ทรานส์เวิลด์แอร์ไลน์
 | |||||||
| |||||||
| ก่อตั้ง | 16 กรกฎาคม ค.ศ. 1930 (ในชื่อ ทรานส์คอนติเนนตัลแอนด์เวสเทิร์นแอร์) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เลิกดำเนินงาน | 1 ธันวาคม ค.ศ. 2001 (เข้าซื้อกิจการโดยอเมริกันแอร์ไลน์)[1] | ||||||
| ท่าหลัก |
| ||||||
| เมืองสำคัญ | |||||||
| สะสมไมล์ | เอวิเอเตอร์ส | ||||||
| บริษัทลูก |
| ||||||
| บริษัทแม่ |
| ||||||
| สำนักงานใหญ่ |  สหรัฐอเมริกา
| ||||||
| บุคลากรหลัก |
| ||||||
| เว็บไซต์ | www.twa.com (เก็บถาวร 2001-10-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน) | ||||||
ทรานส์เวิลด์แอร์ไลน์ (อังกฤษ: Trans World Airlines) ย่อว่า ทีดับเบิลยูเอ (TWA) เป็นอดีตสายการบินหลักของสหรัฐอเมริกา ก่อตั้งขึ้นในปี 1930 ดำเนินการจนถึงปี 2001 เมื่อถูกสายการบินอเมริกันแอร์ไลน์เข้าซื้อกิจการ ก่อตั้งขึ้นในชื่อ ทรานส์คอนติเนนตัลแอนด์เวสเทิร์นแอร์ (อังกฤษ: Transcontinental & Western Air) เพื่อให้บริการเส้นทางจากนิวยอร์กซิตีไปยังลอสแองเจลิสผ่านเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เซนต์หลุยส์ แคนซัสซิตี และจุดจอดอื่น ๆ ด้วยเครื่องบินฟอร์ด ไตรมอเตอส์ สายการบินนี้เป็น 1 ใน "บิ๊ก 4" ของสหรัฐซึ่งก่อตั้งขึ้นในการประชุมสปอยลส์ เมื่อปี 1930 ร่วมกับสายการบินอเมริกัน, ยูไนเต็ด และ อีสเทิร์น[2]
ฮาวเวิร์ด ฮิวส์ เข้ามาถือหุ้นใหญ่ของในปี 1939 และหลังสงครามโลกครั้งที่สองได้ขยายสายการบินไปให้บริการในยุโรป ตะวันออกกลาง และเอเชีย ทำให้ทีดับเบิลยูเอกลายเป็นสายการบินแห่งชาติแห่งที่สองอย่างไม่เป็นทางการของสหรัฐอเมริกาต่อจากแพนอเมริกันเวิลด์แอร์เวส์[3][4] ฮิวส์วางมือจากการบริหารในทศวรรษที่ 1960 และผู้บริหารชุดใหม่ของทีดับเบิลยูเอได้เข้าซื้อกิจการฮิลตันอินเตอร์แนชนัลและเซ็นจูรี 21 ในความพยายามที่จะขยายธุรกิจของบริษัท
เนื่องจากกฎหมายการยกเลิกการควบคุมสายการบิน ค.ศ. 1978 ทำให้สายการบินหลายแห่งล้มละลาย เกิดสายการบินใหม่ ๆ ขึ้นมากมาย และสายการบินบางแห่งถูกบริษัทอื่นซื้อกิจการทีดับเบิลยูเอเองก็ถูกแยกออกจากบริษัทโฮลดิ้งในปี 1984 ในปี 1988 คาร์ล ไอคาห์น นักลงทุนชาวอเมริกัน เข้ามาซื้อหุ้นของทีดับเบิลยูเอจำนวนมากจนกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของบริษัท และดำเนินการเทคโอเวอร์โดยใช้กลยุทธ์การซื้อกิจการแบบใช้เงินกู้ยืม ทำให้ทีดับเบิลยูเอแปรสภาพจากบริษัทมหาชนจำกัดเป็นบริษัทเอกชน ทรานส์เวิลด์แอร์ไลน์เผชิญปัญหาหนี้สินจำนวนมาก จึงต้องขายเส้นทางบินไปลอนดอน และเข้าสู่กระบวนการปรับโครงสร้างธุรกิจถึงสองครั้งในปี 1992 และ 1995 เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งตามมาเมื่อทีดับเบิลยูเอ เที่ยวบินที่ 800 ประสบอุบัติเหตุตกในปี 1996 กลายเป็นอุบัติเหตุทางอากาศที่ร้ายแรงที่สุดเป็นอันดับสามในประวัติศาสตร์สหรัฐอเมริกา
ทรานส์เวิลด์แอร์ไลน์เคยมีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่เมืองแคนซัสซิตี รัฐมิสซูรี และวางแผนจะใช้ท่าอากาศยานนานาชาติแคนซัสซิตีเป็นฐานการบินหลักทั้งในประเทศและต่างประเทศ แต่ในที่สุดก็ยกเลิกแผนการนี้ในช่วงทศวรรษ 1970[5] ต่อมา สายการบินทรานส์เวิลด์แอร์ไลน์ได้ขยายฐานการบินหลักที่ใหญ่ที่สุดไปยังสนามบินนานาชาติเซนต์หลุยส์แลมเบิร์ต มีศูนย์กลางการบินข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกที่สำคัญตั้งอยู่ที่ ทีดับเบิลยูเอ ไฟลท์ เซ็นเตอร์ ภายในท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น เอฟ. เคนเนดี นครนิวยอร์ก อาคารหลังนี้เป็นผลงานการออกแบบของ อีโร ซารินเนน สถาปนิกชื่อดัง ที่สร้างเสร็จสมบูรณ์ในปี 1962[6]
ทรานส์เวิลด์แอร์ไลน์ยื่นล้มละลายเป็นครั้งที่สามและครั้งสุดท้ายในเดือนมกราคม 2001 และต่อมาถูกสายการบินอเมริกันแอร์ไลน์เข้าซื้อกิจการ หลังเหตุการณ์วินาศกรรม 11 กันยายน อุตสาหกรรมการบินทั่วโลกประสบปัญหาอย่างหนัก โดยบริษัทอเมริกันแอร์ไลน์ได้เลิกจ้างอดีตพนักงานของทีดับเบิลยูเอจำนวนมาก ทรานส์เวิลด์แอร์ไลน์ยังคงดำเนินกิจการต่อในรูปแบบบริษัทจำกัดความรับผิด (LLC) ภายใต้การควบคุมของสายการบินอเมริกันแอร์ไลน์ จนถึงวันที่ 1 กรกฎาคม 2003[7] ในปี 2009 สายการบินอเมริกันแอร์ไลน์ได้ตัดสินใจปิดฐานปฏิบัติการที่เซนต์หลุยส์[8]
จุดหมายปลายทาง
[แก้]ข้อตกลงการบินร่วม
[แก้]ตลอดการดำเนินงานทีดับเบิลยูเอได้มีข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินต่างๆ ดังต่อไปนี้:
- แอร์ยูโรปา[9]
- แอร์มอลตา
- อเมริกาเวสต์แอร์ไลน์[10]
- อเมริกันแอร์ไลน์
- คูเวตแอร์เวย์[11]
- รัวยาแลร์มาร็อก[12]
- รอยัลจอร์แดเนียน[13]
ฝูงบิน
[แก้]
.jpg)
.jpg)
ฝูงบินสุดท้าย
[แก้]ก่อนการเลิกดำเนินงาน ทีดับเบิลยูเอมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:
| คำสั่งซื้อ | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร | หมายเหตุ | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| F | C | Y | รวม | ||||
| แอร์บัส เอ318-100 | — | 50 | รอประกาศ | คำสั่งซื้อโอนย้ายไปยังอเมริกันแอร์ไลน์ แต่ถูกยกเลิกในเวลาต่อมา[ต้องการอ้างอิง] | |||
| โบอิง 717-200 | 29 | — | 16 | – | 95 | 111 | ทั้งหมดโอนย้ายไปยังอเมริกันแอร์ไลน์และถูกปลดประจำการในปี 2003 |
| โบอิง 757-200 | 27 | — | – | 22 | 158 | 180 | ทั้งหมดโอนย้ายไปยังอเมริกันแอร์ไลน์ ต่อมาขายให้แก่สายการบินอื่นเนื่องจากใช้เครื่องยนต์ต่างรุ่นกับของอเมริกันเดิม ส่วนมากยังประจำการกับเดลตาแอร์ไลน์ |
| โบอิง 767-300อีอาร์ | 9 | — | 30 | – | 178 | 208 | |
| แมคดอนเนลล์ดักลาส เอ็มดี-82 | 39 | — | – | 12 | 132 | 144 | ทั้งหมดโอนย้ายไปยังอเมริกันแอร์ไลน์และถูกปลดประจำการในปี 2019 |
| แมคดอนเนลล์ดักลาส เอ็มดี-83 | 64 | — | |||||
| รวม | 168 | 50 | |||||
ฝูงบินในอดีต
[แก้]ทีดับเบิลยูเอเคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:[14]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Acquisition article from ABC News retrieved 10-30-15
- ↑ "The Rise of Airlines". Century of Flight. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 November 2018. สืบค้นเมื่อ 25 April 2014.
- ↑ Rigas Doganis (2006). The Airline Business. Psychology Press. ISBN 9780415346153. สืบค้นเมื่อ 2013-08-18.
- ↑ Barry Meier, "Ailing T.W.A. Still a Symbol, and So Perhaps a Target, Abroad", New York Times, August 25, 1996.
- ↑ Hendricks, Mike (8 March 2014). "The why of KCI: A broken plan that many travelers still love". Kansas City Star. สืบค้นเมื่อ 25 April 2014.
- ↑ "JFK's Most Famous Terminal May Soon Be Transformed Into a Flashy Hotel". The Atlantic Cities. 20 September 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 April 2014. สืบค้นเมื่อ 25 April 2014.
- ↑ "TWA Timeline". TWA Museum. 4 January 2018. สืบค้นเมื่อ August 12, 2020.
- ↑ Grant, Elaine (October 2005). "TWA – Death Of A Legend". St. Louis Magazine. สืบค้นเมื่อ 25 April 2014.
- ↑ "TWA and Air Europa sign code sharing agreement". TWA. November 16, 2000. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 October 2001. สืบค้นเมื่อ 17 January 2022.
- ↑ "TWA and America West announce code share agreement". TWA. November 15, 2000. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 October 2001. สืบค้นเมื่อ 17 January 2022.
- ↑ "TWA signs marketing alliance with Kuwait Airways". TWA. December 15, 1998. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 11, 1999.
- ↑ "Book a flight to Tangier or Marrakech with TWA". TWA. June 1, 1999. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 15, 1999.
- ↑ "TWA Celebrates Launch of Code-Share Service with Royal Jordanian Airline". TWA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 13, 1999.
- ↑ "TWA fleet". aerobernie.bplaced.net. สืบค้นเมื่อ February 20, 2021.
- ↑ "C-46". สืบค้นเมื่อ April 23, 2021.