สงครามกำกวม

สงครามกำกวม
	ส่วนหนึ่งของ สงครามปฏิวัติฝรั่งเศส
	; ซ้าย: การพรรณนาถึงการรบ 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1799; ขวา: นาวิกโยธินสหรัฐจากยูเอ็สเอ็ส คอนส์ติตูชัน เข้ายึดเรือสลัดหลวงของฝรั่งเศส
วันที่	7 กรกฎาคม ค.ศ. 1798 – 30 กันยายน ค.ศ. 1800 ; (2 ปี 2 เดือน 3 สัปดาห์ 2 วัน)
สถานที่	มหาสมุทรแอตแลนติก แคริบเบียน มหาสมุทรอินเดีย และทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
ผล	อเมริกาชนะ อนุสัญญา ค.ศ. 1800;
คู่สงคราม
สหรัฐอเมริกา; สนับสนุนโดย:; บริเตนใหญ่;	ฝรั่งเศส;
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
จอห์น แอดัมส์; Benjamin Stoddert; Thomas Truxtun; Silas Talbot; William Bainbridge; Stephen Decatur;	นโปเลียน โบนาปาร์ต; ปอล บารัส; Edme Desfourneaux; Victor Hugues; André Rigaud;
กำลัง
อเมริกา: เรือรบมากกว่า 9 ลำ, เรือสลุบ 4 ลำ, เรือใบสองเสา 2 ลำ, และเรือใบ 3 ลำ; ทหารเรือและนาวิกโยธิน 5,700 นาย; สลัดหลวง 365 นาย; ; บริเตน: ไม่ทราบ	ไม่ทราบ
ความสูญเสีย
อเมริกา: บุคลากรทางทหาร: เสียชีวิตมากกว่า 82 นาย และบาดเจ็บมากกว่า 84 นาย; พลเรือน: ไม่ทราบ; เรือ: เรือสลัดหลวง 22 ลำ และมีเรือรบที่ถูกยึดอีกมากกว่า 2000 ลำ; ; บริเตน: ไม่ทราบ	ฝรั่งเศส: บุคลากรทางทหาร: เสียชีวิตมากกว่า 20 นาย, บาดเจ็บมากกว่า 42 นาย, และถูกจับเป็นเชลยอีก 517 นาย; พลเรือน: ไม่ทราบ; เรือ: เรือรบ 1 ลำ, เรือคอร์เวต 2 ลำ, เรือใบสองเสา 1 ลำ; มีเรือสลัดหลวงที่อัปปางและถูกยึดอีก 118 ลำ; ;

สงครามกำกวม (ฝรั่งเศส: Quasi-guerre; อังกฤษ: Quasi-War) เป็นสงครามทางเรือที่มิได้ประกาศสงครามซึ่งกันและกัน ดำเนินขึ้นระหว่าง ค.ศ. 1798 ถึง ค.ศ. 1800 ระหว่างสหรัฐกับสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 1 โดยเขตสงครามส่วนใหญ่จะอยู่ในแคริบเบียนและบริเวณรอบนอกชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐ

ใน ค.ศ. 1793 รัฐสภาสหรัฐได้ยุติการชําระคืนเงินกู้ฝรั่งเศสที่งอกเงยขึ้นในระหว่างสงครามปฏิวัติอเมริกา ซึ่งข้อพิพาทระหว่างทั้งสองฝ่ายเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเนื่องจากการตีความสนธิสัญญาพันธไมตรีและการพาณิชย์ ค.ศ. 1778 ที่แตกต่างกัน หลังจากฝรั่งเศสเผชิญสงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่หนึ่งกับบริเตนใหญ่ใน ค.ศ. 1792–1797 ทางบริเตนเองมองว่าสนธิสัญญาเจย์ที่ลงนามระหว่างสหรัฐกับบริเตนเมื่อ ค.ศ. 1794 ไม่มีความสอดคล้องกับสนธิสัญญาพันธไมตรีเหล่านี้ และได้ตอบโต้ด้วยการยึดเรืออเมริกันที่ค้าขายกับอังกฤษ

