จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หน้าปก Das Wohltemperierte Klavier ปี 1722
เดอะเวลล์-เทมเพิร์ดคลาเวียร์ (อังกฤษ: The Well-Tempered Clavier; เยอรมัน: Das Wohltemperierte Klavier) หรือ รวมบทประพันธ์สำหรับคลาเวียร์เทียบเสียงแบ่งเท่า BWV 846–893 เป็นหนังสือรวมผลงานประพันธ์สำหรับบรรเลงเดี่ยวด้วยเครื่องลิ่มนิ้วของโยฮัน เซบัสทีอัน บัค ประกอบด้วยบทเพลงบรรเลงเดี่ยวประเภทเพรลูดและฟิวก์ซึ่งประพันธ์ขึ้นเป็นคู่ใน 24 บันไดเสียงหลักทั้งไมเนอร์และเมเจอร์ โดยมีทั้งหมด 2 เล่มรวมเป็นบทเพลงเพรลูดและฟิวก์ 48 คู่
รวมบทประพันธ์สำหรับคลาเวียร์ของบัคทั้งสองเล่มนี้ ถือเป็นนวัตกรรมทางคีตประพันธ์ครั้งสำคัญของดนตรีตะวันตก เพราะเป็นครั้งแรกที่มีการประพันธ์เพลงเพื่อบรรเลงเดี่ยวสำหรับเครื่องลิ่มนิ้ว (คีย์บอร์ด) ที่ใช้ระบบเทียบเสียงแบบ 12 เสียงแบ่งเท่า (twelve equal temperament) จนครบทุกบันไดเสียงหลักทั้งในกุญแจเสียงเมเจอร์และไมเนอร์ โดยก่อนหน้านี้ระบบการเทียบเสียงของเครื่องลิ่มนิ้ว เช่น คลาวิคอร์ด และฮาร์ปซิคอร์ด จะใช้ระบบเทียบเสียงค่ามัชฌิม (meantone temperament) ซึ่งมุ่งไปที่ผลลัพธ์ของการได้ขั้นคู่เสียงบริสุทธิ์ (pure intervals) ในขั้นคู่เสียงที่สามและห้า (thirds and fifths) ซึ่งมีข้อเสียเปรียบตรงที่ไม่สามารถใช้ประพันธ์เพลงได้ในทุกบันไดเสียง ทำให้นักดนตรีและคีตกวีในศตวรรษที่ 17 มักแต่งเพลงแค่เฉพาะในบันไดเสียงที่เป็นที่นิยม เช่น ซีเมเจอร์ เท่านั้น.
บัคได้ระบุไว้ในหนังสือฉบับเผยแพร่ครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1722 ว่าหนังสือเล่มนี้ใช้ "เพื่อประโยชน์สำหรับผู้ที่ต้องการศึกษา แต่ก็สามารถใช้เพื่อความบันเทิงของผู้ที่มีประสบการณ์ในการเล่น" ต่อมาในปี ค.ศ. 1742 บัคได้เผยแพร่หนังสือเล่มที่สอง ซึ่งตั้งชื่อไว้สั้น ๆ ว่า "ยี่สิบสี่เพรลูดและฟิวก์" แต่ในปัจจุบันนิยมเรียกชื่อหนังสือทั้งสองเล่มรวมกันว่า "The Well-Tempered Clavier" เล่ม 1 และ เล่ม 2 [1]
หนังสือเล่มแรกเผยแพร่ในปี ค.ศ. 1722 ขณะบัคอาศัยอยู่ที่เมืองโคเทน รัฐซัคเซิน-อันฮัลท์ เล่มที่สองเผยแพร่ในยี่สิบปีต่อมา ในปี ค.ศ. 1742 ขณะบัคอาศัยอยู่ที่เมืองไลพ์ซิจ ต้นฉบับเผยแพร่ครั้งแรกในลักษณะการลอกด้วยลายมือ ส่วนฉบับตีพิมพ์ด้วยแท่นพิมพ์ ออกจำหน่ายครั้งแรกในปี ค.ศ. 1801 โดยผู้จัดพิมพ์สามรายพร้อมกันที่เมืองบอนน์ ไลพ์ซิจ และซูริก[2] ถึงแม้ว่าผลงานของบัคจะเสื่อมความนิยมลงหลังการเสียชีวิตของเขา ต่อเนื่องมาจนถึงต้นยุคคลาสสิก แต่ต่อมากลับมีอิทธิพลเป็นอย่างสูงต่องานประพันธ์ในช่วงทศวรรษ 1770 ของไฮเดินและโมซาร์ท ซึ่งศึกษาผลงานของบัคอย่างจริงจัง
ในหนังสือแต่ละเล่ม ประกอบด้วยงานประพันธ์ 24 คู่ (เพรลูดและฟิวก์) รวม 48 ชิ้น เรียงลำดับจาก ซี เมเจอร์, ซี ไมเนอร์, ซี-ชาร์ป เมเจอร์, ซี-ชาร์ป ไมเนอร์ ตามลำดับไปเรื่อย ๆ จนสิ้นสุดที่ บี ไมเนอร์ ฟิวก์ รวมทั้งสองเล่มประกอบด้วยผลงานดนตรี 96 ชิ้น
ในขณะที่บัคตีพิมพ์หนังสือเล่มนี้ คลาเวียร์ ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีสำหรับเล่นผลงานเหล่านี้ หมายถึงฮาร์ปซิคอร์ด, แคลฟวิคอร์ด และรวมไปถึงออร์แกน แต่ในปัจจุบัน ผลงานเหล่านี้นิยมนำมาบรรเลงด้วยเปียโนและฮาร์ปซิคอร์ด
|
|
| [[:File:|Book 1 Prelude and Fugue in G major]] |
| [[File:|220px|noicon]] |
| performed on a piano by Kristian Cvetković |
หากไม่ได้ยินเสียง โปรดดูเพิ่มที่ วิกิพีเดีย:วิธีใช้สื่อ
|
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เดอะเวลล์-เทมเพิร์ดคลาเวียร์
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เดอะเวลล์-เทมเพิร์ดคลาเวียร์
