ทุกรกิริยา
ทุกรกิริยา (บาลี: ทุกฺกรกิริยา; อังกฤษ: self-mortification/mortification of the flesh) แปลว่า “การกระทำกิจที่ทำได้โดยยาก”[1] ใช้ในบริบททางศาสนาและจิตวิญญาณ เพื่อหมายถึงการทรมานร่างกายตนเอง เพื่อชำระตนให้บริสุทธิ์จากบาป
“ทุกรกิริยา” อย่างง่ายที่สุดคือการละเว้นจากกิเลสบางอย่าง เช่น การงดดื่มสุรา หรือการเลือกใช้ชีวิตอันสมถะ เช่น ใช้ชีวิตอารามวาสี หรือถ้าเป็น “ทุกรกิริยา” ขั้นรุนแรงอาจจะเป็นการทำร้ายตนเองเช่นโดยการเฆี่ยน แทง หรือกรีดเนื้อหนังเป็นต้น
ศาสนาคริสต์
[แก้]การทำ “ทุกรกิริยา” ในศาสนาคริสต์ มีต้นกำเนิดมาจากบทจดหมายสามฉบับของเปาโลอัครทูตที่กล่าวว่า “เพราะว่าถ้าท่านดำเนินชีวิตตามเนื้อหนังแล้ว ท่านจะต้องตาย แต่ถ้าโดยทางพระวิญญาณ ท่านทำลายกิจการของร่างกาย ท่านก็จะดำรงชีวิตได้” (โรม 8:13)[2] ความคิดเดียวกันนี้สะท้อนในบทเขียนที่ว่า “เหตุฉะนั้นจงประหารอวัยวะของท่านซึ่งอยู่ฝ่ายโลกนี้ คือการล่วงประเวณี การโสโครก ราคะตัณหา ความปรารถนาชั่ว และความโลภ ซึ่งเป็นการนับถือรูปเคารพ” (โคโลสี 3:5)[3] และ “ผู้ที่อยู่ฝ่ายพระเยซูคริสต์ได้ตรึงเนื้อหนังไว้ที่กางเขนพร้อมกับราคะและตัณหาแล้ว” (กาลาเทีย 5:24) [4]
ศาสนาพุทธ
[แก้]ในศาสนาพุทธ ได้ปฏิเสธการบำเพ็ญแบบทุกรกิริยาเพราะมองว่าเป็นการกระทำโดยอัตตกิลมาถานุโยคคือการปฏิบัติธรรมที่ทำให้ตนลำบากโดยหาประโยชน์มิได้ อันเป็นวิธีการที่สุดโต่ง ไม่สามารถบรรลุธรรมได้ ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงสอนให้ละเว้นเสีย
อ้างอิง
[แก้]- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, กรุงเทพพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 575
- ↑ โรม 8:13
- ↑ โคโลสี 3:5
- ↑ กาลาเทีย 5
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Penance Discussion เก็บถาวร 2009-07-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
 | บทความความเชื่อนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |