ผู้ใช้:Rama9art/หน้าทดลอง
สุเชาว์ ศิษย์คเณศ | |
|---|---|
| เกิด | 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2469 ตำบลบางคอแหลม อำเภอยานาวา กรุงเทพฯ ประเทศไทย |
| เสียชีวิต | 23 มีนาคม พ.ศ. 2529 |
| ชื่ออื่น | ซิวเจียง แซหยิ่ม (2469)
สุเชาว์ แซ่หยิ่ม (2489) สุเชาว์ ศิษย์คเณศ (2507) |
| การศึกษา | 2486 สำเร็จชั้นมัธยม 6 จากโรงเรียนอัสสัมชัน กรุงเทพ
2497 สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนศิลปศึกษา (เตรียมมหาวิทยาลัยศิลปากร) 2502 สำเร็จอนุปริญญา จากคณะจิตรกรรม ประติมากรรม มหาวิทยาลัยศิลปกร |
| บิดามารดา |
|
| รางวัล | รางวัลเกียรตินิยมอันดับสอง เหรียญเงิน หารประกวศิลปกรรมแห่งชาติ ครั้งที่ 4 พ.ศ. 2496 |
| เว็บไซต์ | www.rama9art.org/suchao |
สุเชาว์ ศิษย์คเณศ (15 พฤศจิกายน 2469 – 23 มีนาคม 2529) เป็นศิลปินไทยที่มีบทบาทสำคัญในยุคบุกเบิกของศิลปะร่วมสมัยในประเทศไทย เขาเป็นที่รู้จักในฐานะศิลปินที่มีแนวทางการสร้างสรรค์ผลงานที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว โดยผลงานของเขามักแฝงสัญลักษณ์ลึกซึ้ง สะท้อนถึงประสบการณ์ชีวิตที่ยากลำบากในฐานะเด็กกำพร้าและการต่อสู้กับความยากจน สุเชาว์ดำรงชีพด้วยศิลปะที่เขาศรัทธา แม้ว่าจะเผชิญกับอุปสรรคทางเศรษฐกิจและการขาดการยอมรับในช่วงที่มีชีวิตอยู่ สุเชาว์ยังคงมุ่งมั่นสร้างสรรค์ผลงานศิลปะอย่างต่อเนื่องจนวาระสุดท้ายของชีวิต
หลังจากที่สุเชาว์เสียชีวิต ผลงานของเขาเริ่มได้รับการถอดรหัสและได้รับการยอมรับในฐานะผลงานที่แสดงถึงความเป็นอัจฉริยะ ซึ่งทำให้เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นศิลปินที่ยิ่งใหญ่ท่านหนึ่งของไทย แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับการเชิดชูเกียรติเป็นศิลปินแห่งชาติเหมือนเพื่อนร่วมรุ่น เนื่องจากการเสียชีวิตก่อนที่จะมีการสถาปนารางวัลดังกล่าว ชีวิตและผลงานของสุเชาว์กลับมีความน่าสนใจอย่างมาก สุเชาว์มักได้รับการเปรียบเทียบกับศิลปินระดับโลกอย่างแวนโก๊ะ ทั้งนี้เนื่องจากเขามีชีวิตที่เต็มไปด้วยความยากลำบากและผลงานของเขามาก่อนกาล กล่าวคือ ในช่วงชีวิตของเขา ผลงานของสุเชาว์ไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง และการขายผลงานเป็นไปได้ยากเพราะขาดผู้เข้าใจและชื่นชม แต่ภายหลังจากที่เขาเสียชีวิต ผลงานของเขากลับได้รับความสนใจมากขึ้น โดยเฉพาะในต่างประเทศ ที่มีการนำผลงานของเขาเข้าสู่การประมูลและได้รับราคาที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ ส่งผลให้เกิดกระแสการสะสมผลงานของสุเชาว์อย่างแพร่หลาย
