ฌูแซ ซารามากู

ฌูแซ ซารามากู
ฌูแซ ซารามากู; GColSE
	ซารามากูในเดือนมกราคม ค.ศ. 2008
เกิด	ฌูแซ ดึ โซซา ซารามากู; 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922; อาซีญากา ซังตาไร โปรตุเกส
เสียชีวิต	18 มิถุนายน ค.ศ. 2010 (87 ปี); ติอัส ลันซาโรเต สเปน
อาชีพ	นักเขียน
สัญชาติ	โปรตุเกส
ช่วงเวลา	ค.ศ. 1947–2010
ผลงานที่สำคัญ	The Gospel According; to Jesus ChristBaltasar and Blimunda; Blindness; All the Names; Death with Interruptions; The Double; The Year of the Death of Ricardo Reis
รางวัลสำคัญ	รางวัลกามอยช์ (ค.ศ. 1995); รางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม (ค.ศ. 1998)
คู่สมรส	ปิลาร์ เดล ริโอ (ค.ศ. 1988–2010, เขาเสียชีวิต); อิลดา ไรช์ (ค.ศ. 1944–1970, หย่า)
ลายมือชื่อ
เว็บไซต์
	www.josesaramago.org

ฌูแซ ดึ โซซา ซารามากู (โปรตุเกส: José de Sousa Saramago; 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922 – 18 มิถุนายน ค.ศ. 2010) เป็นนักเขียนนวนิยายและความเรียง นักเขียนบทละคร กวี นักแปล และนักหนังสือพิมพ์ชาวโปรตุเกส เขาได้รับรางวัลกามอยช์ (รางวัลนักเขียนภาษาโปรตุเกส) ประจำปี ค.ศ. 1995 และรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมประจำปี ค.ศ. 1998 นอกจากนี้ยังได้รับการพิจารณาว่าเป็นผู้ที่ทำให้งานร้อยแก้วภาษาโปรตุเกสเป็นที่รับรู้อย่างดีในระดับนานาชาติ^[1]

นวนิยายของซารามากูมักมีเค้าโครงสถานการณ์อัศจรรย์ เขากล่าวถึงประเด็นจริงจังต่าง ๆ โดยมีอารมณ์ร่วมไปกับมนุษยภาวะและการแยกอยู่โดดเดี่ยวของชีวิตแบบเมืองในปัจจุบัน ตัวละครของเขาต้องต่อสู้กับความต้องการสร้างความสัมพันธ์กับตัวละครอื่น ๆ ทั้งในระดับบุคคลและในระดับสังคม แต่ในขณะเดียวกันก็ยังต้องการความเป็นปัจเจกและค้นหาความหมายและเกียรติภูมินอกโครงสร้างทางการเมืองและเศรษฐกิจ แฮเริลด์ บลูม นักวิจารณ์วรรณกรรมชาวอเมริกัน พรรณนาซารามากูว่าเป็น "นักเขียนนวนิยายที่มีพรสวรรค์ที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู่บนโลกทุกวันนี้"^[2] ใน ค.ศ. 2003 และกล่าวว่า เขาถือว่าซารามากูเป็น "ส่วนหนึ่งของบัญญัติตะวันตกอย่างถาวร" ใน ค.ศ. 2010^[3] ส่วนเจมส์ วุด นักวิจารณ์วรรณกรรมชาวอังกฤษ ยกย่อง "น้ำเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ในบันเทิงคดีของเขา เพราะเขาเล่าเรื่องในนวนิยายราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทั้งชาญฉลาดและไม่รู้เรื่องรู้ราว"^[4]

