ข้ามไปเนื้อหา

เดอะชีลด์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก The Shield)
The Shield
The Shield จากซ้ายไปขวา: Seth Rollins, Roman Reigns และ Dean Ambrose
กลุ่ม
สมาชิกDean Ambrose
Seth Rollins
Roman Reigns
ฉายาThe Shield[1]
น้ำหนัก
รวม		707 lb (321 kg)[2][3][4]
เปิดตัวNovember 18, 2012
ช่วงที่
ปรากฏตัว		2012–2014[5][6]
2017–2019 (reunions)
สมาคมNXT[7]
WWE[5]

เดอะชีลด์ (The Shield)[8] เป็นกลุ่มนักมวยปล้ำของWWE ที่สมาชิกประกอบด้วย ดีน แอมโบรส, เซท รอลลินส์ และโรแมน เรนส์ ปรากฏตัวครั้งแรกในวันที่ 18 พฤศจิกายน 2012[5][9][10]

ประวัติ

[แก้]

เดอะชีลด์เป็นกลุ่มที่ก่อตั้งขึ้นในวันที่ 18 พฤศจิกายน 2012 ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2012) ในแมตช์การปล้ำคู่เอกระหว่าง ซีเอ็ม พังก์, จอห์น ซีนา และไรแบ็ก ในการชิงแชมป์ WWE พวกเขาได้ใส่ท่า Triple Powerbomb กับไรแบ็คบนโต๊ะผู้บรรยาย ทำให้พังก์จับกดซีนาจนชนะและป้องกันแชมป์ WWE เอาไว้ได้[11] ในศึกทีแอลซี (2012) เดอะชีลด์ได้เอาชนะไรแบ็ก และทีมเฮลโน(เคนและแดเนียล ไบรอัน)เป็นแมตช์แรกได้ในรูปแบบใช้โต๊ะ บันได และเก้าอี้ โดยเอาชนะด้วยการจับกดหรือทำให้ยอมแพ้[12] ต่อมาเดอะชีลด์ได้มารอบทำร้ายริก แฟลร์แต่ก็มีคนออกมาช่วย[13] ในรอว์ (7 มกราคม 2013) เดอะชีลด์ได้ออกมารุมทำร้ายไรแบ็ก ในระหว่างการปล้ำโต๊ะ บันได และเก้าอี้ ชิงแชมป์ WWE กับพังก์ จนพังก์สามารถป้องกันแชมป์ไปได้[14] ใน NXT (9 มกราคม 2013) รอลลินส์ต้องป้องกันแชมป์ NXTกับบิ๊กอีแบบไม่มีกฎกติกา ระหว่างแมตช์สมาชิกเดอะชีลด์ได้ขึ้นไปรุมบิ๊กอี จนเหล่านักมวยปล้ำ NXT ทั้งหมดออกมาช่วย และบิ๊กอีสามารถคว้าแชมป์ NXT ไปได้[15] ในรอยัลรัมเบิล (2013) เดอะชีลด์ได้ปรากฏตัวโดยรุมทำร้ายเดอะร็อก ระหว่างชิงแชมป์ WWE ซึ่งในตอนแรกพังก์กดนับ 3 ชนะ แต่วินซ์ แม็กแมนออกมาบอกให้เริ่มใหม่ เลยทำให้ร็อกคว้าแชมป์ไปได้[16]

