ข้ามไปเนื้อหา

พระราชอำนาจ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

พระราชอภิสิทธิ์ (อังกฤษ: Royal prerogative) คือประมวลอำนาจ, สิทธิพิเศษ และข้อยกเว้นที่ยอมรับโดยกฎหมายจารีตประเพณี และบางครั้งในกฎหมายแพ่งที่เป็นของสถาบันพระมหากษัตริย์เท่านั้น[1] ซึ่งเป็นวิธีในการใช้อำนาจการปกครองของพระมหากษัตริย์ในการปกครองราชอาณาจักร พระราชอภิสิทธิ์บางข้ออาจจะได้รับการยุบเลิกโดยรัฐสภาแต่ในสหราชอาณาจักรการจะยุบเลิกต้องเป็นไปตามกระบวนการที่ระบุไว้เท่านั้น

อ้างอิง

[แก้]
  1. In Commonwealth realms, the wording "the Crown" is usually used in this context instead of "King or Queen"

ดูเพิ่ม

[แก้]