ข้ามไปเนื้อหา

เนโอมี แคมป์เบลล์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนโอมี แคมป์เบลล์
แคมป์เบลล์ในเทศกาลภาพยนตร์กาน ปี ค.ศ. 2018
เกิดเนโอมี เอเลน แคมป์เบลล์
(1970-05-22) 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1970 (54 ปี)
ลอนดอน ประเทศอังกฤษ
สัญชาติธงของสหราชอาณาจักร สหราชอาณาจักร
อาชีพ
  • นางแบบ
  • นักแสดง
  • นักธุรกิจ
ปีปฏิบัติงาน1987–ปัจจุบัน
คู่รัก
นักเดินแบบ
ส่วนสูง1.78 m (5 ft 10 in)[1]
สีผมดำ[1]
สีตาน้ำตาลเข้ม[1]
หน่วยงาน
  • ZZO (ปารีส)
  • d'management group (มิลาน)
  • Models 1 (ลอนดอน)
  • Priscilla's Model Management (ซิดนีย์)
  • DNA Models (นครนิวยอร์ก) (ค่ายหลัก)[2]

เนโอมี เอเลน แคมป์เบลล์ (อังกฤษ: Naomi Elaine Campbell; เกิด 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1970)[3] เป็นนางแบบ นักแสดง และนักธุรกิจชาวอังกฤษ แคมป์เบลล์ได้รับการคัดเลือกให้เป็นนางแบบในขณะอายุ 15 ปี และได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในหกนางแบบที่มีชื่อเสียงและเป็นที่ต้องการมากที่สุดในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1980 และ 1990[4] และเป็นหนึ่งในสุดยอดนางแบบที่เป็นที่ต้องการของอุตสาหกรรมแฟชั่นในช่วงนั้น[5]

นอกเหนือจากอาชีพนางแบบ เธอได้มีส่วนร่วมกับกิจการอื่น ๆ ซึ่งรวมถึงนวนิยาย อัลบั้มเพลงอาร์แอนด์บีและป็อป และการปรากฏตัวในภาพยนตร์และโทรทัศน์ เช่น รายการเรียลลิตีโชว์ เดอะเฟซ ที่จัดแข่งขันเพื่อค้นหาสุดยอดนางแบบ[6] นอกจากนี้เธอยังมีส่วนร่วมในงานการกุศลต่าง ๆ อีกด้วย

ชีวิตในวัยเด็ก

[แก้]

แคมป์เบลล์เกิดในสตรีทแฮม ลอนดอน เป็นลูกสาวของนักเต้นชาวจาเมกาชื่อ วาเลอรี มอร์ริส[7] พ่อของเธอแยกทางกับแม่ขณะตั้งครรภ์ได้สี่เดือน[8][7] เธอใช้นามสกุลแคมป์เบลล์ซึ่งเป็นนามสกุลของแม่จากการแต่งงานครั้งที่สอง[7] เธอมีน้องชายชื่อปิแอร์ เกิดในปี ค.ศ.1985[9] แคมป์เบลล์เกิดในครอบครัวชาวแอโฟร-จาเมกา และมีบรรพบุรุษเป็นชาวจาเมกาเชื้อสายจีนโดยมาจากทางฝั่งคุณยายของเธอ[7]

แคมป์เบลล์อาศัยอยู่ในกรุงโรม แม่ของเธอเป็นนักเต้นสมัยใหม่[10] ที่ต้องเดินทางตลอดเวลาจึงฝากเลี้ยงไว้กับญาติของเธอในลอนดอน เพื่อเดินทางไปทั่วยุโรปกับทางคณะเต้นแฟนตาสติกา[11] แคมป์เบลล์เข้าเรียนที่บาร์บาราสเปชสเตจสคูล[12] เมื่ออายุได้ 10 ปี เธอเป็นที่ยอมรับในสถาบันศิลปะการแสดงอิตาเลียนคอนทิ เมื่อเธอเรียนบัลเลต์[7]

อาชีพ

[แก้]
แคมป์เบลล์ขณะเดินบนรันเวย์ให้กับไดแอน วอน เฟิร์สเทนเบิร์ก ที่นิวยอร์กแฟชั่นวีก ในเดือนกันยายน ปี ค.ศ.2013
แคมป์เบลล์บนแค็ตวอล์กของ ปีเตอร์ ซอม ในปี ค.ศ.2017