ในรอว์ (28 มกราคม 2013) เดอะชีลด์จะมารุมลอบทำร้ายจอห์น ซีนา แม้ว่าเชมัสกับไรแบ็กจะออกมาช่วยแต่ก็โดนรุมทำร้าย สุดท้ายเดอะชีลด์เล่นงานซีนา ด้วยท่า Triple Powerbomb[17] ในรอว์สัปดาห์ต่อมา เดอะชีลด์โดนทีมซีนาล้อมเอาไว้ ทำให้เดอะชีลด์วิ่งหนีไปทางหลังเวทีแต่เหล่าทัพนักมวยปล้ำออกมาขวางเอาไว้ เดอะชีลด์เลยโดนทีมซีนาอัดจนน่วม ก่อนที่จะหนีไปทางอัฒจรรย์[18] ในรอว์ (11 กุมภาพันธ์ 2013) เดอะชีลด์ออกมาท้าทายทีมของซีนา ว่าถ้าอยากมีเรื่องก็ออกมาเจอกันเดี๋ยวนี้ได้เลย ปรากฏว่าไฟในสนามดับ แล้วกลุ่มของซีนาก็ออกมาไล่อัดเดอะชีลด์ จนหนีกระเจิง[19] ในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2013) เดอะชีลด์เอาชนะททีมซีนาไปได้[20][21] ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 29 เดอะชีลด์เอาชนะเชมัส, แรนดี ออร์ตัน และบิ๊กโชว์ไปได้ในเรสเซิลเมเนียครั้งแรกของพวกเขา[22][23] ในรอว์ (8 เมษายน 2013) ดิอันเดอร์เทเกอร์ออกมาอุทิศชัยชนะให้กับพอล แบเรอร์ หลังจากที่ชนะซีเอ็ม พังก์ในเรสเซิลเมเนีย 29 เดอะชีลด์ออกมารุมล้อมอันเดอร์เทเกอร์ แต่เคนกับแดเนียล ไบรอันออกมาช่วย ทำให้เดอะชีลด์หนีไป[24] ในรอว์ (22 เมษายน 2013) เดอะชีลด์ได้เอาชนะอันเดอร์เทเกอร์, เคน และไบรอัน[25] ในสแมคดาวน์ (26 เมษายน 2013) หลังจากดีน แอมโบรสได้ปล้ำแพ้ให้อันเดอร์เทเกอร์ เดอะชีลด์ได้ลอบทำร้ายอันเดอร์เทเกอร์จนต้องพักไป[26] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2013)แอมโบรสคว้าแชมป์ยูเอสได้จากโคฟี คิงส์ตัน คืนเดียวกันรอลลินส์กับเรนส์คว้าแชมป์แท็กทีม WWEได้จากทีมเฮลโน ทำให้เดอะชีลด์มีแชมป์ครบทุกคน[27][28] ในรอว์ (14 ตุลาคม 2013) รอลลินส์กับเรนส์เสียแชมป์แท็กทีมให้โคดี โรดส์และโกลดัสต์จากการช่วยเหลือของบิ๊กโชว์[29]

