ข้ามไปเนื้อหา

จิตวิญญาณ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ความหมายของคำว่า จิตวิญญาณ (อังกฤษ: spirituality) ได้รับการพัฒนาและแผ่ขยายขึ้นตามกาลเวลา และความหมายต่าง ๆ เหล่านี้สามารถพบเห็นได้ควบคู่กัน[1][2][3] โดยทั่วไปแล้ว จิตวิญญาณหมายถึงกระบวนการทางศาสนาที่เป็นการก่อเกิดใหม่ซึ่ง "มุ่งหวังที่จะฟื้นคืนรูปร่างเดิมของมนุษย์" มุ่งเน้นที่ "พระฉายาลักษณ์ของพระเจ้า"[4][5] ดังที่เห็นได้จากศาสดาและคัมภีร์ของศาสนาต่าง ๆ ทั่วโลก คำนี้ใช้ในศาสนาคริสต์ยุคแรก เพื่ออ้างถึงชีวิตที่มุ่งเน้นไปที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ [6] และมีการใช้คำนี้ในช่วงยุคกลางตอนปลาย เพื่ออธิบายถึงมุมมองจิตใจของชีวิตด้วย[7][8]

ในยุคปัจจุบัน คำศัพท์นี้แพร่หลายไปยังประเพณีทางศาสนาอื่น ๆ[9] และขยายความหมายเพื่ออ้างถึงประสบการณ์ที่หลากหลายยิ่งขึ้น รวมถึงประเพณีอันลึกลับและเกี่ยวข้องกับศาสนาด้วย การใช้งานสมัยใหม่มักจะอ้างถึงประสบการณ์ส่วนตัวเกี่ยวกับมิติอันศักดิ์สิทธิ์[10] และ "คุณค่าและความหมายที่ลึกซึ้งที่สุดที่ผู้คนดำรงชีวิต"[11][12] มักจะอยู่ในบริบทที่แยกจาก สถาบันศาสนาองค์กร[6] สิ่งนี้อาจเกี่ยวข้องกับความเชื่อในโลกเหนือธรรมชาติ ที่อยู่นอกเหนือจากที่สังเกตได้ในโลกทั่วไป [13] การเติบโตส่วนบุคคล[14] การแสวงหา ความหมายของชีวิตขั้นสูงสุดหรือความศักดิ์สิทธิ์[15] ประสบการณ์ทางศาสนา[16] หรือการเผชิญหน้ากับ "มิติภายใน" ของตนเอง[5]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ McCarroll, O'Connor & Meakes 2005.
  2. ↑ Koenig, King & Carson 2012.
  3. ↑ Cobb, Puchalski & Rumbold 2012.
  4. ↑ Waaijman 2000.
  5. ↑ 5.0 5.1 Waaijman 2002.
  6. ↑ 6.0 6.1 Wong & Vinsky 2009.
  7. ↑ "The medieval mind". The Psychologist. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-23. สืบค้นเมื่อ 2019-12-11.
  8. ↑ Safaria, Triantoro; Bashori, Khoiruddin (2022-10-27). "Relationship between Spirituality and Emotional Maturity with Cultural Intelligence in Preventing Culture Shock". Psympathic: Jurnal Ilmiah Psikologi. 9 (1): 45–54. doi:10.15575/psy.v9i1.15628. ISSN 2502-2903. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-01-06. สืบค้นเมื่อ 2023-01-06.
  9. ↑ Gorsuch & Miller 1999.
  10. ↑ Saucier & Skrzypinska 2006.
  11. ↑ Sheldrake 2007.
  12. ↑ Griffin 1988.
  13. ↑ Schuurmans-Stekhoven 2014.
  14. ↑ Houtman & Aupers 2007.
  15. ↑ Snyder & Lopez 2007.
  16. ↑ Sharf 2000.

