ข้ามไปเนื้อหา

บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Dutch East India Company)
สำหรับความหมายอื่น ดูที่ บริษัทอินเดียตะวันออก (แก้ความกำกวม)
ระวังสับสนกับ บริษัทอินเดียตะวันตกของเนเธอร์แลนด์
สหบริษัทอินเดียตะวันออก
ประเภทบริษัทมหาชน
อุตสาหกรรมการค้า
ก่อตั้ง20 มีนาคม ค.ศ. 1602 (1602-03-20)[1]
เลิกกิจการ31 ธันวาคม ค.ศ. 1799 (1799-12-31)
สาเหตุล้มเลิก
สำนักงานใหญ่
East India House อัมสเตอร์ดัม
,
สาธารณรัฐดัตช์
อู่ต่อเรือบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ในกรุงอัมสเตอร์ดัม ค.ศ. 1726 วาดโดยโจเซฟ มัลเดอร์
พันธบัตรออกโดยบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ในวันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2165 จำนวน 2,400 ฟลอริน
อาณานิคมของเนเธอร์แลนด์ บริเวณสีเขียวอ่อนคือดินแดนในปกครองของบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์

สหบริษัทอินเดียตะวันออก (ดัตช์: Vereenigde Oostindische Compagnie) หรือที่ชาวอังกฤษเรียกว่า บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ (อังกฤษ: Dutch East India Company) มีชื่อย่อว่า เฟโอเซ (ดัตช์: VOC) ได้รับก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1602 โดยในช่วงแรกรัฐสภาเนเธอร์แลนด์มอบสิทธิ์ขาดในการค้าเครื่องเทศแก่บริษัทเป็นเวลา 21 ปี บ่อยครั้งบริษัทนี้ได้รับการพิจารณาว่าเป็นบริษัทข้ามชาติบริษัทแรกในโลก[2] และเป็นบริษัทแรกที่ออกหุ้น[3]

สหบริษัทอินเดียตะวันออกเป็นบริษัทที่มีอำนาจสูงเกือบเทียบเท่ารัฐบาล โดยมีความสามารถที่จะเข้าร่วมสงคราม สั่งจำคุกและประหารชีวิตนักโทษ[4] เจรจาสนธิสัญญา ผลิตเหรียญกระษาปณ์เป็นของตนเอง และจัดตั้งอาณานิคม[5]

ประวัติ

[แก้]

บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ถือกำเนิดขึ้นด้วยการร่วมทุนของพ่อค้าและนายธนาคารดัตช์ที่ไม่พอใจกับการผูกขาดการค้าเครื่องเทศของโปรตุเกสซึ่งครอบครองเส้นทางการเดินเรือสู่เอเชียและผลผลิตเครื่องเทศอยู่ในขณะนั้น บริษัทฯ อยู่ภายใต้การบริหารของคณะกรรมการใหญ่ 17 คน ได้รับอนุญาตจากรัฐบาลดัตช์ให้มีอำนาจผูกขาดการค้าเครื่องเทศในตะวันออก รวมถึงให้สามารถยึดครองดินแดนโพ้นทะเลที่ใดก็ได้ตามที่บริษัทฯ เห็นชอบ

