บทเพลงสี่ฤดู

บทเพลงสี่ฤดู (อิตาลี: Le quattro stagioni; อังกฤษ: The Four Seasons) เป็นชุดไวโอลิน คอนแชร์โต 4 ชิ้นที่แต่งโดย อันโตนีโอ วีวัลดี เมื่อปี ค.ศ. 1723 จัดเป็นงานดนตรีชิ้นหนึ่งที่ได้รับความนิยมจากยุคบาโรค

คอนแชร์โตชุดนี้ออกเผยแพร่เป็นครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1725 เป็นส่วนหนึ่งของชุดคอนแชร์โต 12 ชิ้น โอปุสที่ 8 ของวิวาลดี ใช้ชื่อว่า Il cimento dell'armonia e dell'inventione (The Contest between Harmony and Invention) ได้แก่

Concerto No. 1 in E major, "La primavera" (Spring), RV 269
Concerto No. 2 in G minor, "L'estate" (Summer), RV 315
Concerto No. 3 in F major, "L'autunno" (Autumn), RV 293
Concerto No. 4 in F minor, "L'inverno" (Winter), RV 297
Concerto No. 5 in E-flat major, "La tempesta di mare" (The Sea Storm), RV 253
Concerto No. 6 in C major, "Il piacere" (Pleasure), RV 180
Concerto No. 7 in D minor, RV 242
Concerto No. 8 in G minor, RV 332
Concerto No. 9 in D minor, RV 236
Concerto No. 10 in B-flat major, "La caccia" (The Hunt), RV 362
Concerto No. 11 in D major, RV 210
Concerto No. 12 in C major, RV 178

ทั้งนี้ เฉพาะคอนแชร์โต 4 ชิ้นแรกของวีวัลดี ได้ตั้งชื่อตามฤดูกาลทั้งสี่ คือ ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว แต่ละฤดูได้แบ่งออกเป็น 3 มูฟเมนต์ ดังนี้

Concerto No. 1 in E major, Op. 8, RV 269, "La primavera" (ฤดูใบไม้ผลิ)
1. Allegro
2. Largo
3. Allegro Pastorale
Concerto No. 2 in G minor, Op. 8, RV 315, "L'estate" (ฤดูร้อน)
1. Allegro non molto
2. Adagio e piano - Presto e forte
3. Presto
Concerto No. 3 in F major, Op. 8, RV 293, "L'autunno" (ฤดูใบไม้ร่วง)
1. Allegro
2. Adagio molto
3. Allegro
Concerto No. 4 in F minor, Op. 8, RV 297, "L'inverno" (ฤดูหนาว)
1. Allegro non molto
2. Largo
3. Allegro

โคลง

บทเพลงสี่ฤดูได้แต่งขึ้นเพื่อประกอบโคลงสี่บท ไม่เป็นที่ปรากฏว่าใครเป็นผู้แต่งโคลงเหล่านี้ แต่คาดว่าวิวาลดีอาจจะเป็นผู้แต่งขึ้นเอง โดยเนื้อโคลงมีดังนี้

La Primavera (ฤดูใบไม้ผลิ)

Allegro

Giunt' è la Primavera e festosetti
La Salutan gl' Augei con lieto canto,
E i fonti allo Spirar de' Zeffiretti
Con dolce mormorio Scorrono intanto:
Vengon' coprendo l' aer di nero amanto
E Lampi, e tuoni ad annuntiarla eletti
Indi tacendo questi, gl' Augelletti;
Tornan' di nuovo al lor canoro incanto:

Largo

E quindi sul fiorito ameno prato
Al caro mormorio di fronde e piante
Dorme 'l Caprar col fido can' à lato.

Allegro

Di pastoral Zampogna al suon festante
Danzan Ninfe e Pastor nel tetto amato
Di primavera all' apparir brillante.

L'Estate (ฤดูร้อน)

Allegro non molto - Allegro

Sotto dura Staggion dal Sole accesa
Langue l' huom, langue 'l gregge, ed arde il Pino;
Scioglie il Cucco la Voce, e tosto intesa
Canta la Tortorella e 'l gardelino.
Zeffiro dolce Spira, mà contesa
Muove Borea improviso al Suo vicino;
E piange il Pastorel, perche sospesa
Teme fiera borasca, e 'l suo destino;

Adagio e piano - Presto e forte

Toglie alle membra lasse il Suo riposo
Il timore de' Lampi, e tuoni fieri
E de mosche, e mossoni il Stuol furioso!

Presto

Ah che pur troppo i Suo timor Son veri
Tuona e fulmina il Ciel e grandioso
Tronca il capo alle Spiche e a' grani alteri.

L'Autunno (ฤดูใบไม้ร่วง)

Allegro

Celebra il Vilanel con balli e Canti
Del felice raccolto il bel piacere
E del liquor de Bacco accesi tanti
Finiscono col Sonno il lor godere

Adagio molto

Fà ch' ogn' uno tralasci e balli e canti
L' aria che temperata dà piacere,
E la Staggion ch' invita tanti e tanti
D' un dolcissimo Sonno al bel godere.

Allegro

I cacciator alla nov' alba à caccia
Con corni, Schioppi, e canni escono fuore
Fugge la belua, e Seguono la traccia;
Già Sbigottita, e lassa al gran rumore
De' Schioppi e canni, ferita minaccia
Languida di fuggir, mà oppressa muore.

L'Inverno (ฤดูหนาว)

Allegro non molto

Aggiacciato tremar trà nevi algenti
Al Severo Spirar d' orrido Vento,
Correr battendo i piedi ogni momento;
E pel Soverchio gel batter i denti;

Largo

Passar al foco i di quieti e contenti
Mentre la pioggia fuor bagna ben cento

Allegro

Caminar Sopra il giaccio, e à passo lento
Per timor di cader gersene intenti;
Gir forte Sdruzziolar, cader à terra
Di nuove ir Sopra 'l giaccio e correr forte
Sin ch' il giaccio si rompe, e si disserra;
Sentir uscir dalle ferrate porte
Sirocco Borea, e tutti i Venti in guerra
Quest' é 'l verno, mà tal, che gioia apporte.