คำสั่งผู้บังคับบัญชา
คำสั่งผู้บังคับบัญชา (อังกฤษ: Superior orders) หรือเรียก ข้อต่อสู้เนือร์นแบร์ก (อังกฤษ: Nuremberg defense) หรือ แค่ทำตามสั่ง (อังกฤษ: just following orders) เป็นคำให้การแก้ฟ้องในศาลว่าบุคคล ไม่ว่าเป็นสมาชิกกองทัพ หน่วยงานบังคับใช้กฎหมาย หรือพลเรือนก็ตาม ไม่ควรถือว่ามีความผิดจากการลงมือปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา[1][2]
คำสั่งผู้บังคับบัญชามักถือเป็นส่วนประกอบของหลักความรับผิดทางอาญาของผู้บังคับบัญชา (command responsibility)[3]
การใช้คำให้การแก้ฟ้องดังกล่าวที่มีชื่อเสียงมากที่สุดครั้งหนึ่ง ได้แก่ คำให้การแก้ฟ้องของผู้ถูกกล่าวหาในการพิจารณาคดีเนือร์นแบร์ก ค.ศ. 1945–1946 ดังนั้นจึงมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "ข้อต่อสู้เนือร์นแบร์ก" คดีนี้เป็นคดีที่ฝ่ายสัมพันธมิตรผู้ชนะสงครามโลกครั้งที่สองดำเนินคดีต่อผู้นำการเมือง ทหารและเศรษฐกิจของนาซีเยอรมนี การพิจารณาคดีเหล่านี้ภายใต้กฎบัตรกรุงลอนดอนว่าด้วยคณะตุลาการทหารระหว่างประเทศที่จัดการพิจารณาคดีขึ้น ตัดสินว่าข้อต่อสู้เรื่องคำสั่งผู้บังคับบัญชาไม่เพียงพอทำให้หลบเลี่ยงการลงโทษได้ เพียงแต่อาจบรรเทาบทลงโทษได้เท่านั้น[4]
อย่างไรก็ดี คำให้การแก้ฟ้องเรื่องคำสั่งผู้บังคับบัญชานี้มีใช้กันมาตั้งแต่ก่อนการพิจารณาคดีเนือร์นแบร์ก และศาลก็วินิจฉัยไว้ไม่ตรงกัน คือมีทั้งที่ถูกตัดสินว่าผิดและไม่ผิด
อ้างอิง
[แก้]- ↑ See L.C. Green, Superior Orders in National and International Law, (A. W. Sijthoff International Publishing Co., Netherlands, 1976)
- ↑ Mark J. Osiel, Obeying Orders: Atrocity, Military Discipline, and the Law of War, (Transactions Publishers, New Brunswick, N.J., 1999).
- ↑ See James B. Insco, Defense of Superior Orders Before Military Commissions, Duke Journal of Comparative and International Law, 13 DUKEJCIL 389 (Spring, 2003). Asserting in the author's view that a respondeat superior approach to superior orders is an "underinclusive extreme".
- ↑ H. T. King Jr., The Legacy of Nuremberg, Case Western Journal of International Law, Vol. 34. (Fall 2002) at p. 335.e