสียงพากษ์เป็นตนเองอีกด้วย นอกจากนั้น พวกเธอยังมีโอกาสไปพากษ์เสียงในอนิเมะ "แฮมทาโร่" ในตอนที่มีตัวละครแฮมสเตอร์ซึ่งออกแบบจากสมาชิกกลุ่มมินิโมนิเข้ามาร่วมแสดง โดยทางกลุ่มยังได้ร้องเพลงสองเพลงเพื่อใช้ประกอบอนิเมะเรื่องนี้โดยในนามของ "มินิแฮมส์" (Mini Hams)
เปลี่ยนแปลงสมาชิก
[แก้]ในปี พ.ศ. 2545 ยางูจิ ได้สำเร็จการศึกษาจากมินิโมนิไป เพื่อไปอยู่กับวงไอดอลที่ชื่อว่า "ซิกส์" ในฐานะของหัวหน้าของวงนั้น จึงทำให้ผู้ที่เข้ามาเป็นสมาชิกคนต่อไปนั่นคือ ไอ ทากาฮาชิ สมาชิกรุ่นที่ 5 ของมอร์นิงมูซูเมะ[1] ส่วนตำแหน่งหัวหน้านั้น ผู้ที่ขึ้นมาดูแลต่อจากยางูจิก็คือทอดด์ ซึ่งในปีเดียวกันนั้น สมาชิกทั้งห้าก็ได้ออกผลงานการแสดงในภาพยนตร์เรื่อง "มินิโมนิ เดอะมูฟวี: โอกาชินะ ไดโบเก็น" ที่มีเนื้อเรื่องบางส่วนอธิบายให้ผู้ชมได้รู้ถึงเหตุผลของการออกไปอยู่กับซิกส์ของยางูจิ และการเข้ามาร่วมวงของทากาฮาชิด้วย
นอกจากนั้นแล้ว มินิโมนิยังได้แสดงในละครสั้นเรื่อง "เบรเม็นทาวน์มิวสิเชียนส์" (Brementown Musicians) อีกด้วย โดยบทบาทเด่นในเรื่องนี้ อยู่ที่ ทากาฮาชิ, คาโงะ และสึจิ ส่วนทอดด์ได้ปรากฏตัวอยู่เพียง 2 ตอนแรกของเรื่องเท่านั้น
มินิโมนิเริ่มที่จะมีกลิ่นไอความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นตอนที่พวกเธอออกผลงานเพลงแนวโมเดิร์นอาร์แอนด์บีที่ชื่อ "เครซีอะเบาท์ยู" มาในอัลบั้มที่ 2 "มินิโมนิซองส์ 2"
ในเวลาต่อมา ยางูจิยังได้กลับมาร้องเพลงกับมินิโมนิอีก 3 เพลงด้วยกัน โดย 2 ใน 3 เพลงนั้น เป็นเพลงที่ใช้ประกอบภาพยนตร์เรื่อง "มินิโมนิ เดอะมูฟวี: โอกาชินะ ไดโบเก็ง"
จุดสิ้นสุดของมินิโมนิ พ.ศ. 2547
[แก้]หลังจากที่มินิโมนิสร้างเพลงซิงเกิลสุดท้ายที่ชื่อ "ลัคกีช่าช่าช่า!" ออกมา จุดอิ่มตัวของมินิโมนิก็เกิดขึ้น เมื่อทอดด์ได้สำเร็จการศึกษาจากมินิโมนิไปในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2547 เพื่อเดินทางไปศึกษาต่อทางด้านดนตรีที่นครลอสแอนเจลิส สหรัฐอเมริกา ประกอบกับด้านโนโซมิและคาโงะก็สำเร็จการศึกษาจากมอร์นิงมูซูเมะเพื่อไปตั้งวงดูโอ้ที่ชื่อ "ดับเบิลยู" สุดท้ายมินิโมนิจึงต้องยุบวงอย่างเป็นทางการ เนื่องจากว่าเหลือสมาชิกเพียงคนเดียวคือทากาฮาชิ จนกระทั่งปี พ.ศ. 2554 ทากาฮาชิได้สำเร็จการศึกษาจากมอร์นิงมูซูเมะและเฮลโล! โปรเจกต์หลังจากเธอที่อยู่กับมอร์นิงมูซูเมะมา 10 ปีในฐานะสมาชิกรุ่นที่ 5 พร้อมกับริซะ นีงากิ