การเจรจาทางการทูตล้มเหลวในการแก้ไขข้อแตกต่างเหล่านี้ และในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1796 สลัดหลวงฝรั่งเศสเปิดการโจมตีต่อเรือพาณิชย์ที่แล่นในน่านน้ําอเมริกา โดยไม่คํานึงถึงสัญชาติใด ๆ และด้วยการล่มสลายของกองทัพเรือสหพันธรัฐภายหลังการประกาศอิสรภาพ ทําให้สหรัฐไม่สามารถตอบโต้ได้อย่างเต็มกำลัง ซึ่งทำให้ภายในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1797 เรือสัญชาติอเมริกันกว่า 316 ลํา ถูกยึดโดยฝรั่งเศส ด้วยเหตุนี้ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1798 รัฐสภาสหรัฐจึงได้รวมกำลังจัดตั้งกองทัพเรือสหรัฐขึ้นมา และได้รับอนุญาตให้ใช้กําลังทหารต่อต้านฝรั่งเศสในเดือนกรกฎาคม

นอกเหนือจากการปฏิบัติการของเรือรบสหรัฐแล้ว ภายใน ค.ศ. 1799 การสูญเสียของชาวสหรัฐลดลงอย่างมากผ่านความร่วมมืออย่างไม่เป็นทางการกับราชนาวี โดยเรือพาณิชย์จากทั้งสองประเทศได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมขบวนของกันและกัน การเจรจาทางการทูตระหว่างสหรัฐกับฝรั่งเศสยังคงดําเนินต่อไป และต่อมาจึงมีการจัดตั้งสถานกงสุลฝรั่งเศสในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1799 ซึ่งนําไปสู่อนุสัญญา ค.ศ. 1800 อันเป็นการปิดฉากสงครามในท้ายที่สุด

อำนาจของรัฐสภาสหรัฐในการอนุมัติปฏิบัติการทางทหารโดยไม่ต้องประกาศสงครามอย่างเป็นทางการได้รับการยืนยันจากศาลสูงสุดสหรัฐในภายหลัง และยังเป็นพื้นฐานของเหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกันนับแต่นั้นเป็นต้นมา ซึ่งรวมถึงการมีส่วนร่วมของสหรัฐในสงครามเวียดนาม และสงครามอ่าวใน ค.ศ. 1991 ด้วย^[5]^[a]

หมายเหตุ

↑ นับตั้งแต่ก่อตั้งประเทศใน ค.ศ. 1776 สหรัฐมีส่วนร่วมในการประกาศสงครามเพียง 5 ครั้งเท่านั้น (สงคราม ค.ศ. 1812, สงครามเม็กซิโก–สหรัฐ, สงครามสเปน–สหรัฐ, สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และสงครามโลกครั้งที่สอง) เปรียบเทียบกับสงครามที่มิได้ประกาศสงครามอย่างเป็นทางการมีมากกว่า 115 สงคราม ด้วยกัน^[5]

อ้างอิง

↑ Eclov 2013, p. 223-224: "British and American warships shared coded signals to identify each other as friendly, sailed in concert, and sometimes chased the enemy together. The commanders often entertained their opposite numbers aboard their ships, and shared intelligence on enemy strength, and disposition. Without compunction, they convoyed the other nation's merchantmen. The British governors allowed American men of war to use their islands as bases of operations and to board prisoners of war captured in theatre.".
↑ Kraska, James; Pedrozo, Raul A. (2018-06-15). The Free Sea: The American Fight for Freedom of Navigation (ภาษาอังกฤษ). Naval Institute Press. ISBN 978-1-68247-117-3.
↑ Center, Naval Education and Training Program Development (1977). Naval Orientation (ภาษาอังกฤษ). Department of Defense, Navy Department, Naval Education and Training Support Command. p. 22.
↑ Clodfelter 2002, pp. 136–137.
↑ ^5.0 ^5.1 Fehlings 2000, p. 18.

