โทลูอีนไดไอโซไซยาเนต
ชื่อ | |
---|---|
Preferred IUPAC name
2,4-Diisocyanato-1-methylbenzene | |
ชื่ออื่น
Toluene diisocyanate
Toluene-2,4-diisocyanate Methyl phenylene diisocyanate Benzylene 2,4-diisocyanate 2,4-Di(nitrogencarbonyl)toluene | |
เลขทะเบียน | |
3D model (JSmol)
|
|
744602 | |
ChEBI |
|
ChEMBL |
|
เคมสไปเดอร์ | |
ECHA InfoCard | 100.008.678 |
EC Number |
|
ผับเคม CID
|
|
RTECS number |
|
UNII |
|
UN number | 2078 |
CompTox Dashboard (EPA)
|
|
| |
| |
คุณสมบัติ | |
C9H6N2O2 | |
มวลโมเลกุล | 174.2 g/mol |
ลักษณะทางกายภาพ | ของเหลวไม่มีสี |
กลิ่น | sharp, pungent[1] |
ความหนาแน่น | 1.214 g/cm3, liquid |
จุดหลอมเหลว | 21.8 องศาเซลเซียส (71.2 องศาฟาเรนไฮต์; 294.9 เคลวิน) |
จุดเดือด | 251 องศาเซลเซียส (484 องศาฟาเรนไฮต์; 524 เคลวิน) |
Reacts | |
ความดันไอ | 0.01 mmHg (25°C)[1] |
ความอันตราย | |
GHS labelling: | |
อันตราย | |
H315, H317, H318, H319, H330, H334, H335, H351, H412 | |
P201, P202, P260, P261, P264, P271, P272, P273, P280, P281, P284, P285, P302+P352, P304+P340, P304+P341, P305+P351+P338, P308+P313, P310, P312, P320, P321, P332+P313, P333+P313, P337+P313, P342+P311, P362, P363, P403+P233, P405, P501 | |
NFPA 704 (fire diamond) | |
จุดวาบไฟ | 127 องศาเซลเซียส (261 องศาฟาเรนไฮต์; 400 เคลวิน) |
ขีดจำกัดการระเบิด | 0.9–9.5%[1] |
ปริมาณหรือความเข้มข้น (LD, LC): | |
LC50 (median concentration)
|
14 ppm (rat, 4 hr) 13.9 ppm (guinea pig, 4 hr) 9.7 ppm (mouse, 4 hr) 11 ppm (rabbit, 4 hr)[2] |
NIOSH (US health exposure limits): | |
PEL (Permissible)
|
C 0.02 ppm (0.14 mg/m3)[1] |
REL (Recommended)
|
Ca[1] |
IDLH (Immediate danger)
|
Ca [2.5 ppm][1] |
สารประกอบอื่นที่เกี่ยวข้องกัน | |
ไอโซไซยาเนตที่เกี่ยวข้อง
|
เมทิลีนไดฟีนิลไดไอโซไซยาเนต Naphthalene diisocyanate, 1,3-Diisocyanatobenzene |
สารประกอบที่เกี่ยวข้อง
|
โพลียูรีเทน |
หากมิได้ระบุเป็นอื่น ข้อมูลข้างต้นนี้คือข้อมูลสาร ณ ภาวะมาตรฐานที่ 25 °C, 100 kPa
|
โทลูอีนไดไอโซไซยาเนต (toluene diisocyanate: TDI) เป็นไดไอโซไซยาเนตที่มีโครงสร้างแบบวงอะโรมาติก ประกอบด้วยไอโซเมอร์สำคัญสองแบบที่เกี่ยวข้องกับประเด็นเชิงเทคนิคได้แก่ 2,4-TDI และ 2,6-TDI ซึ่งการผลิตส่วนใหญ่จะอยู่ในลักษณะของผสม 80% 2,4-TDI และ 20% 2,6-TDI
TDI เป็นไดไอโซไซยาเนตที่ถูกผลิตขึ้นอย่างสูงในตลาดโลก คือสูงถึง 34.1% ใน พ.ศ. 2543 เป็นอันดับสองรองจากเมทิลีนไดฟีนิลไดไอโซไซยาเนต (MDI)[3]
การผลิต
[แก้]- ไดไนเตรชันของโทลูอีน ได้ผลผลิตเป็นไอโซเมอร์ของไดไนโตรโทลูอีน
- ไฮโดรจีเนชันของไดไนโตรโทลูอีน ได้ผลผลิตเป็นไอโซเมอร์ของโทลูอีนไดอะมีน
- ฟอสจีเนชันของโทลูอีนไดอะมีน ได้ผลผลิตเป็นไอโซเมอร์ของโทลูอีนไดไอโซไซยาเนต
การนำไปใช้
[แก้]TDI ใช้ในการผลิตโฟมพอลิยูรีเทนชนิดยืดหยุ่นเป็นหลัก (ตัวอย่างการนำไปใช้งานเช่น ฟองน้ำวิทยาศาสตร์ ฟองน้ำในเบาะรถยนต์ เบาะมอเตอร์ไซค์) นอกจากนี้ยังมีการนำ TDI ไปใช้เพื่อผลิตสารเคลือบผิว และอิลาสโตเมอร์ (elastomer)
ความปลอดภัย
[แก้]หากร่างกายได้รับ TDI มากเกินไปจะเกิดผลด้านลบต่อระบบทางเดินหายใจ ซึ่งอาจพัฒนาไปสู่การเป็นโรคหืด ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องมีการควบคุม อย่างเข้มงวด มิให้ผู้ปฏิบัติงาน ได้รับ TDI มากเกินขีดจำกัดในระหว่างการทำงาน อย่างไรก็ดีหากผลของการรับ TDI เข้าสู่ร่างกาย ได้พัฒนาจนแสดงอาการของโรคหืดและผู้ป่วยเกิดความไวต่อไดไอโซไซยาเนต ในกรณีนี้แม้ว่า ความเข้มข้นของ TDI ที่ผู้ป่วยได้รับจะน้อยกว่าขีดจำกัดมาก แต่ก็อาจเพียงพอที่จะกระตุ้นให้เกิดอาการหอบหืด (asthmaic attack) ได้