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เพลงของมินิโมนิก็ยังถูกสมาชิกบางคนจากวงไอดอลในเฮลโล! โปรเจกต์นำไปร้องในการแสดงคอนเสิร์ตต่าง ๆ อยู่จนถึงปัจจุบัน
สมาชิก
[แก้]สมาชิกในช่วงปี พ.ศ. 2543 – 2546
[แก้]สมาชิกในช่วงปี พ.ศ. 2546 – 2547
[แก้]มินิโมนิในสื่ออื่น
[แก้]- ในปี พ.ศ. 2549 มินิโมนิถูกนำไปอ้างถึงในรายการโทรทัศน์ช่องเอ็นบีซี ในสหรัฐอเมริกา ที่ชื่อ "เดอะทูไนท์โชว์วิธเจย์ เลโน" (The Tonight Show with Jay Leno) โดยทางรายการได้นำเอารูปของมินิโมนิที่ใช้เป็นหน้าปกของอัลบั้มมินิโมนิซองส์ 2 มาตัดต่อกับกลุ่มของเจย์ เลโน (Jay Leno)[2]
- ภาพตัวเพรรายด๊อกกำลังหันศีรษะอย่างรวดเร็วในรายการเฮลโล! มอร์นิง เทปที่มินิโมนิได้ไปปรากฏตัวเมื่อช่วงต้นปี พ.ศ. 2544 ได้ถูกนำมาตัดต่อโดยชาวอเมริกันเพื่อสร้างเป็นคลิปวิดีโอชุด "เดอะดรามาติคชิปมังก์" (The Dramatic Chipmunk) ที่ได้รับความสนใจและเป็นหนึ่งในปรากฏการณ์ของอินเทอร์เน็ตมีม[3][4]
ผลงาน
[แก้]เพลงซิงเกิล
[แก้]ลำดับ | ชื่อเพลง | ชื่อภาษาญี่ปุ่น-อังกฤษ | วันที่วางจำหน่าย | ยอดขายภายในสัปดาห์แรก (ก๊อปปี้) | ยอดขายรวม (ก๊อปปี้) |
---|---|---|---|---|---|
1 | มินิโมนิ. จังเก็มเปียวน์!/ฮารุนัตสึอากิฟูยุไดซุกกิ! | ミニモニ。ジャンケンぴょん!/春夏秋冬だいすっき! | 17 ม.ค. 44 | 265,270 | 763,380 |
2 | มินิโมนิ. เทเลโฟน! ริงริงริง/มินิโมนิ. บัสไกด์ | ミニモニ。テレフォン!リンリンリン/ミニモニ。バスガイド | 12 ก.ย. 44 | 171,190 | 341,560 |
3* | มินิฮามูซุโนะไอโนะอูตะ/มินิฮามูซุนตากาตัตตะ! | ミニハムずの愛の唄/ミニハムずんたかたった! | 5 ธ.ค. 44 | 70,450 | 325,440 |
4 | มินิโมนิ. ฮินามัตสึริ!/มินิ. สตรอเบอร์รีพาย | ミニモニ。ひなまつり!/ミニ。ストロベリーパイ | 30 ม.ค. 45 | 144,810 | 265,590 |
5 | ไอ~นไตโซ/ไอ~น! แดนซ์ โนะอูตะ | アイ~ン体操/アイ~ン!ダンスの唄 | 24 เม.ย. 45 | 93,440 | 212,230 |
6 | เก็งกิจิรุชิโนะโอโมริ ซอง/โอกาชิซูกุตเตะโอกัซซูอิ! | げんき印の大盛りソング/お菓子つくっておっかすぃ~! | 27 พ.ย. 45 | 30,609 | 53,681 |
7* | มินิฮามูซุโนะเค็กกง ซอง/มินิฮามุคิชะ | ミニハムずの結婚ソング/ミニハム汽車 | 4 ธ.ค. 45 | 21,612 | 60,001 |
8 | ร็อคแอนด์โรล เค็นโจโชไซจิ ~โอโบเอไจนะ ซีรีส์~/โอชาเบริซูกิยะเน็ง | ロックンロール県庁所在地~おぼえちゃいなシリーズ~/おしゃべりすきやねん | 9 เม.ย. 46 | 25,296 | 58,084 |
9 | มินิโมนิ. คาโซเอะอูตะ/มินิโมนิ. จังเค็มเปียวน! (2003 เวอร์ชัน) | ミニモニ。数え歌/ミニモニ。ジャンケンぴょん!(2003ば~じょん) | 14 พ.ค. 46 | 18,581 | 29,088 |
10 | เครซีอเบาท์ยู/เรไนอิสชูเน็ง | CRAZY ABOUT YOU/恋愛1周年 | 16 ต.ค. 46 | 20,578 | 36,473 |
11* | มิรากูรูรุง แกรนด์ พูริง!/พิ~เฮียระโคตะ (นัตสึมิ อาเบะ ร้องเป็น “พูริงจัง”) | ミラクルルン グランプリン!/ピ~ヒャラ小唄 | 19 พ.ย. 46 | 8,070 | 16,410 |
12 | ลัคกีช่าช่าช่า!/เองาโอะโนะดาเตะ, ไซโงะโนะดาเตะ | ラッキーチャチャチャ!/笑顔のデート 最後のデート | 21 เม.ย. 47 | 20,543 | 34,398 |
หมายเหตุ: * สำหรับเพลงซิงเกิลที่มินิโมนิร้องภายใต้ชื่อของ “มินิฮามูซุ” (เพลงที่ 3 7 และ 11)
อัลบั้ม
[แก้]ลำดับ | ชื่ออัลบั้ม | ชื่อภาษาญี่ปุ่น/อังกฤษ | วันที่วางจำหน่าย | ยอดขายภายในสัปดาห์แรก (ก๊อปปี้) | ยอดขายรวม (ก๊อปปี้) |
---|---|---|---|---|---|
1 | มินิโมนิ ซอง ไดเฮียกกะ 1 คัง | ミニモニ。ソング大百科1巻 | 26 มิ.ย. 45 | 116,040 | 187,470 |
2 | มินิโมนิจะ มูวีฟ์ โอกาชินะไดโบเก็ง! OST | ミニモニ。じゃムービーお菓子な大冒険オリジナルサウンドトラック | 19 ก.พ. 46 | (ไม่ทราบแน่ชัด) | (ไม่ทราบแน่ชัด) |
3 | มินิโมนิซองส์ 2 | ミニモニ。ソングズ2 | 11 ก.พ. 47 | 18,863 | 25,835 |
เพลงประกอบภาพยนตร์
[แก้]ชื่อเพลง | ชื่อภาษาญี่ปุ่น/อังกฤษ | วันที่วางจำหน่าย |
---|---|---|
แฮมทาโร่ OST (เพลงที่ 7 และ 25) | 劇場版とっとこハム太郎 ハムハムージャ!幻のプリンセス オリジナルサウンドトラック | 26 มี.ค. 46 |
ภาพยนตร์
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Yaguchi leaves Mini Moni." Japan-Zone.com (30 มี.ค. 2546.) (อังกฤษ)
- ↑ Ray Mescallado. "Leno and Minimoni." Cult of Pop (อังกฤษ)
- ↑ "Origin of the "Chipmunk" Clip." Your Opinion Doesn't Count (24 มิ.ย. 2550.) (อังกฤษ)
- ↑ "Breaking: Dramatic Chipmunk - From Japanese TV Show Hello! Morning." TV in Japan (23 มิ.ย. 2550.) (อังกฤษ)
ดูเพิ่ม
[แก้]แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- ข้อมูลทั่วไป
- Minimoni เก็บถาวร 2006-10-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ใน Wiki.theppn เก็บถาวร 2007-05-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อังกฤษ)
- ผลงาน
- ミニモニ。 เก็บถาวร 2007-01-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ใน Hello! Project -Official Site- (ญี่ปุ่น)
- Minimoni ใน projecthello.com (อังกฤษ)