บรรณานุกรมและแหล่งข้อมูลทั่วไป

Allen, Gardner Weld (1909). Our Naval War With France. Boston and New York: Houghton Mifflin. OCLC 1202325.
Clodfelter, Micheal (2002). Warfare and Armed Conflicts: A Statistical Reference to Casualty and Other Figures 1500–1999. McFarland & Co. ISBN 978-0786412044.
Coleman, Aaron (2008). ""A Second Bounaparty?" A Reexamination of Alexander Hamilton during the Franco-American Crisis, 1796-1801". Journal of the Early Republic. 28 (2): 183–214. doi:10.1353/jer.0.0004. JSTOR 30043587. S2CID 143138929.
Combs, Jerald A (1992). The Jay Treaty: Political Battleground of the Founding Fathers. University of California Press. ISBN 978-0520015739.
DeConde, Alexander (1966). The Quasi-War: The Politics and Diplomacy of the Undeclared War with France, 1797–1801. Charles Scribner's Sons.
Eclov, Jon Paul (2013). Informal Alliance: Royal Navy And U.S. Navy Co-Operation Against Republican France During The Quasi-War And Wars Of The French Revolution (PhD). University of North Dakota.
Fehlings, Gregory E (2000). "America's First Limited War". Naval War College Review. 53 (3).
Hickey, Donald R. (2008). "The Quasi-War: America's First Limited War, 1798–1801" (PDF). The Northern Mariner/Le Marin du Nord. XVIII (3–4).
Hyneman, Charles (1930). "Neutrality during the European Wars of 1792–1815: America's Understanding Of Her Obligations". The American Journal of International Law. 24 (2): 279–309. doi:10.2307/2189404. JSTOR 2189404. S2CID 147162918.
Knox, Dudley W., บ.ก. (1939). Naval Documents related to the United States Wars with the Barbary Powers, Volume I. Washington: United States Government Printing Office. สืบค้นเมื่อ November 12, 2018.
Lyon, E Wilson (1940). "The Franco-American Convention of 1800". The Journal of Modern History. XII (3): 305–333. doi:10.1086/236487. JSTOR 1874761. S2CID 144516482.
Mackenzie, Alexander Slidell (1846). Life of Stephen Decatur: A Commodore in the Navy of the United States. C. C. Little and J. Brown.
Mooney, James L., บ.ก. (1983). Dictionary of American Naval Fighting Ships. Vol. 6. Defense Dept., Navy, Naval History Division. ISBN 978-0-16-002030-8.
Palmer, Samuel Putnam (1989). Stoddert's War: Naval Operations During the Quasi War with France, 1798-1801. University of South Carolina Press. ISBN 0872494993.
Sechrest, Larry (2007). "Privately Funded and Built U.S. Warships in the Quasi-War of 1797–1801". The Independent Review. XII (1).
Williams, Greg H. (2009). The French Assault on American Shipping, 1793–1813: A History and Comprehensive Record of Merchant Marine Losses. McFarland Publishers. ISBN 9780786454075.
Young, Christopher J (2011). "Connecting the President and the People: Washington's Neutrality, Genet's Challenge, and Hamilton's Fight for Public Support". Journal of the Early Republic. 31 (3): 435–466. doi:10.1353/jer.2011.0040. JSTOR 41261631. S2CID 144349420.