ในรอว์ (27 มกราคม 2014) เดอะชีลด์ได้ปล้ำแท็กทีม 6 คนกับ แดเนียล ไบรอัน, เชมัส และ จอห์น ซีนา เพื่อที่จะเข้าไปปล้ำชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวท WWEในอิลิมิเนชั่น แชมเบอร์ (2014) แต่เดอะไวแอ็ตต์แฟมิลีเข้ามาก่อกวนทำให้เดอะชีลด์แพ้ฟาวล์[30] เดอะชีลด์จึงท้าเจอกับไวแอ็ตต์แฟมิลีในแชมเบอร์แต่เดอะชีลด์ก็แพ้[31] ต่อมาเดอะชีลด์ได้เป็นฝ่ายธรรมะ ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 30 ปล้ำแท็กทีม6คนชนะเคนและเดอะนิวเอจเอาต์ลอวส์ไปได้[32] วันต่อมาในรอว์หลังเรสเซิลเมเนีย (7 เมษายน 2014) แชมป์โลกเฮฟวี่เวท WWE แดเนียล ไบรอัน ได้มาฉลองกับผู้ชม ก่อนจะถูกทริปเปิลเอชขัดจังหวะโดยจัดแมทช์ให้ตัวเองชิงแชมป์ในคืนนั้น ก่อนหน้าแมตช์ชิงแชมป์นั้น สเตฟานี แม็กแมนได้ออกมาสั่งให้แรนดี ออร์ตันและบาทิสตาร่วมมือกันเป็นทีม เริ่มต้นจากแมตช์ชิงแชมป์แท็กทีมกับดิอูโซส์ ผลออกมาเป็นดับเบิลเคาท์เอาท์ และได้สั่งให้ เคน, บาทิสตา และ ออร์ตัน ทำร้ายไบรอันก่อนการก่อนแข่งขันจะเริ่มต้น เป็นการสร้างจุดอ่อน และทำให้ทริปเปิลเอชมีโอกาสในการชนะมากขึ้น จนเดอะชีลด์ออกมาบนเวทีและช่วยไบรอันจากการกลั่นแกล้งจัดการกับพวกกลุ่มของทริปเปิลเอช[33] ในรอว์ (14 เมษายน 2014) เดอะชีลด์ต้องปล้ำแฮนดิแคป 11 รุม 3 แต่กรรมการต้องยุติแมตช์เนื่องจากอัดกันไม่หยุด ก่อนที่ทริปเปิลเอช, ออร์ตัน และบาทิสตา จะออกมาในนามของกลุ่มเอฟโวลูชั่น เพื่อจัดการเดอะชีลด์[34] ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2014) เดอะชีลด์เอาชนะเอฟโวลูชั่นไปได้สำเร็จ[35] ดูเหมือนว่าความแค้นของกลุ่มเอฟโวลูชั่นจะยังไม่จบลง เมื่อในรอว์ (5 พฤษภาคม 2014) แอมโบรสต้องป้องกันแชมป์ยูเอสกับนักมวยปล้ำ 19 คนในแบทเทิลรอยัล โดยเชมัสคว้าแชมป์ไปได้ และจบสถิติการป้องกันแชมป์ของแอมโบรส 351 วัน[36][37] ในเพย์แบ็ค (2014) เดอะชีลด์ต้องเจอกับเอฟโวลูชั่นอีกครั้ง แบบไม่มีกฎกติกา คัดออก สุดท้ายเดอะชีลด์เป็นฝ่ายเอาชนะไปได้ 3-0[38]

ในรอว์ (2 มิถุนายน 2014) โรแมน เรนส์มีคิวเจอกับแรนดี ออร์ตัน โดยออร์ตันออกมาพร้อมกับทริปเปิลเอชที่ถือค้อนมาด้วย ทำให้เดอะชีลด์พากันไปหยิบเก้าอี้มาเตรียมไว้ ทริปเปิลเอชบอกว่าบาทิสตามันหนีไปแล้ว แต่เราก็มีแผน 2 เสมอ... ว่าแล้วรอลลินส์ก็เอาเก้าอี้ฟาดใส่เรนส์จากด้านหลัง จากนั้นก็ฟาดแอมโบรสอีกคน ปิดรายการโดยมีรอลลินส์ยืนอยู่กับแรนดี ออร์ตันและทริปเปิลเอชเป็นอันยุติบทบาทกลุ่มเดอะชีลด์[39][40] ในรอว์ (9 มิถุนายน 2014) ทริปเปิลเอชได้สั่งจัดแมตช์ไวแอ็ตต์แฟมิลีเจอกับเดอะชีลด์แบบ 3 ต่อ 3 ทว่าสมาชิกของเดอะชีลด์มีเพียง 2 คน ทริปเปิลเอชบอกว่าถ้าหาคู่ไม่ได้ก็ต้องสู้แบบ 2 ต่อ 3 คืนเดียวกัน แอมโบรสและเรนส์จับคู่กับจอห์น ซีนาชนะไวแอ็ตต์แฟมิลีไปได้[41][42] ในสแมคดาวน์ (13 มิถุนายน 2014) แอมโบรสกับเรนส์ออกมาพูดถึงเรื่องที่ออร์ตันได้เข้าร่วมมันนีอินเดอะแบงก์โดยไม่ต้องผ่านรอบคัดเลือกว่าเอาแต่ใช้เส้นไม่เลิก เรนส์บอกว่าเขากับแอมโบรสก็อยากจะเป็นแชมป์เหมือนกัน ทริปเปิลเอชโผล่มาทางจอยักษ์ และบอกว่าเสียใจด้วยนะ เหลือที่ว่างอีกแค่ที่เดียวเท่านั้น ดังนั้นจะใช้วิธีการโยนเหรียญตัดสิน ผลการโยนเหรียญคือแอมโบรสจะได้โอกาสปล้ำรอบคัดเลือกเพื่อเข้าสู่มันนีอินเดอะแบงก์ โดยเจอกับเบรย์ ไวแอ็ตต์ และเรนส์กับลูกน้องของเบรย์จะต้องโดนแบนจากข้างเวทีด้วย ส่วนเรนส์ต้องเจอกับแบด นิวส์ บาร์เร็ตต์ทันที โดยเรนส์ชนะฟาล์ว เพราะกลุ่มทรีเอ็มบีออกมาขัดจังหวะ ในแมตช์ระหว่างแอมโบรสกับไวแอ็ตต์นั้น รอลลินส์ได้มาก่อกวนทำให้แอมโบรสแพ้หมดสิทธิ์เข้าร่วม[43] ในรอว์ (16 มิถุนายน 2014) รอลลินส์มีแมตช์เจอกับดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ ระหว่างแมตช์แอมโบรสก็โผล่มาอัดรอลลินส์ จนกรรมการยุติแมตช์ไป หลังแมตช์ทริปเปิลเอชโผล่มาทางจอยักษ์ และสั่งให้แอมโบรสเจอกับบาร์เร็ตต์ทันที แต่รอลลินส์มาก่อกวน ทำให้แอมโบรสไปวิ่งไล่อัดรอลลินส์จนกรรมการนับ 10 แพ้ คืนเดียวกันเรนส์ได้ชนะแบทเทิลรอยัล 20 คน และได้เข้าร่วมไต่บันไดชิงแชมป์โลกเฮฟวี่เวท WWE และเป็นการแยกทีมอย่างเป็นทางการของกลุ่มเดอะชีลด์[6][44]