แม้ว่าผลงานของสุเชาว์จะได้รับการยอมรับมากขึ้น แต่ข้อมูลเกี่ยวกับชีวิตและผลงานของเขายังคงมีอยู่อย่างจำกัด แต่เมื่อได้มีการศึกษาผลงานและชีวิตของเขาในภายหลังผ่านเพื่อนศิลปินที่ยังมีชีวิตอยู่และการวิเคราะห์เชิงลึกของผลงาน พบว่าสุเชาว์มีการใช้เทคนิคที่ซับซ้อน ลึกซึ้ง เช่น Bas-Relief และ อิมพาสโต (Impasto) และมีการใช้สัญลักษณ์ที่หลากหลายในการสื่อสารผ่านผลงานของเขา[1] ผลงานของสุเชาว์จึงได้รับการยกย่องว่าเป็นผลงานที่ล้ำสมัยและมีคุณค่าทางศิลปะอย่างสูง ทั้งในเชิงเทคนิคและเนื้อหาสาระ ทำให้เขาได้รับการยอมรับในปัจจุบันว่าเป็นหนึ่งในศิลปินที่ยิ่งใหญ่ของประเทศไทย ที่ถูกมองข้ามมากว่า 40 ปี
ประวัติ
[แก้]สุเชาว์ ศิษย์คเณศ เกิดเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน 2469 ที่บางคอแหลม ยานนาวา กรุงเทพมหานคร เป็นบุตรของนายยิ้ม ถิ่นกวง และนางยี แซ่หยิ่ม เดิมชื่อซิวเจียง แซ่หยิ่ม หลังจากกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่ยังเด็ก สุเชาว์ได้รับการดูแลจากพี่สาวเพียงคนเดียว เขาเปลี่ยนชื่อเป็นสุเชาว์ในปี พ.ศ. 2489 และเปลี่ยนนามสกุลเป็น "ศิษย์คเณศ" ในปี พ.ศ. 2507
สุเชาว์จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาปีที่ 6 จากโรงเรียนอัสสัมชัญ กรุงเทพฯ ในปี พ.ศ. 2486 หลังจากทำงานหลายอาชีพและค้นพบความสนใจในศิลปะ เขาได้ฝึกฝนตนเองด้านจิตรกรรมและขอคำแนะนำจากศิลปินอาวุโสชั้นครู เช่น อาจารย์เฉลิม นาคีรักษ์ และอาจารย์ทวี นันทขว้าง ในปี พ.ศ. 2496 สุเชาว์ได้รับรางวัลเกียรตินิยมจากการแสดงศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่ 4 ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้เขาตัดสินใจเข้าศึกษาศิลปะอย่างจริงจังที่โรงเรียนศิลปศึกษา (เตรียมมหาวิทยาลัยศิลปากร) เมื่ออายุ 27 ปี หลังจากจบการศึกษาใน พ.ศ. 2497 เขาศึกษาต่อที่คณะจิตรกรรม ประติมากรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร และสำเร็จการศึกษาระดับอนุปริญญาในปี พ.ศ. 2502 โดยมีโอกาสได้ศึกษากับศาสตราจารย์ศิลป พีระศรี
หลังจากสำเร็จการศึกษา สุเชาว์ทำงานหลายแห่ง แต่การทำงานที่ยาวนานที่สุดคือการเป็นอาจารย์สอนศิลปะที่โรงเรียนสาธิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ฝ่ายประถมศึกษา สุเชาว์รักในงานสอนและการทำงานกับเด็ก แต่ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะลาออกและหันมาทำงานศิลปะและอาชีพอิสระอย่างเต็มที่จนกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต
สุเชาว์มีบทบาทในงานบริการสังคมอย่างต่อเนื่อง เขาเข้าร่วมในการจัดแสดงผลงานเพื่อหาทุนและการกุศลต่าง ๆ รวมถึงมีส่วนร่วมในโครงการด้านการศึกษาศิลปะ โดยเป็นกรรมการเขียนตำราเรียนระดับประถมศึกษาของกรมวิชาการ และเป็นกรรมการตัดสินการประกวดศิลปะเด็กในหลายเวที นอกจากนี้เขายังมีส่วนร่วมในการเผยแพร่ความรู้ด้านศิลปะสู่สาธารณะผ่านการเขียนหนังสือและบทความต่าง ๆ เช่น หนังสือ "ศิลปะเข้าใจง่าย" และบทความในวารสารต่าง ๆ สุเชาว์เคยเป็นสมาชิกสมัชชาแห่งชาติ เนื่องจากผลงาน รวมถึงการมีส่วนร่วมในงานบริการสังคมอย่างต่อเนื่องและสุเชาว์ยังได้รับการยกย่องจากการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะอีกด้วย
