การมีน้ำใจ
.jpg)
| ส่วนหนึ่งของชุดเกี่ยวกับ |
| อารมณ์ |
|---|
  |
การมีน้ำใจ เป็นลักษณะของพฤติกรรมที่แสดงออกถึงความเอื้อเฟื้อ ความใส่ใจ การให้ความช่วยเหลือ หรือความห่วงใยต่อผู้อื่น โดยไม่คาดหวังคำชมหรือรางวัลตอบแทน พฤติกรรมนี้เป็นหัวข้อที่ได้รับความสนใจในด้านปรัชญา ศาสนา และจิตวิทยา
ในหนังสือ Rhetoric เล่มที่ 2 อาริสโตเติลให้คำนิยามการมีน้ำใจไว้ว่า "การช่วยเหลือผู้อื่นในยามที่เขาต้องการ โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน และไม่ใช่เพื่อผลประโยชน์ของผู้ช่วยเหลือเอง แต่เพื่อประโยชน์ของผู้ที่ได้รับการช่วยเหลือ"[1] ฟรีดริช นีทเชอ ถือว่าการมีน้ำใจและความรักเป็น "สมุนไพรและปัจจัยที่ช่วยเยียวยามากที่สุดในความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์"[2] และความมีน้ำใจนั้นถือเป็นหนึ่งในคุณธรรมของอัศวิน[3]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Aristotle. Rhetoric. แปลโดย Roberts, W. Rhys. Book 2, chapter 7. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 13, 2004. สืบค้นเมื่อ 2005-11-22.
- ↑ Nietzsche, Friedrich Wilhelm (1996) [1878]. "On the History of Moral Feelings". Menschliches, Allzumenschiles [Human, all too human: a book for free spirits]. แปลโดย Faber, Marion; Lehman, Stephen. University of Nebraska Press. Aphorism 48.
- ↑ Singla, Parvesh. "Character". The Manual of Life: Understanding Karma/Right Action. Parvesh singla – โดยทาง Google Books.