หนังสืออ่านเพิ่ม

Bowman, Albert Hall (1974). The Struggle for Neutrality: Franco-American Diplomacy During the Federalist Era. Knoxville, Tenn.: University of Tennessee Press. ISBN 0870491520. OCLC 793507.
Daughan, George C. (2008). If By Sea: The Forging of the American Navy – from the Revolution to the War of 1812. Philadelphia: Basic Books. ISBN 978-0-465-01607-5.
Harris, Thomas (1837). The life and services of Commodore William Bainbridge, United States navy. Carey Lea & Blanchard. p. 254. ISBN 0945726589.
Hickey, Donald R. (2021). "The Quasi-War". The Journal of Military History. 85 (April). A history of the use of the term "Quasi-War" in the years after 1800.
Jennings, John (1966). Tattered Ensign The Story of America's Most Famous Fighting Frigate, U.S.S. Constitution. Thomas Y. Crowell. OCLC 1291484.
Kohn, Richard H. (1975). Eagle and Sword: The Federalists and the Creation of the Military Establishment in America, 1783–1802.
Leiner, Frederick C. (1999). Millions for Defense: The Subscription Warships of 1798. Annapolis: US Naval Institute Press. ISBN 978-1-55750-508-8.
Love, Robert (1992). History of the U.S. Navy Volume One 1775–1941. Harrisburg PA: Stackpole Books. ISBN 978-0-8117-1862-2.
Nash, Howard Pervear. The Forgotten Wars: The Role of the US Navy in the Quasi War with France and the Barbary Wars 1798–1805 (AS Barnes, 1968)
Toll, Ian W. (2006). Six Frigates: The Epic History of the Founding of The U.S. Navy. New York: W. W. Norton. ISBN 978-0-393-05847-5.
Unger, Harlow (2005). The French War Against America: How a Trusted Ally Betrayed Washington and the Founding Fathers. Hoboken NJ: John Wiley & Sons, Inc. ISBN 978-0-471-65113-0.
Waldo, Samuel Putnam (1821). The Life and Character of Stephen Decatur. Hartford, Conn.: P. B. Goodsell. ISBN 9780795013324.

แหล่งข้อมูลอื่น

"Selected Bibliography of The Quasi-War with France" เก็บถาวร 8 มิถุนายน 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน compiled by the United States Army Center of Military History
U.S. Department of State "The XYZ Affair and the Quasi-War with France, 1798–1800"
"U.S. treaties and federal legal documents re 'Quasi-War with France 1791–1800'", compiled by the Lillian Goldman Law Library of Yale Law School

บทความสหรัฐนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[6] นับตั้งแต่ก่อตั้งประเทศใน ค.ศ. 1776 สหรัฐมีส่วนร่วมในการประกาศสงครามเพียง 5 ครั้งเท่านั้น (สงคราม ค.ศ. 1812, สงครามเม็กซิโก–สหรัฐ, สงครามสเปน–สหรัฐ, สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และสงครามโลกครั้งที่สอง) เปรียบเทียบกับสงครามที่มิได้ประกาศสงครามอย่างเป็นทางการมีมากกว่า 115 สงคราม ด้วยกัน^[5]

[FOOTNOTEEclov2013p._223-224:_"British_and_American_warships_shared_coded_signals_to_identify_each_other_as_friendly,_sailed_in_concert,_and_sometimes_chased_the_enemy_together._The_commanders_often_entertained_their_opposite_numbers_aboard_their_ships,_and_shared_intelligence_on_enemy_strength,_and_disposition._Without_compunction,_they_convoyed_the_other_nation's_merchantmen._The_British_governors_allowed_American_men_of_war_to_use_their_islands_as_bases_of_operations_and_to_board_prisoners_of_war_captured_in_theatre."-1] Eclov 2013, p. 223-224: "British and American warships shared coded signals to identify each other as friendly, sailed in concert, and sometimes chased the enemy together. The commanders often entertained their opposite numbers aboard their ships, and shared intelligence on enemy strength, and disposition. Without compunction, they convoyed the other nation's merchantmen. The British governors allowed American men of war to use their islands as bases of operations and to board prisoners of war captured in theatre.".

[2] Kraska, James; Pedrozo, Raul A. (2018-06-15). The Free Sea: The American Fight for Freedom of Navigation (ภาษาอังกฤษ). Naval Institute Press. ISBN 978-1-68247-117-3.

[3] Center, Naval Education and Training Program Development (1977). Naval Orientation (ภาษาอังกฤษ). Department of Defense, Navy Department, Naval Education and Training Support Command. p. 22.

[FOOTNOTEClodfelter2002136–137-4] Clodfelter 2002, pp. 136–137.

[FOOTNOTEFehlings200018-5] 5.0 ^5.1 Fehlings 2000, p. 18.

[2]

[3]

[1]

[4]

[5]

[a]