ในซัมเมอร์สแลม (2017) แอมโบรสและรอลลินส์ได้ร่วมทีมกันคว้าแชมป์รอว์แท็กทีม WWEจากซีซาโรและเชมัส[45][46] ทำให้แอมโบรสเป็นสมาชิกเดอะชีลด์คนแรกที่ได้แชมป์แกรนด์สแลมและแชมป์ทริปเปิลคราวน์[47] ในรอว์ (9 ตุลาคม 2017) เดอะชีลด์ร่วมมือกันจัดการกลุ่มของเดอะมิซจนราบคาบ และปิดฉากด้วยท่า Triple Powerbomb ใส่มิซก่อนยืนโพสท่าประสานกำปั้นบนเวที คืนเดียวกันเดอะชีลด์ได้ออกมาจัดการบรอน สโตรว์แมนด้วย Triple Powerbomb ใส่โต๊ะผู้บรรยาย[48] ในทีแอลซี (2017)เดอะชีลด์ต้องปล้ำแฮนคิแคป 5 ต่อ 3 เจอกับเดอะมิซ, เชมัส, ซึซาโร, บรอน สโตรว์แมน และเคน[49] แต่ทว่าเรนส์เกิดป่วยกระทันหัน ทำให้เคิร์ต แองเกิลมาร่วมทีมแทนเรนส์[50] และทีมแองเกิลคว้าชัยชนะไปได้[51] ในรอว์ 6 พฤศจิกายน แอมโบรสและรอลลินส์เสียแชมป์แท็กทีมคืนให้ซีซาโรและเชมัสจากการก่อกวนของเดอะนิวเดย์[52] สัปดาห์ต่อมาเดอะชีลด์ได้ประกาศท้าเจอกับนิวเดย์ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2017)[53] ซึ่งเดอะชีลด์ชนะไปได้[54] คืนต่อมาในรอว์ 20 พฤศจิกายน เรนส์สามารถคว้าแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลได้จากเดอะมิซ ทำให้เป็นสมาชิกเดอะชีลด์คนที่สองที่ได้แชมป์แกรนด์สแลมและแชมป์ทริปเปิลคราวน์ต่อจากแอมโบรส[55] ในเดือนธันวาคม 2017 แอมโบรสได้รับบาดเจ็บทำให้เดอะชีลด์ต้องยุติบทบาทลง ในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 34 รอลลินส์ก็ได้คว้าแชมป์อินเตอร์จากแมตช์ 3 เส้าทำให้เป็นแชมป์แกรนด์สแลมและแชมป์ทริปเปิลคราวน์คนสุดท้ายของเดอะชีลด์

