ไฟน์ยังแคนนิบอลส์
(เปลี่ยนทางจาก Fine Young Cannibals)
ไฟน์ยังแคนนิบอลส์ | |
|---|---|
 Fine Young Cannibals, 1990 | |
| ข้อมูลพื้นฐาน | |
| รู้จักในชื่อ | Two Men a Drum Machine and a Trumpet |
| ที่เกิด | เบอร์มิงแฮม, ประเทศอังกฤษ |
| แนวเพลง | ออลเทอร์นาทิฟร็อก, นิวเวฟ |
| ช่วงปี | 1984–1992, 1996 |
| ค่ายเพลง | London, I.R.S. |
| อดีตสมาชิก | โรแลนด์ กิฟท์ เดวิด สตีล แอนดี ค็อกซ์ |
ไฟน์ยังแคนนิบอลส์ (อังกฤษ: Fine Young Cannibals) เป็นวงอังกฤษก่อตั้งวงในเบอร์มิงแฮม ในปี ค.ศ. 1984 โดยมือเบส เดวิด สตีล และมือกีตาร์ แอนดี ค็อกซ์ (ทั้งคู่เคยเป็นสมาชิกวงเดอะบีต)[1] และนักร้อง โรแลนด์ กิฟต์ (อดีตสมาชิกวง Akrylykz) พวกเขาเป็นที่รู้จักในผลงานเพลงฮิตในปี ค.ศ. 1989 อย่าง "She Drives Me Crazy" และ "Good Thing"[2]
ชื่อวงนั้นมาจากภาพยนตร์ในปี ค.ศ. 1960 เรื่อง All The Fine Young Cannibals นำแสดงโดยโรเบิร์ต แวกเนอร์และนาตาลี วูด[3]
ผลงาน
[แก้]สตูดิโออัลบั้ม
[แก้]- Fine Young Cannibals (1985)
- The Raw and the Cooked (1988)
อัลบั้มรวมเพลง
[แก้]- The Finest (1996)
- Greatest Hits (2004)
- The Platinum Collection (2006)
- She Drives Me Crazy (2009)
อัลบั้มเพลง
[แก้]- The Raw and the Remix (1990)
ซิงเกิล
[แก้]| ปี | ชื่อซิงเกิล | อันดับสูงสุด[4] | อัลบั้ม | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| สหราชอาณาจักร[5] | สหรัฐอเมริกา | US Mod | US Dance | ออสเตรเลีย | ไอร์แลนด์ | ||||
| 1985 | "Johnny Come Home" | 8 | 76 | — | 9 | 14 | 8 | Fine Young Cannibals | |
| "Blue" | 41 | — | — | — | 13 | — | |||
| 1986 | "Suspicious Minds" | 8 | — | — | 23 | 6 | 9 | ||
| "Funny How Love Is" | 58 | — | — | — | 97 | 27 | |||
| 1986 | "Ever Fallen in Love (With Someone You Shouldn't've)" | 9 | — | — | 11 | 20 | 10 | Something Wild (soundtrack) | |
| 1988 | "Tired of Getting Pushed Around" † | 18 | — | — | 3 | — | 20 | Non-album song | |
| 1989 | "She Drives Me Crazy" | 5 | 1 | 5 | 1 | 1 | 2 | The Raw and the Cooked | |
| "Good Thing" | 7 | 1 | 2 | 20 | 7 | 4 | |||
| "Don't Look Back" | 34 | 11 | 9 | — | 38 | 10 | |||
| "I'm Not the Man I Used to Be" | 20 | 54 | — | 8 | — | 8 | |||
| 1990 | "I'm Not Satisfied" | 46 | 90 | — | — | — | 19 | ||
| 1991 | "It's O.K." | — | — | — | — | — | — | ||
| 1996 | "The Flame" | 17 | — | — | — | 85 | — | The Finest | |
| 1997 | "She Drives Me Crazy 1997" | 36 | — | — | — | — | — | ||
| "—" denotes releases that did not chart | |||||||||
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Fine Young Cannibals and Cherry are success stories; [NORTH SPORTS FINAL, CN Edition] Chris Heim.. Chicago Tribune (pre-1997 Fulltext). Chicago, Ill.: Sep 8, 1989. pg. 6
- ↑ Strong, Martin C. (2000). The Great Rock Discography (5th ed.). Edinburgh: Mojo Books. pp. 343–344. ISBN 1-84195-017-3.
- ↑ Jessica Berens (April 1986). "Fine Young Cannibals - They're England's latest sultans of soul. Soon they'll be bringing it on home to America, where at least a band can get a decent meal". Spin Magazine. p. 73. สืบค้นเมื่อ 2010-09-11.
- ↑ "Irish chart positions". irishcharts.ie.
- ↑ Roberts, David (2006). British Hit Singles & Albums (19th ed.). London: Guinness World Records Limited. p. 200. ISBN 1-904994-10-5.
 | บทความเพลง ดนตรี หรือ เครื่องดนตรีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |