ฉบับร่าง:สถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (องค์การมหาชน)
นี่คือบทความฉบับร่างซึ่งเปิดโอกาสให้ทุกคนสามารถแก้ไขได้ โปรดตรวจสอบว่าเนื้อหามีลักษณะเป็นสารานุกรมและมีความโดดเด่นควรแก่การรู้จักก่อนที่จะเผยแพร่เป็นบทความลงในวิกิพีเดีย กรุณาอดทนรอผู้เขียนคนอื่นมาช่วยตรวจให้ อย่าย้ายหน้าไปเป็นบทความเองโดยพลการ ค้นหาข้อมูล: Google (books · news · newspapers · scholar · free images · WP refs) · FENS · JSTOR · NYT · TWL สำคัญ: ถ้าลบป้ายนี้ออกจะทำให้บันทึกหน้าไม่ได้ ผู้แก้ไขหน้านี้คนล่าสุด คือ ศรีคำ002 (พูดคุย | เรื่องที่เขียน) เมื่อ 4 วันก่อน (ล้างแคช) |
สถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (องค์การมหาชน) (อังกฤษ: Sustainable Arts and Crafts Institute of Thailand (Public Organization)) เป็นองค์การมหาชน สังกัดกระทรวงพาณิชย์ มีภารกิจส่งเสริมสนับสนุนและพัฒนางานผลิตภัณฑ์ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้านของไทย รวมทั้งสนับสนุนด้านการตลาด การขยายตลาดทั้งในและต่างประเทศ การอนุรักษ์และพัฒนาผลิตภัณฑ์ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้านสู่ความเป็นเลิศและเป็นที่รู้จักแพร่หลาย ทั้งในประเทศและต่างประเทศ
Sustainable Arts and Crafts Institute of Thailand (Public Organization) | |
ภาพรวมสถาบัน | |
---|---|
ก่อตั้ง | 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2546 |
สถาบันก่อนหน้า |
|
ประเภท | องค์การมหาชน |
เขตอำนาจ | ทั่วราชอาณาจักร |
สำนักงานใหญ่ | เลขที่ 159 หมู่ 4 ตำบลช้างใหญ่ อำเภอบางไทร จังหวัดพระนครศรีอยุธยา 13290 |
งบประมาณต่อปี | 150,530,000 บาท (พ.ศ. 2568)[1] |
ฝ่ายบริหารสถาบัน |
|
ต้นสังกัดสถาบัน | กระทรวงพาณิชย์ |
เว็บไซต์ | เว็บไซต์ของสถาบัน |
ประวัติ
[แก้]สถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (องค์การมหาชน) จัดตั้งตามพระราชกฤษฎีกาจัดตั้งศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (องค์การมหาชน) พ.ศ. 2546 เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2546 ในชื่อ ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (องค์การมหาชน) หรือ ศ.ศ.ป. โดยมีวัตถุประสงค์ในการส่งเสริม สนับสนุนให้มีการประกอบอาชีพผสมผสานเพื่อเสริมสร้างผลิตภัณฑ์ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้านตามโครงการส่งเสริมศิลปาชีพในสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง และส่งเสริมสนับสนุนด้านการตลาดสำหรับผลิตภัณฑ์ดังกล่าวทั้งในประเทศและต่างประเทศ
ต่อมามีการตราพระราชกฤษฎีกาจัดตั้งสถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (องค์การมหาชน) พ.ศ. 2564 หรือ สศท. มีผลบังคับใช้ตามกฎหมายเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 ทำให้ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (องค์การมหาชน) เปลี่ยนชื่อเป็น สถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (องค์การมหาชน) จนถึงปัจจุบัน[2]
อำนาจหน้าที่
[แก้]สถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (องค์การมหาชน) มีหน้าที่จัดให้มีการแสดง การประกวด หรือการจำหน่ายศิลปหัตถกรรมไทยทั้งในประเทศและต่างประเทศ จัดให้มีและบริหารแพลตฟอร์มอิเล็กทรอนิกส์เพื่อส่งเสริมการซื้อขายผลิตภัณฑ์ศิลปหัตถกรรมไทย จัดให้มีและให้ทุนเพื่อส่งเสริมและสนับสนุนศิลปหัตถกรรมไทย ทำความตกลงและร่วมมือกับหน่วยงานภาครัฐและเอกชนทั้งในประเทศและต่างประเทศหรือองค์การระหว่างประเทศ ในกิจการที่เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของสถาบัน เข้าร่วมทุนกับบุคคลหรือนิติบุคคลอื่นในกิจการที่เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของสถาบัน ถือหุ้นหรือเข้าเป็นหุ้นส่วนในกิจการของนิติบุคคลอื่นเพื่อส่งเสริมกิจการที่เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของสถาบัน โดยต้องไม่มีวัตถุประสงค์หลักในการมุ่งแสวงหากำไร[3]
หน่วยงานภายใน
[แก้]สถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (องค์การมหาชน) แบ่งหน่วยงานออกเป็น 10 หน่วยงาน ดังต่อไปนี้[4]
- ฝ่ายกฎหมาย
- ฝ่ายกฎหมายและทรัพย์สินทางปัญญา
- ฝ่ายทรัพยากรบุคคล
- ฝ่ายตรวจสอบภายใน
- สำนักส่งเสริมคุณค่าหัตถศิลป์
- สำนักวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ศิลปหัตถกรรม
- สำนักส่งเสริมและพัฒนาการตลาด
- สำนักสื่อสารภาพลักษณ์และจัดการวัฒนธรรมศิลปหัตถกรรม
- สำนักยุทธศาสตร์และวิเทศสัมพันธ์
- สำนักอำนวยการกลาง
อ้างอิง
[แก้]- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, พระราชบัญญัติงบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. ๒๕๖๘, เล่ม ๑๔๑ ตอนที่ ๕๙ ก หน้า ๖๓, ๓๐ กันยายน ๒๕๖๗
- ↑ สถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (องค์การมหาชน), ประวัติความเป็นมา, สืบค้นเมื่อวันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2567
- ↑ สถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (ประเทศไทย), อำนาจหน้าที่ตาม พรฎ., สืบค้นเมื่อวันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2567
- ↑ สถาบันส่งเสริมศิลปหัตถกรรมไทย (องค์การมหาชน), โครงสร้าง สศท., สืบค้นเมื่อวันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2567