ภูมิหลัง

[แก้]
ข้อมูลเพิ่มเติม: การค้าเครื่องเทศ

หลังก่อตั้งบริษัทฯ ได้ไม่นาน กองเรือของบริษัทฯ ก็สามารถกำจัดเรือโปรตุเกสและยึดดินแดนเมืองท่าที่โปรตุเกสครอบครองอยู่ในเอเชีย ตั้งแต่ศรีลังกาไปจนถึงมะละกา จากนั้นใน พ.ศ. 2162 ได้ตั้งสำนักงานใหญ่ในเอเชียตะวันออกที่เมืองจาการ์ตา ซึ่งได้เปลี่ยนชื่อเป็น "ปัตตาเวีย" หรือ "บาตาวียา" (Batavia) ตามชื่อภูมิภาคและชนเผ่าโบราณในเนเธอร์แลนด์ โปรตุเกสยังต้องสูญเสียหมู่เกาะเครื่องเทศหรือโมลุกกะแก่เนเธอร์แลนด์ด้วย ทำให้ผลผลิตเครื่องเทศสำคัญ เช่น พริกไทย กระวาน กานพลู จันทน์เทศ อยู่ภายใต้การผูกขาดของเนเธอร์แลนด์ในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 17 นอกจากนั้นบริษัทฯ ยังมีบทบาทในการจัดซื้อสินค้าและผลผลิตจากอาณาจักรต่าง ๆ เช่น ปัตตานี กัมพูชา อยุธยาหรือสยาม เวียดนาม จีน และญี่ปุ่น หลายครั้งได้ใช้ระบบการแลกเปลี่ยนสินค้าที่อาณาจักรเหล่านั้นต้องการ เช่น ปืนใหญ่ ปืนไฟแบบตะวันตก แลกกับผลผลิตพื้นเมือง

ในช่วง 50 ปีแรก บริษัทฯ มีเรือในเอเชียทั้งสิ้น 40 ลำ ลูกเรือ 5,000 คน จากนั้นตั้งแต่ราว พ.ศ. 2183 เป็นต้นไป เรือได้เพิ่มขึ้นเป็นถึง 150 ลำ เจ้าหน้าที่ลูกเรือรวมกว่า 15,000 คน[6]

การขยายตัวของบริษัท

[แก้]

บริษัทฯ ยังคงมีความสำคัญทางการค้าเป็นเวลาเกือบสองศตวรรษ โดยจ่ายส่วนแบ่งประจำปีร้อยละ 18 เป็นเวลาเกือบ 200 ปี จนกระทั่งเกิดการล้มละลายและล้มเลิกกิจการอย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2343[7] ทรัพย์สินต่าง ๆ และหนี้ของบริษัทได้ถูกครอบครองแทนโดยรัฐบาลของสาธารณรัฐบาเทเวีย ส่วนดินแดนในครอบครองของบริษัทฯ ได้กลายเป็นหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์และแผ่ขยายออกไปในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 เพื่อรวมหมู่เกาะอินโดนีเซียทั้งหมดเข้าด้วยกัน และคริสต์ศตวรรษที่ 20 จึงเกิดเป็นประเทศอินโดนีเซีย

โครงสร้างบริษัท

[แก้]

โดยทั่วไปแล้ว VOC ถือเป็นบริษัทข้ามชาติแห่งแรกของโลกอย่างแท้จริงและยังเป็นองค์กรข้ามชาติแห่งแรกที่ออกหุ้นให้กับสาธารณชนอีกด้วย นักประวัติศาสตร์บางคนเช่น Timothy Brook และ Russell Shorto ถือว่า VOC เป็นบริษัทผู้บุกเบิกในคลื่นลูกแรกของยุคโลกาภิวัตน์ขององค์กร VOC เป็นบริษัทข้ามชาติแห่งแรกที่ดำเนินการอย่างเป็นทางการในทวีปต่างๆเช่นยุโรปเอเชียและแอฟริกา ในขณะที่ VOC ดำเนินการส่วนใหญ่ในสิ่งที่ต่อมากลายเป็นหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของดัตช์ (อินโดนีเซียสมัยใหม่) แต่บริษัท ก็มีการดำเนินงานที่สำคัญในที่อื่นๆ มีการจ้างคนจากทวีปและแหล่งกำเนิดที่แตกต่างกันในหน้าที่และสภาพแวดล้อมการทำงานเดียวกันเลย

