พระเจ้าแอนทิโอคัสมหาราช

พระเจ้าแอนทิโอคัสมหาราช (ภาษากรีก: Ἀντίoχoς Μέγας; อังกฤษ: Antiochus III the Great, 241 - 187 ปีก่อนคริสตกาล)^[1] เป็นกษัตริย์กรีกและผู้ปกครององค์ที่ 6 ของ จักรวรรดิซิลูซิด^[2]^[3]^[4] พระองค์ทรงปกครองเหนือภูมิภาคซีเรียและพื้นที่ส่วนใหญ่ของ เอเชียตะวันตกเฉียงใต้ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล ขึ้นครองสิริราชสมบัติเมื่อพระชนมายุได้ 18 พรรษาใน 222 ปีก่อนคริสตกาล การรบในช่วงต้นของพระองค์ต่อสู้กับ ราชอาณาจักรทอเลมี

อ้างอิง

↑ "Antiochus III the Great". Livius.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-05-04. สืบค้นเมื่อ 2020-03-26.
↑ Davies, Philip R. (2002). Second Temple studies III: studies in politics, class, and material culture. Continuum International Publishing Group. p. 95. ISBN 978-0-8264-6030-1. The difference is that from the perspective of Antiochus III, the Greek king of a Greek empire, or from the later point of view of a head of state communicating with a Greek city-state
↑ Garg, Gaṅgā Rām (1992). Encyclopaedia of the Hindu world, Volume 2. Concept Publishing Company. p. 510. ISBN 978-81-7022-375-7. Antiochus III the Great. Greek king who ruled an empire including Syria and western Asia (including Mesopotamia and Iran) towards the end of the 3rd century BC. It was during his time that Bactria became independent under Euthydemos. Shortly afterwards Antiochus III crossed the Hindu Kush and attacked an Indian prince named Subhagasena (Sophagasenas of the classical writers) who ruled over the Kabul valley. Antiochus III defeated Subhagasena, extorted from him a large cash indemnity and many elephants before he went back to his country. This invasion produced no permanent effect.
↑ Jones, Peter V.; Sidwell, Keith C. (1997). The World of Rome: An Introduction to Roman Culture. Cambridge University Press. p. 20. ISBN 978-0-521-38600-5. Antiochus III, the Greek king of Syria (the dynasty there was called 'Seleucid'), was busily expanding in Asia Minor and in 196 BC even crossed into Europe to annex part of Thrace.

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] "Antiochus III the Great". Livius.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-05-04. สืบค้นเมื่อ 2020-03-26.

[Davies,_Philip_R._2002_95-2] Davies, Philip R. (2002). Second Temple studies III: studies in politics, class, and material culture. Continuum International Publishing Group. p. 95. ISBN 978-0-8264-6030-1. The difference is that from the perspective of Antiochus III, the Greek king of a Greek empire, or from the later point of view of a head of state communicating with a Greek city-state

[Garg,_Gaṅgā_Rām_1992_510-3] Garg, Gaṅgā Rām (1992). Encyclopaedia of the Hindu world, Volume 2. Concept Publishing Company. p. 510. ISBN 978-81-7022-375-7. Antiochus III the Great. Greek king who ruled an empire including Syria and western Asia (including Mesopotamia and Iran) towards the end of the 3rd century BC. It was during his time that Bactria became independent under Euthydemos. Shortly afterwards Antiochus III crossed the Hindu Kush and attacked an Indian prince named Subhagasena (Sophagasenas of the classical writers) who ruled over the Kabul valley. Antiochus III defeated Subhagasena, extorted from him a large cash indemnity and many elephants before he went back to his country. This invasion produced no permanent effect.

[Jones,_Peter_V.;_Sidwell,_Keith_c._1997_20-4] Jones, Peter V.; Sidwell, Keith C. (1997). The World of Rome: An Introduction to Roman Culture. Cambridge University Press. p. 20. ISBN 978-0-521-38600-5. Antiochus III, the Greek king of Syria (the dynasty there was called 'Seleucid'), was busily expanding in Asia Minor and in 196 BC even crossed into Europe to annex part of Thrace.

[1]

[2]

[3]

[4]

ด ค ก พระมหากษัตริย์ที่ได้รับสมัญญานามมหาราช
ทวีปเอเชีย	พ่อขุนรามคำแหงมหาราช สมเด็จพระนเรศวรมหาราช สมเด็จพระนารายณ์มหาราช สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช พระเจ้าควังแกโทมหาราช พระเจ้าเซจงมหาราช พระเจ้าอโศกมหาราช พระเจ้าอโนรธามังช่อมหาราช พระเจ้าบุเรงนองมหาราช พระเจ้าอลองพญามหาราช จักรพรรดิเฉียนหลง จิ๋นซีฮ่องเต้ เจงกิสข่านมหาราช จักรพรรดิฮั่นอู่ จักรพรรดิคังซี พระเจ้ากนิษกะ พระเจ้าจันทรคุปต์ที่ 2 พระเจ้าสุริยวรมันที่ 2 พระเจ้าชัยวรมันที่ 7 พระเจ้าฟ้างุ้มมหาราช พระเจ้าไชยเชษฐามหาราช พระเจ้าราชราช โจฬะที่ 1 จักรพรรดิอักบัร พระเจ้าอวี่ จักรพรรดิเมจิ มานูเอลมหาราช สุลัยมานมหาราช
ทวีปยุโรป	อเล็กซานเดอร์มหาราช นโปเลียนมหาราช พระเจ้าอัลเฟรดมหาราช แคทเธอรีนมหาราชินี ฟรีดริชมหาราช ปีเตอร์มหาราช พระเจ้าคนุตมหาราช พระเจ้าอ็องรีมหาราช พระเจ้าไทกราเนสมหาราช เจ้าชายอีวานมหาราช วลาดีมีร์มหาราช คอนสแตนตินมหาราช ธีโอโดเซียสมหาราช จัสติเนียนมหาราช ธีโอดอริคมหาราช อ็อทโทมหาราช พระเจ้าอัลฟอนโซมหาราช เอลิซาเบธมหาราชินี ทามาร์มหาราชินี
ทวีปแอฟริกา	ฟาโรห์แรเมซีสมหาราช แอสเกียมหาราช ราดามามหาราช
ตะวันออกกลาง	เฮโรดมหาราช ไซรัสมหาราช ดาไรอัสมหาราช แอนทิโอคัสมหาราช มิทริเดทีสมหาราช ซาปูร์มหาราช อับบาสมหาราช เซิร์กซีสมหาราช กาหลิบอูมัวร์ ชาห์กะรีมข่านมหาราช ชาห์เรซามหาราช
ทวีปอเมริกาเหนือ	ม็อคเตซูมามหาราช พาคัลมหาราช
ทวีปอเมริกาใต้	พาชาคูติมหาราช
ทวีปโอเชียเนีย	คาเมฮาเมฮามหาราช