บรรณานุกรม

[แก้]

สิ่งพิมพ์

[แก้]
  • Cobb, Mark R.; Puchalski, Christina M.; Rumbold, Bruce (2012). Oxford Textbook of Spirituality in Healthcare.
  • Comans, Michael (January 1993). "The Question of the Importance of Samadhi in Modern and Classical Advaita Vedanta". Philosophy East and West. 43 (1): 19–38. doi:10.2307/1399467. JSTOR 1399467. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-06-03. สืบค้นเมื่อ 2019-01-03.
  • Dorff, Elliot N. (2018). Modern Conservative Judaism: Evolving Thought and Practice. University of Nebraska Press.
  • Feuerstein, Georg (2003). The deeper dimension of yoga: Theory and practice. London: Shambhala. ISBN 1-57062-935-8.
  • Gorsuch, R.L.; Miller, W.R. (1999). "Assessing spirituality". ใน W.R. Miller (บ.ก.). Integrating spirituality into treatment. Washington, DC: American Psychological Association. pp. 47–64.
  • Griffin, David Ray (1988). Spirituality and Society. SUNY.
  • Hanegraaff, Wouter J. (1996). New Age Religion and Western Culture. Esotericism in the mirror of Secular Thought. Leiden/New York/Koln: Brill.
  • Hori, Victor Sogen (1999). "Translating the Zen Phrase Book" (PDF). Nanzan Bulletin. 23. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-01-16. สืบค้นเมื่อ 2013-01-13.
  • Houtman, Dick; Aupers, Stef (2007). "The Spiritual Turn and the Decline of Tradition: The Spread of Post-Christian Spirituality in 14 Western Countries, 1981–2000". Journal for the Scientific Study of Religion. 46 (3): 305–320. doi:10.1111/j.1468-5906.2007.00360.x.
  • Kaplan, Dana Evan (2013). Contemporary Debates in American Reform Judaism: Conflicting Visions.
  • Kaplan, Dana Evan (2018). A Life of Meaning: Embracing Reform Judaism's Sacred Path.
  • King, Richard (2002). Orientalism and Religion: Post-Colonial Theory, India and "The Mystic East". Routledge.
  • Koenig, H.G. (2008). "Research on religion, spirituality, and mental health: A review". Canadian Journal of Psychiatry.[ต้องการอ้างอิงเต็มรูปแบบ]
  • Koenig, Harold; King, Dana; Carson, Verna B. (2012). Handbook of Religion and Health. Oxford University Press.
  • McCarroll, Pam; O'Connor, Thomas St. James; Meakes, Elizabeth (2005). "Assessing plurality in Spirituality Definitions". ใน Meier; และคณะ (บ.ก.). Spirituality and Health: Multidisciplinary Explorations. Wilfrid Laurier Univ. Press. pp. 44–59.
  • McMahan, David L. (2008). The Making of Buddhist Modernism. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-518327-6.
  • Morgan, Diane (2010). Essential Islam: a comprehensive guide to belief and practice. ABC-CLIO. ISBN 978-0-313-36025-1.
  • Nyanatiloka, Mahathera (1980). Buddhist Dictionary: Manual of Terms And Doctrines (4th ed.). Kandy, Sri Lanka: Buddhist Publication Society.
  • Otterloo, Anneke; Aupers, Stef; Houtman, Dick (2012). "Trajectories to the New Age. The spiritual turn of the first generation of Dutch New Age teachers" (PDF). Social Compass. 59 (2): 239–56. doi:10.1177/0037768612440965. hdl:1765/21876. S2CID 145189097. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-09. สืบค้นเมื่อ 2018-04-20.
  • Puchalski, Christina; Vitillo, Robert; Hull, Sharon; Relle, Nancy (2014). "Spiritual Dimensions of Whole Person Care: Reaching National and International Consensus". Journal of Palliative Medicine. 17 (6): 642–656. doi:10.1089/jpm.2014.9427. PMC 4038982. PMID 24842136.
  • Rambachan, Anatanand (1994). The Limits of Scripture: Vivekananda's Reinterpretation of the Vedas. University of Hawaii Press.
  • Remes, Pauliina (2014). Neoplatonism. Routledge.
  • Renard, Philip (2010). Non-Dualisme. De directe bevrijdingsweg. Cothen: Uitgeverij Juwelenschip.
  • Roy, Sumita (2003). Aldous Huxley And Indian Thought. Sterling Publishers Pvt. Ltd.