แม้ว่าจะเป็นบริษัท ของเนเธอร์แลนด์ แต่พนักงานไม่ได้มีแต่เพียงคนจากเนเธอร์แลนด์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงคนจำนวนมากจากเยอรมนีและจากประเทศอื่นๆด้วย นอกเหนือจากแรงงานชาวยุโรปทางตะวันตกเฉียงเหนือที่หลากหลายซึ่งได้รับคัดเลือกจาก VOC ในสาธารณรัฐดัตช์ VOC ยังใช้ประโยชน์จากตลาดแรงงานท้องถิ่นในเอเชียอย่างกว้างขวาง เป็นผลให้บุคลากรของสำนักงาน VOC ต่างๆในเอเชียประกอบด้วยพนักงานชาวยุโรปและเอเชีย คนงานชาวเอเชียหรือชาวยูเรเซียอาจใช้เป็นกะลาสีทหารช่างเขียนช่างไม้ช่างตีเหล็กหรือเป็นคนงานที่ไม่มีทักษะ ที่จุดสูงสุดของการดำรงอยู่ VOC มีพนักงาน 25,000 คนที่ทำงานในเอเชียและ 11,000 คนที่อยู่ระหว่างเดินทาง นอกจากนี้ในขณะที่ผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่เป็นชาวดัตช์ผู้ถือหุ้นเริ่มต้นประมาณหนึ่งในสี่คือ Zuid-Nederlanders (คนจากพื้นที่ที่มีเบลเยียมและลักเซมเบิร์กสมัยใหม่) และยังมีชาวเยอรมันอีกไม่กี่สิบคน

VOC มีผู้ถือหุ้นสองประเภทได้แก่ ผู้เข้าร่วมซึ่งอาจถูกมองว่าเป็นสมาชิกที่ไม่ได้เป็นผู้บริหารและผู้หลอกลวง 76 คน (ลดลงเหลือ 60 คนในภายหลัง) ซึ่งทำหน้าที่เป็นกรรมการผู้จัดการ นี่เป็นการจัดตั้งตามปกติสำหรับ บริษัท ร่วมทุนของเนเธอร์แลนด์ในเวลานั้น นวัตกรรมในกรณีของ VOC คือความรับผิดของไม่ใช่แค่ผู้เข้าร่วมเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้ปกครองที่จำกัดอยู่ที่ทุนชำระแล้วด้วย (โดยปกติผู้ปกครองมีความรับผิดไม่จำกัด ) VOC จึงเป็น บริษัท รับผิด จำกัด นอกจากนี้ทุนจะถาวรตลอดอายุของ บริษัท ด้วยเหตุนี้นักลงทุนที่ต้องการจะเลิกสนใจระหว่างกาลสามารถทำได้โดยการขายหุ้นให้กับผู้อื่นในตลาดหลักทรัพย์อัมสเตอร์ดัม ความสับสนสับสนบทสนทนาในปี 1688 โดยชาวยิว Sephardi Joseph de la Vega ได้วิเคราะห์การทำงานของตลาดหลักทรัพย์แห่งเดียวนี้

VOC ประกอบด้วยหกสภา (Kamers) ในเมืองท่า ได้แก่ อัมสเตอร์ดัม, Delft, Rotterdam, Enkhuizen,มิดเดลเบิร์ก และ Hoorn ตัวแทนของห้องเหล่านี้รวมตัวกันในชื่อ Heeren XVII (the Lords Seventeen) พวกเขาได้รับการคัดเลือกจากผู้ถือหุ้นระดับเบี้ยว

จาก Heeren XVII ผู้ได้รับมอบหมายแปดคนมาจาก สภาแห่งอัมสเตอร์ดัม (ส่วนใหญ่เป็นคนส่วนน้อย) สี่คนจาก สภาแห่ง Zeeland และอีกหนึ่งคนจากห้องเล็ก ๆ แต่ละคนในขณะที่ที่นั่งที่สิบเจ็ดนั้นมาจาก สภา Middelburg-Zeeland หรือหมุนอยู่ท่ามกลางห้องเล็ก ๆ ทั้งห้า อัมสเตอร์ดัมจึงมีเสียงที่เด็ดขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาว Zeelanders มีความวิตกกังวลเกี่ยวกับการจัดเตรียมนี้ในตอนเริ่มต้น ความกลัวไม่ได้ไม่มีมูลความจริงเพราะในทางปฏิบัติแล้วอัมสเตอร์ดัมได้กำหนดสิ่งที่เกิดขึ้น

สภาทั้งหกที่ได้เพิ่มทุนเริ่มต้นของบริษัทอินเดียตะวันออกของดัตช์:

