พระเจ้าหยาง
| พระเจ้าหยาง (揚王) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| สถาปนา | พ.ศ. 1912 | ||||||||
| พระราชสมภพ | พ.ศ. 1778 | ||||||||
| สวรรคต | พ.ศ. 1877 (99 พรรษา) | ||||||||
| พระชายา | พระชายาหยาง | ||||||||
| พระราชบุตร |
| ||||||||
| |||||||||
| ราชวงศ์ | หมิง (明) โดยการสถาปนา | ||||||||
พระเจ้าหยาง (จีน: 揚王; พินอิน: Yáng wáng; ประมาณ พ.ศ. 1778 – พ.ศ. 1877) เสด็จพระราชสมภพในตระกูลเฉิน (陳) มีแซ่หวัง (王) พระองค์เป็นสมเด็จพระราชชนกในสมเด็จพระพันปีหลวงฉุน (淳皇太后陛下) เป็นพระสัสสุระในสมเด็จพระจักรพรรดิฉุน และเป็นสมเด็จพระบรมอัยกาฝ่ายพระบรมราชชนนีในหมิงไท่จู่
พระราชประวัติ
[แก้]พระองค์เป็นชาวเมืองเว่ยหยาง[1] ได้อภิเษกสมรสกับพระชายาหยาง มีพระราชธิดา 2 พระองค์ โดยพระองค์แรกสมรสกับตระกูลจี้ ส่วนพระองค์รองอภิเษกสมรสกับสมเด็จพระจักรพรรดิฉุน ได้เป็นสมเด็จพระพันปีหลวงในหมิงไท่จู่
ในช่วงปลายราชวงศ์ซ่ง พระองค์ได้เข้ารับราชการในกองทัพของซ่งหวยจง เมื่อทัพซ่งใต้ปะทะกับทัพราชวงศ์หยวนจนแตกพ่าย พระองค์ทรงกระโดดลงน้ำ และรอดพระชนม์ขึ้นฝังได้ แต่ขาดแคลนพระกายาหารจนถึงขั้นอยากเสวยม้าตายเพื่อดำรงพระชนม์ชีพ ขณะบรรทมอดีตแม่ทัพซ่งช่วยเหลือพระองค์ขี้นเรือ
ขณะนั้นแม่ทัพที่เคยอยู่ฝ่ายซ่งใต้ได้จำนนต่อทัพหยวน แม่ทัพหยวนสั่งให้จับทหารซ่งที่มาสวามิภักดิ์โยนลงน้ำ แต่อดีตแม่ทัพซ่งได้ซ่อนพระองค์ไว้บนเรือ ผ่านไปหลายวันทัพหยวนทราบเรื่อง แต่โชคดีเกิดพายุระหว่างเดินเรือ อดีตแม่ทัพซ่งทราบว่าพระองค์เป็นพ่อมดหมอผี ได้แจ้งแก่แม่ทัพหยวน จึงได้ให้พระองค์ช่วยหยุดพายุ พระองค์ทรงทำท่าทางเหมือนทำพิธีบางอย่าง ทำให้พายุสงบลงทันที แม่ทัพหยวนดีใจ จึงรับดูแลพระองค์ และได้ส่งขึ้นฝังที่เมืองถงโจว (通州) ไปที่เมืองเว่ยหยาง (維揚) เสด็จพํานักที่ซูอี๋จิน ไม่ยุ่งเกี่ยวการทหาร แลใช้วิชาพ่อมดหมอผีดำรงพระชนม์ชีพต่อไป
ในช่วงปลายพระชนม์ชีพ พระองค์ได้รับบุตรคนโตจากตระกูลจี้เป็นทายาท และเสด็จสวรรคต ขณะพระชนมายุได้ 99 พรรษา
สมัยหงอู่ปีที่ 2 (พ.ศ. 1912) หมิงไท่จู่มีพระราชโองการโปรดเกล้าฯ ประกาศเฉลิมพระสมัญญานามสมเด็จพระบรมอัยกาว่า พระเจ้าหยาง (揚王)[2] และสร้างพระอนุสรณ์สถานถวาย เนื่องด้วยเป็นสมเด็จพระราชชนกในสมเด็จพระพันปีหลวงฉุน"[3]