หลังจากแอมโบรสหายเจ็บกลับมาก็ทำให้เดอะชีลด์ได้กลับมารวมทีมกันอีกครั้งโดยเปิดศึกกับ บรอน สโตรว์แมน, ดอล์ฟ ซิกก์เลอร์ และดรูว์ แม็กอินไทร์[56] ก่อนที่เรนส์จะพักการปล้ำและต้องสละแชมป์ยูนิเวอร์แซล WWEเพราะป่วยเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือลูคีเมีย และในคืนเดียวกันแอมโบรสได้หักหลังรอลลินส์เป็นการแตกกลุ่มเดอะชีลด์อีกครั้ง ในรอว์ 25 กุมภาพันธ์ 2019 เรนส์ได้กลับมาจากโรคลูคีเมียและรวมทีมกับรอลลินส์ต่อมาในคืนนั้นพวกเขาช่วยแอมโบรสจากการถูกเล่นงานโดย อีไลแอส, บ็อบบี แลชลีย์, ดรูว์ แม็กอินไทร์ และ แบรอน คอร์บิน[57] ในสัปดาห์ต่อมาพวกเขาช่วยแอมโบรสจากการทำร้ายของทั้งสี่หลังจากนั้นทั้งสามก็แสดงท่าโพสท่าของพวกเขาอย่างเป็นทางการรวมกลุ่มเป็นครั้งที่สามและเป็นครั้งสุดท้าย[58] วันที่ 10 มีนาคม เดอะชีลด์สามารถเอาชนะทีม คอร์บิน, แลชลีย์ และ ดรูว์ แม็กอินไทร์ ได้ในฟาสต์เลน 2019[59]

แชมป์และรางวัล

[แก้]
การเปิดตัวของเดอะชีลด์

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ Rollins won the NXT Championship before the Shield formed, but continued to defend the title as a member of the group.
  2. ↑ When Reigns and Rollins held the championship, it was called the WWE Tag Team Championship, but after the 2016 WWE draft in which the title became exclusive to the Raw brand, it was renamed the Raw Tag Team Championship.
  3. ↑ Ambrose and Rollins won the Raw Tag Team Championship before The Shield fully reunited and as such they are not recognized as The Shield in the official title history.