ชื่อสภา เงินทุน (กิลเดอร์)
อัมสเตอร์ดัม 3,679,915
มิดเดลเบิร์ก 1,300,405
Enkhuizen 540,000
Delft 469,400
Hoorn 266,868
Rotterdam 173,000
รวมทั้งหมด: 6,424,588

การเพิ่มทุนในรอตเตอร์ดัมไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่น ส่วนสำคัญเกิดจากชาว Dordrecht แม้ว่าจะไม่ได้เพิ่มทุนมากเท่า Amsterdam หรือ Middelburg-Zeeland แต่ Enkhuizen มีข้อมูลที่ใหญ่ที่สุดในทุนจดทะเบียนของ VOC ภายใต้ผู้ถือหุ้น 358 รายแรกมีผู้ประกอบการรายย่อยจำนวนมากที่กล้ารับความเสี่ยง การลงทุนขั้นต่ำใน VOC คือ 3,000 กิลด์ซึ่งกำหนดราคาหุ้นของ บริษัท ภายใต้วิธีการของพ่อค้าจำนวนมาก เครื่องแบบทหาร VOC แบบต่างๆค. พ.ศ. 2326 ในบรรดาผู้ถือหุ้นรายแรก ๆ ของ VOC ผู้อพยพมีบทบาทสำคัญ ภายใต้ผู้ยื่นข้อเสนอ 1,143 คนเป็นชาวเยอรมัน 39 คนและไม่น้อยกว่า 301 คนจากเนเธอร์แลนด์ตอนใต้ (ปัจจุบันคือเบลเยียมและลักเซมเบิร์กจากนั้นอยู่ภายใต้การปกครองของฮับส์บูร์ก) ซึ่งไอแซคเลอไมร์เป็นสมาชิกรายใหญ่ที่สุดโดยมีจำนวน ƒ85,000 คน มูลค่ารวมของ VOC เป็นสิบเท่าของคู่แข่งในอังกฤษ

Heeren XVII (Lords Seventeen) พบกันหกปีในอัมสเตอร์ดัมและสองปีใน Middelburg-Zeeland พวกเขากำหนดนโยบายทั่วไปของ VOC และแบ่งงานระหว่างห้อง The Chambers ดำเนินงานที่จำเป็นทั้งหมดสร้างเรือและโกดังของตัวเองและซื้อขายสินค้า Heeren XVII ได้ส่งนายประจำเรือออกไปพร้อมกับคำแนะนำอย่างละเอียดเกี่ยวกับเส้นทางเดินเรือลมกระแสน้ำสันดอนและจุดสังเกต VOC ยังสร้างแผนภูมิของตัวเอง

ในบริบทของสงครามดัตช์ - โปรตุเกส บริษัท ได้จัดตั้งสำนักงานใหญ่ในปัตตาเวียชวา (ปัจจุบันคือจาการ์ตาอินโดนีเซีย) นอกจากนี้ยังมีการจัดตั้งด่านอาณานิคมอื่น ๆ ในหมู่เกาะอินเดียตะวันออกเช่นบนหมู่เกาะโมลุกกะซึ่งรวมถึงหมู่เกาะบันดาซึ่ง VOC บังคับให้รักษาการผูกขาดเหนือลูกจันทน์เทศและคทา วิธีการที่ใช้ในการรักษาการผูกขาดที่เกี่ยวข้องกับการขู่กรรโชกและการปราบปรามชาวพื้นเมืองอย่างรุนแรงรวมถึงการสังหารหมู่ นอกจากนี้บางครั้งตัวแทนของ VOC ใช้กลวิธีในการเผาต้นเครื่องเทศเพื่อบังคับให้ประชากรในท้องถิ่นปลูกพืชชนิดอื่นด้วยเหตุนี้จึงตัดอุปทานเครื่องเทศเช่นลูกจันทน์เทศและกานพลูออกไป