ช่วงท้ายของชีวิต สุเชาว์เริ่มประสบความสำเร็จในวงการศิลปะในประเทศและต่างประเทศ ผลงานของเขาได้ถูกจัดแสดงทั้งผลงานเดี่ยวและการแสดงผลงานในระดับชาติและระดับอาเซียน อย่างไรก็ตาม สุเชาว์ล้มป่วยลงในวัย 60 ปี จากโรคความดันโลหิตสูงและอัมพาตในปี พ.ศ. 2527 หลังจากที่ส่งผลงานเข้าร่วมการแสดงศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่ 30 สุเชาว์ไม่สามารถพูดหรือเคลื่อนไหวได้เป็นเวลาหลายเดือน ก่อนจะเสียชีวิตในวันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2529[2]
รางวัลและทุน
[แก้]- ได้รับรางวัลเกียรตินิยมอันดับ 2 เหรียญเงิน จากการแสดงศิลปกรรมแห่งชาติ ครั้งที่ 4 พ.ศ. 2496
- ได้รับทุนจากมูลนิธิเสฐียรโกเศศ-นาคะประทีป พ.ศ. 2516[2]
นิทรรศการ
[แก้]- การแสดงศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่ 4, พ.ศ. 2496
- การแสดงศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่ 5, พ.ศ. 2497
- การแสดงศิลปร่วมสมัย โดยศิลปินรับเชิญจัดโดยทิสโก้ กทม. พ.ศ. 2517, 2520, 2524
- การแสดงศิลปกรรมสมทบทุนสร้างหอศิลป พีระศรี กทม. พ.ศ. 2508
- การแสดงศิลปกรรมร่วมสมัย หอศิลป์แห่งชาติ พ.ศ. 2520
- การแสดงศิลปกรรมสมทบทุน "80 พรรษาสมเด็จพระชนนีฯ" พ.ศ. 2523
- การแสดงศิลปกรรมหลัง 2475 ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พ.ศ. 2525
- การแสดงศิลปร่วมสมัยจัดโดยธนาคารกสิกรไทย พ.ศ. 2525
- การแสดงศิลปร่วมสมัย จัดโดยธนาคารแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2525
- การแสดงจิตรกรรมบัวหลวง จัดโดยธนาคารกรุงเทพฯ พ.ศ. 2526
- การแสดงศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่ 29 พ.ศ. 2526
- การแสดงศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่ 30 พ.ศ. 2527
- มหกรรมศิลป พีระศรี ฉลองครบรอบ 10 หอศิลป พีระศรี พ.ศ. 2527
- นิทรรศการจิตรกรรมและภาพถ่ายอาเซียน พ.ศ. 2528
- การแสดงศิลปกรรมแห่งชาติครั้งที่ 31
- การแสดงศิลปร่วมสมัยของไทยในอังกฤษ พ.ศ. 2506
- นิทรรศการศิลปไทย ณ สาธารณรัฐประชาชนจีน พ.ศ. 2528
- แสดงผลงานเดี่ยวที่ ห้องสมุดนิลสัน เฮย์ กทม. พ.ศ. 2527
- แสดงผลงานเดี่ยว (ครั้งสุดท้ายในขณะที่ยังมีชีวิต) ที่หอศิลป พีระศรี พ.ศ. 2528[2]
แหล่งข้อมูลอ้างอิง
[แก้]- ↑ Sivaporn Dardarananda. (2567). Suchao Sisganes : The Overlooked Genius of the East. Bangkok: Amarin Corporations Public Company Limited, 2024.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 ดำรง วงศ์อุปราช. (2530). "ระลึกถึง สุเชาว์ ศิษย์คเณศ". กรุงเทพฯ: บริษัท อมรินทร์ พรินติ้ง กรุ๊พ จำกัด.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]จุมพล อภิสุข. (2528). สุเชาว์ ศิษย์คเณศ ชีวิตและงาน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ พิฆเณศ. แหล่งข้อมูลเว็บไซต์ตัวอย่าง