หนังสือของซารามากูจำหน่ายได้มากกว่าสองล้านเล่มเฉพาะในโปรตุเกสประเทศเดียว และงานเขียนของเขายังได้รับการแปลเป็นภาษาต่าง ๆ ถึง 25 ภาษา^[5]^[6] ในฐานะผู้สนับสนุนเรียกร้องลัทธิคอมมิวนิสต์แบบอิสรนิยม^[7] ซารามากูได้วิพากษ์วิจารณ์สถาบันต่าง ๆ อย่างพระศาสนจักรคาทอลิก สหภาพยุโรป และกองทุนการเงินระหว่างประเทศเป็นต้น ในฐานะผู้ถืออเทวนิยม เขาเสนอว่าความรักเป็นเครื่องมือสำหรับการพัฒนามนุษยภาวะ ใน ค.ศ. 1992 รัฐบาลโปรตุเกสสมัยนายกรัฐมนตรีอานีบัล กาวากู ซิลวา มีคำสั่งให้ถอนเรื่อง O Evangelho Segundo Jesus Cristo ("พระวรสารตามพระเยซูคริสต์") ออกจากการตัดสินรางวัลอาริสเทออน (Aristeion Prize) ในรอบสุดท้ายโดยอ้างว่างานชิ้นนี้มีเนื้อหาดูหมิ่นศาสนา ซารามากูรู้สึกท้อใจกับการตรวจพิจารณาทางการเมืองเช่นนี้^[8] จึงลี้ภัยไปยังเกาะลันซาโรเตของสเปนและอาศัยอยู่ที่นั่นจนกระทั่งเสียชีวิตใน ค.ศ. 2010^[9]^[10]

ซารามากูเป็นสมาชิกก่อตั้งของแนวหน้าแห่งชาติเพื่อการปกป้องวัฒนธรรม (Frente Nacional para a Defesa da Cultura) ในลิสบอนเมื่อ ค.ศ. 1992 และเป็นผู้ก่อตั้งสภานักเขียนยุโรป (European Writers’ Parliament) ร่วมกับออร์ฮัน พามุค

อ้างอิง

↑ Terra, Ernani; De Nicola, José: Português: De olho no mundo do trabalho (editora: Scipione), p. 463.
↑ Bloom, Harold (2003). Genius: A Mosaic of One Hundred Exemplary Creative Minds. New York: Warner Books. ISBN 0-446-52717-3.
↑ Bloom, Harold (15 December 2010). "Fond Farewells". TIME. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-17. สืบค้นเมื่อ 15 December 2010.
↑ Evans, Julian (28 December 2002). "The militant magician". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 28 December 2002.
↑ Eberstadt, Fernanda (18 June 2010). "José Saramago, Nobel Prize-Winning Writer, Dies". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 18 June 2010.
↑ "Nobel Writer, A Communist, Defends Work". The New York Times. 12 October 1998. สืบค้นเมื่อ 18 June 2010.
↑ "Portugal mourns as Nobel laureate's body returned". The China Post. 21 June 2010. สืบค้นเมื่อ 21 June 2010.
↑ "President defends Jose Saramago funeral no-show". BBC News. 21 June 2010. สืบค้นเมื่อ 21 June 2010.
↑ Quoted in: Eberstadt, Fernanda (26 August 2007). "The Unexpected Fantasist". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 14 August 2009.
↑ "Nobel-winning Portuguese novelist Saramago dies" เก็บถาวร 2010-06-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Associated Press 18-06-2010

[1] Terra, Ernani; De Nicola, José: Português: De olho no mundo do trabalho (editora: Scipione), p. 463.

[2] Bloom, Harold (2003). Genius: A Mosaic of One Hundred Exemplary Creative Minds. New York: Warner Books. ISBN 0-446-52717-3.

[3] Bloom, Harold (15 December 2010). "Fond Farewells". TIME. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-17. สืบค้นเมื่อ 15 December 2010.

[militant_magician-4] Evans, Julian (28 December 2002). "The militant magician". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 28 December 2002.

[eberstadt_dies-5] Eberstadt, Fernanda (18 June 2010). "José Saramago, Nobel Prize-Winning Writer, Dies". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 18 June 2010.

[nyt_defends_work-6] "Nobel Writer, A Communist, Defends Work". The New York Times. 12 October 1998. สืบค้นเมื่อ 18 June 2010.

[china_post_portugal_mourns-7] "Portugal mourns as Nobel laureate's body returned". The China Post. 21 June 2010. สืบค้นเมื่อ 21 June 2010.

[president_no-show-8] "President defends Jose Saramago funeral no-show". BBC News. 21 June 2010. สืบค้นเมื่อ 21 June 2010.

[unexpected_fantasist-9] Quoted in: Eberstadt, Fernanda (26 August 2007). "The Unexpected Fantasist". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 14 August 2009.