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 11/26: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – The Shield speaks, Cena-Ziggler". PWTorch. สืบค้นเมื่อ December 5, 2012.
  2. ↑ "Dean Ambrose". WWE. สืบค้นเมื่อ July 29, 2016.
  3. ↑ "Roman Reigns". WWE. สืบค้นเมื่อ July 29, 2016.
  4. ↑ "Seth Rollins". WWE. สืบค้นเมื่อ July 29, 2016.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 "WWE Champion CM Punk def. John Cena and Ryback (Triple Threat Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ July 29, 2016.
  6. ↑ 6.0 6.1 Pruett, Will. "WWE Raw - The sad tale of the Stretcher Match and every other gimmick match I'd like to see retired". prowrestling.net. สืบค้นเมื่อ 28 July 2015.
  7. ↑ Josh, Parry (December 7, 2012). "NXT Spoilers: New champion, The Shield involved, Nash's role, Hall of Famer at next TV taping". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ January 3, 2013.
  8. ↑ "The Shield's 10 best Six-Man Tag Team Matches". WWE. สืบค้นเมื่อ July 29, 2016.
  9. ↑ "Dean Ambrose, Seth Rollins and Roman Reigns: Who are they and why did they help CM Punk?". WWE. สืบค้นเมื่อ December 2, 2014.
  10. ↑ Wortman, James. "Dean Ambrose def. U.S. Champion Kofi Kingston". WWE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-24. สืบค้นเมื่อ May 24, 2013. Dean Ambrose scored a major victory for "The Hounds of Justice" by becoming United States Champion
  11. ↑ Caldwell, James. "Survivor Series News: NXT stars debut in PPV main event angle, plus other news from annual PPV". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ November 19, 2012.
  12. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE TLC PPV Results 12/16: Complete "virtual-time" coverage of final 2012 PPV – Cena vs. Ziggler main event, Shield makes a statement". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ December 17, 2012.
  13. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 12/17: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – The strangest show of the year concludes with the debut of a new monster heel; Ric Flair returns". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ December 26, 2012.
  14. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 1/7: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – WWE Title match, The Rock returns, Cena vs. Ziggler (updated w/Box Score)". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ January 12, 2013.
  15. ↑ James, Justin. "James' WWE NXT Report 1/9: Big E. captures NXT Title, Shield involved, PAC debut promo, Overall Reax". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ January 12, 2013.
  16. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Royal Rumble PPV Results 1/27: Complete "virtual-time" coverage of Punk vs. Rock, 30-man Rumble". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ January 29, 2013.
  17. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 1/28: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – Huge Return ends Raw, Rock's first night as WWE champ, Raw Roulette, Heyman-McMahon". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ January 29, 2013.
  18. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 2/4: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – WWE explains many things, Punk-Jericho main event, Bruno HOF Video". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ February 6, 2013.
  19. ↑ Benigno, Anthony. "John Cena, Ryback & Sheamus attacked The Shield". WWE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-02-26. สืบค้นเมื่อ February 26, 2013.
  20. ↑ Caldwell, James. "WWE NEWS: Chamber PPV results & notes – WM29 main event set, World Title match set, Shield big win, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ February 18, 2013.
  21. ↑ Tello, Craig. "The Shield def. John Cena, Ryback & Sheamus". WWE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-24. สืบค้นเมื่อ May 24, 2013. The Shield countered with ruthlessness and their signature "divide and conquer" technique to decimate Sheamus (who was speared through the barricade) and then outnumber their opponents. The sum total of their scheme: Ryback took the crushing final hit and losing pinfall
  22. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE WrestleMania 29 PPV Results: Complete "virtual-time" coverage of live PPV from MetLife Stadium – Rock-Cena II, Taker-Punk, Lesnar-Hunter, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ May 26, 2013.