เรือเดินสมุทรสำคัญ

[แก้]
เรือที่มีเครื่องหมาย (ร) กำกับคือเรือที่มีการสร้างรูปถอดแบบไว้
บาตาวียา ค.ศ. 1620–1629
เสากระโดงเรือและเสาแกฟบนเรืออัมสเตอร์ดัม ปล่อยเรือลงทะเล ค.ศ. 1748 และจมลงในปี ค.ศ. 1749
เรือ อัมสเตอร์ดัม ที่ได้รับการสร้างใหม่ จอดถาวรที่ท่าจอดเรือของพิพิธภัณฑสถานพาณิชยนาวีแห่งชาติ กรุงอัมสเตอร์ดัม
ธงของบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์

ดูเพิ่ม

[แก้]
นิคมชาวดัตช์และชาวยุโรปชาติอื่น ๆ ในอินเดีย

บริษัทการค้าบริษัทอื่น ๆ ในยุคการเดินเรือ

ผู้ว่าราชการบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "The Dutch East India Company (VOC)". Canon van Nederland. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-01. สืบค้นเมื่อ 19 March 2011.
  2. ↑ http://www.kb.nl/themas/geschiedenis-en-cultuur/koloniaal-verleden/voc-1602-1799 เก็บถาวร 2015-02-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน VOC at the National Library of the Netherlands (in Dutch)
  3. ↑ Mondo Visione web site: Chambers, Clem. "Who needs stock exchanges?" Exchanges Handbook. – retrieved 21 August 2011.
  4. ↑ "Slave Ship Mutiny: Program Transcript". Secrets of the Dead. PBS. 11 November 2010. สืบค้นเมื่อ 12 November 2010.
  5. ↑ Ames, Glenn J. (2008). The Globe Encompassed: The Age of European Discovery, 1500–1700. pp. 102–103.
  6. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-25. สืบค้นเมื่อ 2010-08-30.
  7. ↑ Ricklefs, M.C. (1991). A History of Modern Indonesia Since c.1300, 2nd Edition. London: MacMillan. p. 110. ISBN 0-333-57689-6.
  8. ↑ Worden, N. van Heyningen, E. and Bickford-Smith, S.: Cape Town: The making of a City Cape Town: David Philip Publishers. ISBN 978-0-86486-435-2
  9. ↑ http://www.vocsite.nl/schepen/detail.html?id=11610

