ข้ามไปเนื้อหา

พระเจ้าโจวเฉิง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้าโจวเฉิง

Sòng

Chinese surname: (姬)
Personal name: Sòng (誦)
ครองราชย์1042 ปีก่อนคริสตกาล -1021 ปีก่อนคริสตกาล
พระราชบุตรพระเจ้าโจวคัง[1]
Chinese surname: (姬)
Personal name: Sòng (誦)
ราชวงศ์ราชวงศ์โจว[2]
พระบรมราชชนกพระเจ้าโจวอู่[3][4]
พระบรมราชชนนีจักรพรรดินีอี้เจียง
พระธิดาของ เจียง ไท่กง

พระเจ้าโจวเฉิง (จีน: 周成王; พินอิน: zhōu chéng wáng) เป็นกษัตริย์องค์ที่สองของ ราชวงศ์โจว ของจีน รัชสมัยของพระองค์คือ 1042–1021 ก่อนคริสตกาลหรือ 1042/35–1006 ก่อนคริสตกาล[5] พระราชบิดาพระราชมารดาของพระองค์คือ พระเจ้าโจวอู่ และ พระมเหสี อี้ เจียง (宜姜)[6]

พระเจ้าโจวเฉิงยังทรงพระเยาว์เมื่อเสด็จขึ้นครองบัลลังก์ พระปิตุลา (อา) ของพระองค์ โจวกงหวัง เกรงว่ากองกำลังของ ราชวงศ์ชาง อาจกลับมาผงาดอีกครั้งภายใต้การปกครองที่อ่อนแอของยุวกษัตริย์ จึงกลายเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์และดูแลกิจการราชการมาหลายปี โจวกงหวังก่อตั้งเมืองหลวงทางทิศตะวันออกที่ ลั่วหยาง และภายหลังเอาชนะการกบฏโดยพระปิตุลาของพระเจ้าโจวเฉิง [7] Cai Shu, Guan Shu และ Huo Shu[8][9]

ต่อมาพระเจ้าโจวเฉิงทรงรักษาพรมแดนของราชวงศ์โจวให้มั่นคงโดยเอาชนะชนเผ่าป่าเถื่อนหลายเผ่าพร้อมกับโจวกงหวัง

อ้างอิง

[แก้]
  1. Sima Qian. Records of the Grand Historian. Vol. 4.
  2. Chin, Annping. (2007). The Authentic Confucius. Scrubner. ISBN 0-7432-4618-7
  3. Chin, Annping. (2007). The Authentic Confucius. Scribner. ISBN 0-7432-4618-7
  4. Keay, John (2009). China A History. Harper Press. ISBN 978-0-00-722178-3.
  5. Cambridge History of Ancient China.
  6. Book of Rites, Tan Gong I, 1. Accessed 4 Nov 2012.
  7. Edward L. Shaughnessy in Cambridge History of Ancient China, page 311.
  8. Confucius & Confucianism: The Essentials by Lee Dian Rainey
  9. Hucker, Charles O. (1978). China to 1850: a short history. Stanford University Press. ISBN 0-8047-0958-0
ก่อนหน้า พระเจ้าโจวเฉิง ถัดไป
พระเจ้าโจวอู่ พระมหากษัตริย์จีน
(1043 ปีก่อนคริสตกาล - 1021 ปีก่อนคริสตกาล)
พระเจ้าโจวคัง|}