  23. ↑ Clapp, John. "The Shield def. Randy Orton, Big Show & Sheamus". WWE. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-24. สืบค้นเมื่อ May 24, 2013. Before the opening bell, The Shield made their trademark entrance through the WWE Universe, carving a path through the packed MetLife Stadium floor and its thousands of passionate WWE Universe members. .. ... he ripped off Ambrose’s black protective vest ... ... With the victory, meanwhile, "The Hounds of Justice" not only extended their impressive streak as a unit...
  24. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 4/8: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – WM29 fall-out, new World Champ, no Rock, Taker live, crowd takes over". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ May 26, 2013.
  25. ↑ Bishop, Matt. "Raw: Undertaker, Team Hell No face The Shield". SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ May 27, 2013.
  26. ↑ "Smackdown!:The Undertaker returns to Friday night action". SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ May 27, 2013.
  27. ↑ Bishop, Matt. "Lesnar finishes off Triple H at Extreme Rules". SLAM! Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-18. สืบค้นเมื่อ May 26, 2013.
  28. ↑ "Caldwell's WWE MITB PPV Results 7/14 (Pre-Show): Ongoing "virtual-time" coverage of Shield defending Tag Titles". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ August 17, 2013.
  29. ↑ Tylwalk, Nick. "Raw: The Rhodes brothers get their big chance". SLAM! Wrestling. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-18. สืบค้นเมื่อ November 1, 2013.
  30. ↑ Tylwalk, Nick. "Raw: The Yes Movement keeps rolling in Cleveland". SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ February 25, 2014.
  31. ↑ Caldwell, James. "WWE E. Chamber PPV results 2/23 (Hour 2): Shield vs. Wyatts big six-man tag, Batista vs. Del Rio, Divas Title". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ February 25, 2014.
  32. ↑ Caldwell, James. "WrestleMania 30 PPV results: (Hour 2): Complete "virtual-time" coverage of Cena vs. Bray, big moment for Cesaro in the Andre Battle Royal, Shield vs. Outlaws". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ April 8, 2014.
  33. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 4/7: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – WM30 fall-out, WWE Title match teaser, Bryan's first night as champ, Warrior, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ April 8, 2014.
  34. ↑ McCarron, Rob. "WWE Raw TV report – April 14, 2014". สืบค้นเมื่อ May 23, 2014.
  35. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's Extreme Rules PPV results 5/4: Complete "virtual-time" coverage of live PPV – Bryan vs. Kane, Evolution vs. Shield, Cena vs. Wyatt steel cage match". Pro Wrestling Torch. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-06. สืบค้นเมื่อ May 6, 2014.
  36. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 5/5: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – PPV fall-out, U.S. Title battle royal, IC Title re-match, Shield vs. Wyatts, more". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ May 23, 2014.
  37. ↑ Asher, Matthew. "Mat Matters: Temporarily shelving the YES! Movement IS what's best for business". SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ May 23, 2014.
  38. ↑ Asher, Matthew. "Shield gets suicidal and Cena looks for some Payback against Wyatt". slam.canoe.ca. SLAM! Wrestling. สืบค้นเมื่อ June 2, 2014.
  39. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 6/2: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – PPV fall-out, huge angle at the end of Raw, post-Raw coverage, MITB hype, more". PWTorch.com. สืบค้นเมื่อ June 3, 2014.
  40. ↑ "Raw results: The Shield shatters and Wyatts rebound as Money in the Bank takes shape". WWE.com. สืบค้นเมื่อ June 3, 2014.
  41. ↑ "Raw: June 9, 2014". WWE. สืบค้นเมื่อ 17 May 2016. The Shield may be one man down, but The Hounds of Justice still have plenty of bark left.
  42. ↑ Caldwell, James. "Caldwell's WWE Raw Results 6/9: Complete "virtual-time" coverage of live Raw – Daniel Bryan's WWE Title status, Cena joins Shield for main event, Bray Wyatt returns, more". PWTorch.com. สืบค้นเมื่อ June 12, 2014.
  43. ↑ Nemer, Paul. "WWE Smackdown Results – 6/13/14 (Wyatt vs. Ambrose)". wrestleview.com. สืบค้นเมื่อ 16 August 2016.