TDI ในรูป ไอ, ละอองลอย, หรือของเหลวที่กระเด็นเปื้อน อาจก่อให้เกิดความระคาย เคืองต่อดวงตา นอกจากนี้ TDI ก่อให้เกิดความระคายเคืองต่อผิวหนังในระดับปานกลาง โดยอาจทำให้ผิวหนังเกิดการแพ้หรืออักเสบซึ่งพบได้ไม่บ่อยนัก แม้ว่า TDI จะมีความเป็นพิษต่ำเมื่อเข้าสู่ระบบทางเดินอาหารแต่ความเป็นพิษจะสูงขึ้นเมื่อร่างกายได้รับ TDI เข้าสู่ระบบทางเดินหายใจ อย่างไรก็ดีเมื่อศึกษาถึงผลในระยะยาวของการได้รับ TDI ที่มีต่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงานกลับไม่พบความสัมพันธ์เชิงคลินิกนอกเหนือไปจากการพัฒนาของอาการในระบบทางเดินหายใจ [4]
TDI มีความเป็นพิษต่ำต่อสัตว์บกและสัตว์น้ำ โดย TDI จะทำปฏิกิริยากับน้ำเกิดเป็นพอลิยูเรีย (polyureas) ซึ่งอยู่ในรูปของแข็งและมีสมบัติเฉื่อยต่อการเกิดปฏิกิริยา ดังนั้น TDI ที่หกจะเกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเพียงเล็กน้อย [5]
กลุ่มผู้ผลิตหลักของ TDI ต่างก็เป็นสมาชิกของสถาบันไอโซไซยาเนตนานาชาติ (International Isocyanate Institute) ซึ่งมีเป้าหมายในการสนับสนุนการจัดการ MDI และ TDI อย่างปลอดภัยในสถานประกอบการ, ชุมชน และ สิ่งแวดล้อม ข้อมูลเกี่ยวกับการจัดการ, อุปกรณ์ป้องกันร่างกาย, การเฝ้าสังเกต, การขนส่งเคลื่อนย้าย, การเก็บรักษา, การสุ่มตัวอย่างและวิเคราะห์ TDI, การจัดการกับอุบัติเหตุ, สุขภาพ และประเด็นสิ่งแวดล้อมมีการจัดพิมพ์ไว้ [6]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards. "#0621". National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH).
- ↑ "Toluene-2,4-diisocyanate". Immediately Dangerous to Life and Health Concentrations (IDLH). National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH).
- ↑ 3.0 3.1 Randall, D.; Lee, S. (2003). The Polyurethanes Book. New York: Wiley. ISBN 978-0-470-85041-1.
- ↑ Allport DC, Gilbert DS and Outterside SM (eds) (2003). MDI and TDI: safety, health and the environment: a source book and practical guide. Chichester, Wiley http://eu.wiley.com/WileyCDA/WileyTitle/productCd-0471958123.html
- ↑ TDI and the environment http://www.polyurethane.org/s_api/sec.asp?CID=815&DID=3428# เก็บถาวร 2011-04-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ TDI Classification and Labelling requirements http://www.isopa.org/isopa/uploads/docs/New_TDI_CL%20_requirements10.pdf[ลิงก์เสีย]
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- International Chemical Safety Card 0339
- IARC Monograph: "Toluene Diisocyanates" เก็บถาวร 2006-03-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- NIOSH Pocket Guide to Chemical Hazards
- Hazards of TDI, MDI, and HDI เก็บถาวร 2012-06-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- NIOSH Safety and Health Topic: Isocyanates, from the website of the National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH)
- International Isocyanate Institute http://www.diisocyanates.org เก็บถาวร 2019-10-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน