แกมบิซซาซิโอเน
แกมบิซซาซิโอเน หรือ การยิงทำลายหัวเข่า (อังกฤษ: Kneecapping) เป็นการทำร้ายร่างกายอย่างรุนแรงโดยมีเจตนาให้เกิดบาดแผล ซึ่งมักใช้เป็นการทรมาน โดยเหยื่อจะได้รับบาดเจ็บที่หัวเข่า การบาดเจ็บมักเกิดจากกระสุนปืนที่มีความเร็วต่ำยิงเข้าไปที่ข้อพับเข่าด้วยปืนพก นักวิชาชีพทางการแพทย์ถือว่าคำนี้เป็นคำที่ใช้ผิด เพราะมีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่เหยื่อจะได้รับบาดเจ็บที่สะบ้าหัวเข่า จากการศึกษาเหยื่อที่ถูกยิงทำลายหัวเข่าจำนวนแปดสิบราย พบว่ามีเพียงสองรายที่กระดูกสะบ้าหัวเข่าแตก บางรายยังถูกยิงที่ข้อศอกและข้อเท้าอีกด้วย[1]
การรักษา
[แก้]ความรุนแรงของการบาดเจ็บมีตั้งแต่บาดเจ็บที่เนื้อเยื่ออ่อนอย่างง่ายไปจนถึงกระดูกข้อเข่าแตกพร้อมกับความเสียหายต่อมัดหลอดเลือดและเส้นประสาท การบาดเจ็บประเภทหลังนี้ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเป็นเวลาหลายสัปดาห์และเข้ารับกายภาพบำบัดอย่างเข้มข้นในช่วงผู้ป่วยนอกเพื่อฟื้นฟูสภาพ[1] หากความเสียหายรุนแรงเกินไป อาจจำเป็นต้องตัดแขนขา แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก[2] ในไอร์แลนด์เหนือ มีผู้ถูกตัดขาเนื่องจากการถูกยิงทำลายแขนขาเป็นจำนวนสิบสามรายในช่วงเหตุการณ์ความไม่สงบในไอร์แลนด์เหนือ[3] ในระยะยาว มีการประเมินว่าหนึ่งในห้าของเหยื่อจะเดินกระโผลกกระเผลกไปตลอดชีวิต[4]
ประวัติ
[แก้]ในช่วงเหตุการณ์ความไม่สงบในไอร์แลนด์เหนือ กองกำลังติดอาวุธถือว่าตนเองเป็นผู้บังคับใช้กฎหมายในพื้นที่ของตนเอง พวกเขาใช้วิธีการยิงทำลายแขนขาเพื่อ 'ลงโทษ' ผู้ต้องสงสัยในการค้ายาเสพติดและผู้ที่ถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิดเด็ก หากมองว่าความผิดนั้นร้ายแรง เหยื่อจะถูกยิงที่ข้อเท้าและข้อศอกเพิ่มเติมอีก ทำให้มีบาดแผลจากกระสุนทั้งหมดหกรู (เรียกกันอย่างไม่เป็นทางการว่า หกแพ็ก)[5] มีผู้คนประมาณ 2,500 คนที่ตกเป็นเหยื่อของการโจมตีเหล่านี้ ซึ่งรู้จักกันในนาม 'การยิงเพื่อการลงโทษ' ตลอดช่วงเวลาของความขัดแย้ง ผู้ที่ถูกโจมตีนั้นมักเผชิญกับตราบาปทางสังคม[6]
กองพลน้อยแดง ซึ่งเป็นองค์กรติดอาวุธของอิตาลี ใช้วิธีการยิงทำลายแขนขา (
) เพื่อเตือนฝ่ายตรงข้าม พวกเขาใช้วิธีนี้ลงโทษผู้คนอย่างน้อย 75 รายจนถึงเดือนธันวาคม 1978[7][8]
ตำรวจบังกลาเทศ เริ่มใช้วิธีการยิงทำลายหัวเข่าในประเทศตั้งแต่ปี 2009 เพื่อลงโทษฝ่ายตรงข้ามและป้องกันไม่ให้พวกเขามีส่วนร่วมในการประท้วงต่อต้านรัฐบาล ฮิวแมนไรท์วอทช์ (HRW) ได้เผยแพร่รายงานเกี่ยวกับการยิงทำลายหัวเข่าในบังกลาเทศ[9]
ในช่วงความขัดแย้งอิสราเอล-ปาเลสไตน์ กองกำลังป้องกันประเทศอิสราเอลถูกกล่าวหาว่าใช้วิธีการยิงทำลายหัวเข่าในลักษณะเป็นระบบกับชาวปาเลสไตน์มากกว่า 100 คนในฉนวนกาซาและเวสต์แบงก์ตั้งแต่ปี 2016 โดยส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น[10][11]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Barr & Mollan 1989, pp. 740–741.
- ↑ Williams 1997, p. 79.
- ↑ Graham & Parke 2004, p. 229.
- ↑ Conroy 1980.
- ↑ Crawford & Duncan 2010.
- ↑ Williams 1997, pp. 78–80.
- ↑ Orsini 2011.
- ↑ Amnesty International Ireland 2009, p. 3.
- ↑ Human Rights Watch 2016.
- ↑ Hass & Amira 2016.
- ↑ Glazer & Hilo 2020.
แหล่งที่มาทั่วไป
[แก้]- "Gaza: Hamas kneecappings, punishment beatings and killings of 'collaborators' revealed in new Amnesty report". Amnesty International UK. 10 February 2009. สืบค้นเมื่อ 8 January 2014.
- "Hamas' deadly campaign in the shadow of the war in Gaza". Amnesty International Ireland. February 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 July 2015. สืบค้นเมื่อ 8 June 2015.
- Barr, R. J.; Mollan, R. A. B. (1989). "The orthopaedic consequences of civil disturbance in Northern Ireland" (PDF). The Journal of Bone and Joint Surgery. 71 (5): 739–744. doi:10.1302/0301-620X.71B5.2584241. PMID 2584241.
- Conroy, John (1980). "Kneecapping". Alicia Patterson Foundation. สืบค้นเมื่อ 8 January 2014.
- Graham, L. E.; Parke, R. C. (2004). "The Northern Ireland Troubles and limb loss: a retrospective study". Prosthetics and Orthotics International. 28 (3): 225–229. doi:10.3109/03093640409167754. PMID 15658635. S2CID 6061030.
- Orsini, Alessandro (2011). Anatomy of the Red Brigades: The Religious Mind-set of Modern Terrorists. Translated from Italian by Sarah J. Nodes. Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-6139-2.
- Williams, John (1997). "Casualties of Violence in Northern Ireland". International Journal of Trauma Nursing. 3 (3): 78–82. doi:10.1016/s1075-4210(97)90033-x. PMID 9295579.