  44. ↑ Ferguson, Derek (June 17, 2015). "WWE Raw results: Roman Reigns or Dean Ambrose? Which Shield member qualifies for the Money in the Bank ladder match? And who left Raw on a stretcher?". The Independent. สืบค้นเมื่อ August 24, 2016.
  45. ↑ Pappolla, Ryan. "Raw Tag Team Champions Cesaro & Sheamus vs. Dean Ambrose & Seth Rollins". WWE. สืบค้นเมื่อ August 14, 2017.
  46. ↑ Powell, Jason. "Powell's WWE SummerSlam 2017 live review: Brock Lesnar vs. Braun Strowman vs. Samoa Joe vs. Roman Reigns for the WWE Universal Championship, Jinder Mahal vs. Shinsuke Nakamura for the WWE Championship, Sheamus and Cesaro vs. Dean Ambrose and Seth Rollins for the Raw Tag Titles". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ August 20, 2017.
  47. ↑ "The new Grand Slam winners: The eight Superstars who have won every active championship". WWE. August 27, 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-11-29. สืบค้นเมื่อ November 9, 2017.
  48. ↑ Keller, Wade. "KELLER'S WWE RAW REPORT 10/9: Shield reunion continues, Miz TV with Sheamus & Cesaro, TLC build up continues". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ October 9, 2017.
  49. ↑ Martin, Adam (October 16, 2017). "WWE RAW Results – 10/16/17 (Reigns vs. Strowman, Go home for TLC PPV)". Wrestleview. สืบค้นเมื่อ October 17, 2017.
  50. ↑ "Breaking News: Kurt Angle will return to action and replace Roman Reigns at WWE TLC; AJ Styles to battle "The Demon" Finn Bálor". WWE. October 20, 2017. สืบค้นเมื่อ October 20, 2017.
  51. ↑ Benigno, Anthony. "Kurt Angle & Raw Tag Team Champions Dean Ambrose & Seth Rollins def. Intercontinental Champion The Miz, Cesaro, Sheamus, Braun Strowman & Kane (3-on-5 Handicap Tables, Ladders and Chairs Match)". WWE. สืบค้นเมื่อ October 22, 2017.
  52. ↑ Powell, Jason. "11/6 Powell's WWE Raw Live TV Review: Seth Rollins and Dean Ambrose vs. Sheamus and Cesaro for the Raw Tag Titles, Kurt Angle on Miz TV, Elias vs. Jason Jordan". Pro Wrestling Dot Net. สืบค้นเมื่อ November 6, 2017.
  53. ↑ Burdick, Michael. "The Shield vs. The New Day". WWE. สืบค้นเมื่อ November 13, 2017.
  54. ↑ Wortman, James. "The Shield def. The New Day". WWE. สืบค้นเมื่อ November 19, 2017.
  55. ↑ 55.0 55.1 55.2 "The new Grand Slam winners: The nine Superstars who have won every active championship". WWE. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-11-29. สืบค้นเมื่อ November 22, 2017.
  56. ↑ http://www.pwmania.com/wwe-raw-results-august-27-2018[ลิงก์เสีย]
  57. ↑ "WWE RAW REPORT: GOOD NEWS FROM ROMAN REIGNS, ARE BIRTHDAY CELEBRATIONS THE NEW CONTRACT SIGNINGS?, A REUNION?, AND MORE". PWInsider. สืบค้นเมื่อ February 25, 2019.
  58. ↑ Keller, Wade (March 4, 2019). "3/4 WWE Raw Results: Keller's report on Batista follow-up, Rousey's championship status, Shield reunion, Che & Jost from SNL Weekend Update guest host". Pro Wrestling Torch. สืบค้นเมื่อ March 5, 2019.
  59. ↑ Benigno, Anthony. "The Shield def. Drew McIntyre, Bobby Lashley & Baron Corbin". WWE. สืบค้นเมื่อ March 10, 2019.
  60. ↑ "Pro Wrestling Illustrated". 34 (2). 2014: 42–43. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  61. ↑ 61.0 61.1 61.2 "Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2013". The Internet Wrestling Database. สืบค้นเมื่อ August 22, 2013.
  62. ↑ 62.0 62.1 Meltzer, Dave (January 27, 2014). "Jan 27 2014 Wrestling Observer Newsletter: 2013 Annual awards issue, best in the world in numerous categories, plus all the news in pro-wrestling and MMA over the past week and more". Wrestling Observer Newsletter. Campbell, California: 1–37. ISSN 1083-9593. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-27. สืบค้นเมื่อ 2014-04-13.
  63. ↑ https://www.thesportster.com/wrestling/shield-facts-roman-reigns-seth-rollins-dean-ambrose/
  64. ↑ "Intercontinental Championship". WWE. สืบค้นเมื่อ November 22, 2017.
  65. ↑ "Raw Tag Team Championships". WWE. สืบค้นเมื่อ November 23, 2017.
  66. ↑ "United States Championship". WWE. สืบค้นเมื่อ July 29, 2016.
  67. ↑ "What is a Slammy?". WWE. February 23, 2008. สืบค้นเมื่อ April 17, 2016.
  68. ↑ 68.0 68.1 68.2 68.3 "2013 Slammy Award winners". WWE. December 8, 2013. สืบค้นเมื่อ April 17, 2016.
  69. ↑ Martin, Adam (December 8, 2014). "Early 2014 WWE Slammy Award winners announced". WrestleView. สืบค้นเมื่อ December 9, 2014.
  70. ↑ https://411mania.com/wrestling/wwe-announces-year-end-awards-instagram-becky-lynch-braun-strowman/

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เดอะชีลด์
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เดอะชีลด์&oldid=11572887"