[ap_dies-10] "Nobel-winning Portuguese novelist Saramago dies" เก็บถาวร 2010-06-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Associated Press 18-06-2010

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

ด ค ก รายชื่อผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม
ค.ศ. 1901–1925 (พ.ศ. 2444–2468)	พรูดอม (1901) · ม็อมเซิน (1902) · บีเยินซ็อน (1903) · มิสทราล / เอย์ซากีร์เร (1904) · แชงกีเยวิตช์ (1905) · คาร์ดุชชี (1906) · คิปลิง (1907) · อ็อยเคิน (1908) · ลอเกร์เลิฟ (1909) · ไฮเซอ (1910) · มาแตร์แล็งก์ (1911) · เฮาพท์มัน (1912) · ฐากุร (1913) · รอล็อง (1915) · ไฮเดินสตัม (1916) · เกลเลอโรป / พอนทอปปีดัน (1917) · ชปิทเทอเลอร์ (1919) · ฮัมซัน (1920) · ฟร็องส์ (1921) · เบนาเบนเต (1922) · เยตส์ (1923) · แรย์มอนต์ (1924) · ชอว์ (1925)
ค.ศ. 1926–1950 (พ.ศ. 2469–2493)	เดเลดดา (1926) · แบร์กซอน (1927) · อึนเซ็ต (1928) · มันน์ (1929) · ลูอิส (1930) · คาร์ลเฟลต์ (1931) · กอลส์เวอร์ธี (1932) · บูนิน (1933) · ปีรันเดลโล (1934) · โอนีล (1936) · มาร์แต็ง ดูว์ การ์ (1937) · บัก (1938) · ซิลลันแป (1939) · เยนเซน (1944) · มิสตรัล (1945) · เฮ็สเซอ (1946) · ฌีด (1947) · เอเลียต (1948) · ฟอกเนอร์ (1949) · รัสเซลล์ (1950)
ค.ศ. 1951–1975 (พ.ศ. 2494–2518)	ลาเกอร์กวิสต์ (1951) · โมรียัก (1952) · เชอร์ชิลล์ (1953) · เฮมิงเวย์ (1954) · ลัฆส์แนส (1955) · ฆิเมเนซ (1956) · กามูว์ (1957) · ปัสเตร์นัค (1958) · กวาซีโมโด (1959) · แปร์ส (1960) · อานดริช (1961) · สไตน์เบ็ก (1962) · เซเฟริส (1963) · ซาทร์ (1964) · โชโลคอฟ (1965) · อักนอน / ซัคส์ (1966) · อัสตูเรียส (1967) · คาวาบาตะ (1968) · เบ็คเค็ทท์ (1969) · โซลเซนิตซิน (1970) · เนรูดา (1971) · เบิล (1972) · ไวต์ (1973) · จอห์นสัน / มาร์ตินสัน (1974) · มอนตาเล (1975)
ค.ศ. 1976–2000 (พ.ศ. 2519–2543)	เบลโลว์ (1976) · อาเลย์กซันเดร (1977) · ซิงเกอร์ (1978) · เอลีติส (1979) · มีวอช (1980) · คาเนตติ (1981) · มาร์เกซ (1982) · โกลดิง (1983) · ไซเฟิร์ต (1984) · ซีมง (1985) · โชยิงกา (1986) · บรอดสกี (1987) · มะห์ฟูซ (1988) · เซลา (1989) · ปัซ (1990) · กอร์ดิเมอร์ (1991) · วอลคอต (1992) · มอร์ริสัน (1993) · โอเอะ (1994) · ฮีนีย์ (1995) · ชึมบอร์สกา (1996) · โฟ (1997) · ซารามากู (1998) · กรัส (1999) · เกา ซิงเจี้ยน (2000)
ค.ศ. 2001–ปัจจุบัน (พ.ศ. 2544–ปัจจุบัน)	ไนพอล (2001) · แกร์เตส (2002) · คุตซี (2003) · เย็ลลีเน็ค (2004) · พินเทอร์ (2005) · พามุค (2006) · เลสซิง (2007) · เลอ เกลซีโย (2008) · มึลเลอร์ (2009) · โยซา (2010) · ทรานสเตรอเมอร์ (2011) · โม่เหยียน (2012) · มุนโร (2013) · มอดียาโน (2014) · อะเลคซีเอวิช (2015) · ดิลลัน (2016) · อิชิงูโระ (2017) · ตอการ์ตชุก (2018) · ฮันท์เคอ (2019) · กลิก (2020) · เกอร์นาห์ (2021) · แอร์โน (2022) · ฟ็อสเซอ (2023) · คัง (2024)