  • Saucier, Gerard; Skrzypinska, Katarzyna (1 October 2006). "Spiritual But Not Religious? Evidence for Two Independent Dispositions" (PDF). Journal of Personality. 74 (5): 1257–92. CiteSeerX 10.1.1.548.7658. doi:10.1111/j.1467-6494.2006.00409.x. JSTOR 27734699. PMID 16958702. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-08. สืบค้นเมื่อ 2013-03-05.
  • Schuurmans-Stekhoven, J.B. (2010). "'Moved by the spirit': does spirituality moderate the inter-relationships between subjective well-being subscales?". Journal of Clinical Psychology. 66 (7): 709–725. doi:10.1002/jclp.20694. PMID 20527052.
  • Schuurmans-Stekhoven, J.B. (2011). "Is it God or just the data that moves in mysterious ways? How well-being research might be mistaking faith for virtue?". Social Indicators Research. 100 (2): 313–330. doi:10.1007/s11205-010-9630-7. S2CID 144755003.
  • Schuurmans-Stekhoven, J.B. (2013). "As a shepherd divideth his sheep from the goats": Does the Daily Spiritual Experiences Scale encapsulate separable theistic and civility components?". Social Indicators Research. 110 (1): 131–146. doi:10.1007/s11205-011-9920-8. S2CID 144658300.
  • Schuurmans-Stekhoven, J.B. (2013a). "Is God's call more than audible? A preliminary exploration of a two-dimensional model of theistic/spiritual beliefs and experiences". Australian Journal of Psychology. 65 (3): 146–155. doi:10.1111/ajpy.12015. S2CID 143149239.
  • Schuurmans-Stekhoven, J.B. (2014). "Measuring Spirituality as Personal Belief in Supernatural Forces: Is the Character Strength Inventory-Spirituality subscale a brief, reliable and valid measure?". Implicit Religion. 17 (2): 211–222. doi:10.1558/imre.v17i2.211.
  • Schuurmans-Stekhoven, J.B. (2017). "Spirit or Fleeting Apparition? Why Spirituality's Link with Social Support Might be Incrementally Invalid". Journal of Religion and Health. 56 (4): 1248–1262. doi:10.1007/s10943-013-9801-3. PMID 24297674. S2CID 4913532.
  • Schuurmans-Stekhoven, J.B. (2019). "Conviction, character and coping: religiosity and personality are both uniquely associated with optimism and positive reappraising". Mental Health, Religion & Culture: 1–17.
  • Sharf, Robert H. (1995). "Buddhist Modernism and the Rhetoric of Meditative Experience" (PDF). NUMEN. 42 (3): 228–283. doi:10.1163/1568527952598549. hdl:2027.42/43810. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2019-04-12. สืบค้นเมื่อ 2013-02-10.
  • Sharf, Robert H. (2000). "The Rhetoric of Experience and the Study of Religion" (PDF). Journal of Consciousness Studies. 7 (11–12): 267–287. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-05-13. สืบค้นเมื่อ 2013-01-13.
  • Sheldrake, Philip (2007). A Brief History of Spirituality. Wiley-Blackwell.
  • Sinari, Ramakant (2000). "Advaita and Contemporary Indian Philosophy". ใน Chattopadhyana (บ.ก.). History of Science, Philosophy and Culture in Indian Civilization. Vol. II. Delhi: Centre for Studies in Civilizations.
  • Snyder, C.R.; Lopez, Shane J. (2007). Positive Psychology. Sage Publications, Inc. ISBN 978-0-7619-2633-7.
  • Sonsino, Rifat (2002). Six Jewish Spiritual Paths: A Rationalist Looks at Spirituality.
  • Versluis, Arthur (2014). American Gurus: From Transcendentalism to New Age Religion. Oxford University Press.
  • Waaijman, Kees (2000). Spiritualiteit. Vormen, grondslagen, methoden. Kampen/Gent: Kok/Carmelitana.
  • Waaijman, Kees (2002). Spirituality: Forms, Foundations, Methods. Peeters Publishers.
  • Wong, Yuk-Lin Renita; Vinsky, Jana (2009). "Speaking from the Margins: A Critical Reflection on the 'Spiritual-but-not-Religious' Discourse in Social Work". British Journal of Social Work. 39 (7): 1343–1359. doi:10.1093/bjsw/bcn032.
  • Yelle, Robert A. (December 2012). "Comparative Religion as Cultural Combat: Occidentalism and Relativism in Rajiv Malhotra's Being Different". International Journal of Hindu Studies. 16 (3): 335–348. doi:10.1007/s11407-012-9133-z. S2CID 144950049.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=จิตวิญญาณ&oldid=11910717"