หนังสืออ่านเพิ่ม

[แก้]
  • Ames, Glenn J. The Globe Encompassed: The Age of European Discovery, 1500–1700. Pearson Prentice Hall, 2008.
  • Bhawan Ruangsilp. Dutch East India Company Merchants at the Court of Ayutthaya: Dutch Perceptions of the Thai Kingdom, ca. 1604-1765. Leiden and Boston: Brill, c2007.
  • Blussé, L. et al., eds. The Deshima [ตามต้นฉบับ] Dagregisters: Their Original Tables of Content. Leiden, 1995–2001.
  • Blussé, L. et al., eds. The Deshima Diaries Marginalia 1740–1800. Tokyo, 2004.
  • Boxer, Charles Ralph. Jan Compagnie in War and Peace, 1602-1799: A Short History of the Dutch East-India Company (Heinemann Asia, 1979)
  • Boxer, Charles R. Jan Compagnie in Japan, 1600–1850: An Essay on the Cultural Artistic and Scientific Influence Exercised by the Hollanders in Japan from the Seventeenth to the Nineteenth Centuries. Den Haag, 1950.
  • Boxer, Charles R. The Dutch Seaborne Empire: 1600–1800 (London, 1965.)
  • Braam Houckgeest, Andre Everard Van (1798), An authentic account of the embassy of the Dutch East-India Company, to the court of the emperor of China, in the years 1794 and 1795, London: R. Phillips, OCLC 002094734 v.2
  • Bruijn, J.R., Femme Gaastra, and I. Schöffer, eds., Dutch-Asiatic shipping in the 17th and 18th centuries. Rijks geschiedkundige publicatiën. Grote serie, vol. 165-167. (The Hague: Nijhoff, 1979, 1987).
  • Burger, M. "The Forgotten Gold? The Importance of the Dutch opium trade in the Seventeenth Century", in Eidos. University College Utrecht Academic Magazine. (2003), Issue 2/2003 Utrecht University เก็บถาวร 2008-04-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  • Chaudhuri, K.N., and Israel, J.I. "The English and Dutch East India Companies and the Glorious Revolution of 1688-9", in Jonathan I. Israel, ed. The Anglo-Dutch moment. Essays on the Glorious Revolution and its world impact (Cambridge U.P. 1991), ISBN 0-521-39075-3, pp. 407–438
  • De Lange, William. Pars Japonica: the first Dutch expedition to reach the shores of Japan, (Floating World Editions 2006) . ISBN 1-891640-23-2
  • Furber, Holden, Rival Empires of Trade in the Orient 1600–1800. Minneapolis, 1976
  • Gelderblom, Oscar, and Joost Jonker. "Completing a financial revolution: The finance of the Dutch East India trade and the rise of the Amsterdam capital market, 1595–1612." Journal of Economic History 64.03 (2004): 641-672. online
  • Glamann, Kristof., Dutch-Asiatic Trade 1620–1740. (The Hague, 1958)
  • Irwin, Douglas A. "Mercantilism as strategic trade policy: the Anglo-Dutch rivalry for the East India trade." Journal of Political Economy (1991): 1296-1314. in JSTOR
  • Israel, Jonathan I., Dutch Primacy in World Trade 1585–1740. (Oxford, 1989)
  • Prakash, Om. The Dutch East India Company and the Economy of Bengal1630-1720 (Princeton University Press, 1985)
  • Steengaard, Niels. The Dutch East India Company as an Institutional Innovation (1982)
  • Taylor, Jean Gelman. The Social World of Batavia: Europeans and Eurasians in Colonial Indonesia (University of Wisconsin Press, 2nd ed. 2009)
  • Theal, George McCall. History of South Africa Under the Administration of the Dutch East India Company 1652 to 1795 Vol. 2. (1897) online.
  • Vries, Jan de, and A. van der Woude. The First Modern Economy. Success, Failure, and Perseverance of the Dutch Economy, 1500–1815, (Cambridge University Press, 1997), ISBN 978-0-521-57825-7
  • Wills, John Elliot. Pepper, Guns, and Parleys: The Dutch East India Company and China, 1662-1681 (Harvard University Press, 1974)

แหล่งข้อมูลสำคัญในภาษาดัตช์

[แก้]
  • Femme Gaastra, The Dutch East India Company: expansion and decline. Zutphen: Walburg Pers, 2003.
  • Femme Gaastra, Particuliere geldstromen binnen het VOC-bedrijf 1640–1795. Leiden: Rijksmuseum Het Koninklijk Penningkabinet, 2002.
  • On the eighteenth century as a category of Asian history: Van Leur in retrospect, edited by Leonard Blussé and Femme Gaastra. Aldershot: Ashgate, 1998.
  • Ships, sailors and spices: East India companies and their shipping in the 16th, 17th and 18th centuries, ed. by Jaap R. Bruijn and Femme Gaastra. Amsterdam: NEHA, 1993.
  • De archieven van de Verenigde Oostindische Compagnie = The archives of the Dutch East India Company: (1602–1795), M.A.P. Meilink-Roelofsz (inventaris); R. Raben en H. Spijkerman. eds. 's-Gravenhage: Sdu Uitgeverij, 1992.
  • Dutch-Asiatic shipping in the 17th and 18th centuries, by J. R. Bruijn, Femme Gaastra and I. Schöffer; with assist. from A.C.J. Vermeulen. Three Volumes. Rijks geschiedkundige publicatiën, Grote serie, 165-167. The Hague: Nijhoff, 1979–1987.
  • Companies and trade: essays on overseas trading companies during the Ancien Régime, by P. H. Boulle et al.; ed. by Leonard Blussé and Femme Gaastra. The Hague: Leiden University Press, 1981.
  • Bewind en Belied bij de VOC: De financiële politik van de bewindhebbers, 1672–1702 by Femme Gaastra. Zutphen: De Walburg Pers, 1968.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์
Wikisource
Wikisource
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=บริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์&oldid=11881745"