เอ็ม1 กาแรนด์
 ปืน M1 Garand พร้อมคลิปกระสุนแบบ en bloc | |
| ปืน M1 Garand | |
|---|---|
| ชนิด | ปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติ semi-automatic rifle |
| สัญชาติ |  สหรัฐ
|
| สมัย | สงครามโลกครั้งที่ 2 |
| การใช้งาน | อาวุธประจำกาย |
| เป้าหมาย | บุคคล |
| เริ่มใช้ | 1939 |
| ช่วงผลิต | 1936-1957 |
| ช่วงการใช้งาน | 1936-ปัจจุบัน |
| ผู้ใช้งาน | |
| สงคราม | สงครามโลกครั้งที่ 2, สงครามเกาหลี, สงครามเวียดนาม |
| ขนาดลำกล้อง | 0.30 นิ้ว (7.62 มิลลิเมตร) 4 เกลียว เวียนขวา |
| ระยะครบรอบเกลียว | 10 นิ้ว (1:10) |
| ความยาวลำกล้อง | 24 นิ้ว (609.6 มิลลิเมตร) |
| กระสุน | .30-06 Springfield |
| ซองกระสุน | แบบ En Bloc ความจุ 8 นัด |
| ระบบปฏิบัติการ | ขับดันด้วยแก๊ส (Gas-operated) ขัดกลอนด้วยลูกเลื่อนหมุนตัว (Rotating Bolt) |
| อัตราการยิง | |
| ความเร็วปากลำกล้อง | 2,800 ฟุต/วินาที (853 เมตร/วินาที) |
| ระยะยิงหวังผล | 440 หลา (402 เมตร) |
| ระยะยิงไกลสุด | 3,450 หลา (3,200 เมตร) |
| น้ำหนัก | 9.5 ปอนด์ (4.31 กก.) น้ำหนักปืนเปล่า 11.6 ปอนด์ (5.3 กิโลกรัม) น้ำหนักปืนพร้อมกระสุน |
| ความยาว | 43.5 นิ้ว (1,107.4 มิลลิเมตร) |
| แบบอื่น | M1C, M1D |
ปืน เอ็ม1 กาแรนด์ (M1 Garand) เป็นอาวุธปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติประจำกายขนาด 0.30 นิ้ว ที่เข้าประจำการในกองทัพสหรัฐฯในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 จนถึงสงครามเกาหลี และยังพบเห็นบ้างในช่วงสงครามเวียดนาม ปืนไรเฟิลเอ็ม 1 ส่วนใหญ่ถูกผลิตและใช้ในกองกำลังสหรัฐ แต่ก็มีหลายแสนกระบอกที่ส่งไปให้กับประเทศพันธมิตรของอเมริกา ปืนกาแรนด์ยังคงถูกใช้งานในการฝึกซ้อมและในกองทหารเกียรติยศ สำหรับพลเรือนใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการล่าสัตว์ การยิงเป้า และเป็นของสะสมทางทหาร
ปืนเอ็ม 1 ได้ชื่อตามจอห์น ซี กาแรนด์ (John C. Garand) ผู้ออกแบบชาวแคนาดาเชื้อสายฝรั่งเศส มันเป็นปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติมาตรฐานกองทัพชนิดแรก[1] ปืนเอ็ม 1 ได้เข้าประจำการในกองทัพสหรัฐทดแทนปืนเอ็ม1903 สปริงฟิลด์ในปี ค.ศ. 1936[2] และปลดประจำการในวันที่ 16 มีนาคม ค.ศ. 1958 โดยมีปืนเล็กยาวเอ็ม 14 มาประจำการแทน[3] โดยปืนบางส่วนทางการสหรัฐฯได้มอบให้แก่กองกำลังท้องถิ่นและมิตรประเทศตามโครงการให้ความช่วยเหลือทางทหาร (JUSMAG) ในช่วงสงครามเย็นซึ่งรวมถึงประเทศไทยด้วย โดยประเทศไทยได้รับมอบปืนรุ่นนี้สำหรับใช้ในภารกิจปราบปรามและรักษาความสงบภายในประเทศ ก่อนจะทยอยปลดประจำการเป็นอาวุธสำรองราชการและใช้เป็นปืนฝึกท่าอาวุธสำหรับนักศึกษาวิชาทหารและนักเรียนนายสิบตำรวจ ในภายหลัง
ปืนเอ็ม1 กาแรนด์มีคุณสมบัติในการยิงแบบกึ่งอัตโนมัติ ความแม่นยำสูง สามารถเล็งยิงซ้ำได้อย่างรวดเร็ว ตอนแรกนายการ์แรนด์ได้ออกแบบปืนเอ็ม1 กาแรนด์ให้ใช้กับกระสุนขนาด 7×51 มิลลิเมตร (.276 Pedersen) และสามารถบรรจุในคลิปกระสุนได้ 10 นัด แต่เมื่อกองทัพสหรัฐฯรับมาพิจารณาใน ค.ศ.1932 ก็มีคำสั่งให้ใช้กระสุน .30-06 ทำให้ความจุเหลือเพียง 8 นัด[4]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Hogg, Ian V., & Weeks, John. Military Small-Arms of the 20th Century (London: Arms & Armour Press, 1977), p.183, "US Rifle, Caliber .30in ('Garand'), M1-M1E9, MiC, M1D, T26".
- ↑ jonfrye. "History of the M1 Garand Rifle". Garand Collectors Association (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-15. สืบค้นเมื่อ 2019-12-03.
- ↑ "The M14 Rifle: John Garand's Final Legacy". www.americanrifleman.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-12-03.
- ↑ Julian S. Hatcher, Hatcher's Notebook, MSPC 1947, pp.44–46, 155–156, 165–166.