1978-86: จุดเริ่มต้น

[แก้]

ภาพลักษณ์สาธารณะครั้งแรกของแคมป์เบลล์ปรากฏตัวเมื่ออายุ 7 ขวบในปี ค.ศ.1978 เมื่อเธอได้ใปรากฏตัวในมิวสิกวิดีโอ "อิสธิสเลิฟ" ของ บ็อบ มาร์เลย์ เมื่ออายุได้ 12 ขวบเธอได้เต้นในมิวสิกวิดีโอเพลง "ไอทัมเบิลโฟร์ยา" ของคัลเจอร์ คลับ[13][14]

1987-97: ความสำเร็จระดับสากล

[แก้]

ไม่กี่ปีข้างหน้า อาชีพนางแบบของแคมป์เบลล์ก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง เธอได้เดินแค็ตวอล์กให้กับนักออกแบบ เช่น จานนี เวอร์ซาเช, เอซเซดีน อาลาญา, ไอแซก มิซราฮี และยังเป็นนางแบบให้กับช่างภาพชื่อดังอย่าง ปีเตอร์ ลินด์เบิร์ก, เฮิร์บ ริตส์, บรูซ เวเบอร์ ในช่วงปลายปี ค.ศ.1980 แคมป์เบลล์กับคริสตี้ เทอร์ลิงตัน และลินดา อีวานเจลิสตา ถูกเรียกรวมกันว่า "Threenity" ซึ่งกลายเป็นรุ่นที่รู้จักมากที่สุด[10]

เมื่อต้องเผชิญกับการเหยียดผิวแคมป์เบลล์ได้รับการสนับสนุนจากเพื่อนผิวขาวของเธอ เทอร์ลิงตัน และอีวานเจลิสตา บอกผ่านโดลเช แอนด์ กาบบานา ว่า "ถ้าคุณไม่ได้เลือกนาโอมิ คุณก็จะไม่ได้รับเลือกเรา" ในเดือนธันวาคมปี ค.ศ.1987 เธอปรากฏตัวบนหน้าปกนิตยสาร Britishvogue ของอังกฤษ ในเดือนสิงหาคมปี ค.ศ.1988 เธอคือคนผิวดำคนแรกที่ได้ขึ้นหน้าปกนิตยสารของฝรั่งเศส "Frencevogue"[15]

ในเดือนมกราคมปี ค.ศ.1990 แคมป์เบลล์ถูกประกาศว่า เธอคือ "เมกาซูเปอร์โมเดล" โดยปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับเทอร์ลิงตัน, อีวานเจลิสตา, ซินดี คราวฟอร์ด, และทาเทียนา พาติทซ์ บนหน้าปกนิตยสาร Britishvogue[16]

ในปี ค.ศ.1993 แคมป์เบลปรากฏตัวบนหน้าปกนิตยสาร "Amaricanvogue" ในเดือนเมษายนพร้อมกับคริสตี้ เทอร์ลิงตัน, คลาวเดีย ชิฟเฟอร์, สเตฟานี ซีมัวร์, และเฮเลนา คริสเทนเซน และอีกครั้งในเดือนมิถุนายน

1998-2012

[แก้]

ในปี ค.ศ.1998 นิตยสารไทม์ประกาศว่าได้สิ้นสุดยุคของซูเปอร์โมเดล ส่วนใหญ่แล้วแคมป์เบลล์นั้นเกษียณจากแค็ตวอล์ก ในปี ค.ศ.1999 เธอได้เซ็นสัญญากับเครื่องสำอางเวลลา ซึ่งเป็นครั้งแรกของเธอ ในปี ค.ศ.2007 เธอเดินแค็ตวอล์กให้กับดียอร์แฟชั่นโชว์ ครบรอบ 60 ปี ที่แวร์ซาย ประเทศฝรั่งเศส

2013- ปัจจุบัน

[แก้]

ในเดือนมีนาคมปี ค.ศ.2013 แคมป์เบลล์ได้เข้าร่วมงานกับ นูเมโรรัสเซีย และแคมป์เบลล์ยังได้เป็นเมนเทอร์ให้กับรายการเดอะเฟซ พร้อมกับแคโรไลนา คูร์โควา, และโคโค่ โรชา[17]

แคมป์เบลล์ยังได้เดินแบบบนรันเวย์ให้กับ มาร์ค เจคอบส์, แซงต์ โลรองต์ ปารีส, โคลเอ, ไดแอน วอน เฟิร์สเทนเบิร์ก, พราดา, ชาเนล, จีวองชี, ดอลเช แอนด์ กาบบานา, เบอร์เบอรี, แซค โพเซน, บัลฟิน, คาร์ล เลเจอร์เฟล, เกียรฟรังโก เฟอร์เฟ, เวอร์ซาเช, เฮลมุต แลง, คริสเตียน ดีออร์, จอห์น แกลลิอาโน, ราล์ฟ ลอเร็น, ชอง ปอล โกลติเยร์, ทอมมี ฮิลฟิเกอร์, ออสการ์เดอลาเรนตา, ไมเคิล คอร์ส, แอนนา ซุย, หลุยส์ วิตตอง, แอร์แม็ส, มาร์กวิส, โรแบร์โต กาวาลลี, และวาเลนติโน

เธอเคยปรากฏตัวในแคมเปญโฆษณาของ เฟนดิ, เบอร์เบอร์รี, ดอลเช แอนด์ กาบบานา, เอสคาดา, หลุยส์ วิตตอง, พราดา, โคลเอ, เวอร์ซาเช, จีวองชี, บัลฟิน, แซงต์ โลรองต์ ปารีส, ไอแซก มิซราฮี, ทอมมี ฮิลฟิเกอร์, วาเลนติโน, ลา พรอลา, เดนนิส บาสโซ, ฟิลิป ไพลน์, แมงโก, เทียร์รี มูแกลร์, บัลแมง, นาร์ส คอสเมติกส์, โรแบร์โต กาวาลลี, เดวิด ยูร์แมน, อเลสซานโดร เดลล์แอ็กควา, ดีสแควร์ทู, เอ็กซ์เพรส, เอชแอนด์เอ็ม, บูมมิงแดลส์, แดลเลิดส์, เมซีส์, บาร์นีส์นิวยอร์ก, นีแมน มาร์คัส, แก็ป, เอวอน โพรดักส์ อิงก์, เรฟลอน, และวิกตอเรียส์ซีเคร็ต

ในปี ค.ศ.2015 แคมป์เบลล์ได้เล่นละครเรื่อง เอ็มไพร์ และอเมริกัน ฮอเรอร์ สตอรี: โฮเต็ล ในปี ค.ศ.2016 แคมป์เบลล์ได้ปรากฏตัวในมิวสิกวิดีโอเพลง "ดรอนบอมบ์มี" ของนักร้องชื่อ อนอฮ์นิ

น้ำหอม

[แก้]

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1999 แคมป์เบลล์ไดเปิดตัวน้ำหอม 16 กลิ่น ภายใต้ยี่ห้อพรอคเตอร์ แอนด์ แกมเบิล[18]

ปี ชื่อ กลิ่น Ref.
1999 Naomi Campbell Ursula Wandel [19]
2000 Naomagic Dorothee Piot [20]
2001 Exult Ursula Wandel [21]
2003 Mystery Olivier Cresp [22]
2004 Sunset Olivier Pescheux [23]
2005 Paradise Passion Francoise Caron [24]
2006 Winter Kiss (limited edition) [25]
Cat Deluxe Michael Almairac [26]
2007 Eternal Beauty (limited edition) [27]
Cat Deluxe at Night [28]
2008 Seductive Elixir [29]
2009 Cat Deluxe With Kisses [30]
2010 Naomi [31]
2011 Naomi Campbell Wild Pearl [32]
2012 Naomi Campbell at Night [33]
2013 Queen of Gold [34]

ผลงาน

[แก้]

ภาพยนตร์

[แก้]

โทรทัศน์

[แก้]

มิวสิกวิดีโอ

[แก้]
ปี เพลง ศิลปิน ผู้กำกับ
1978 "Is This Love" Bob Marley and the Wailers ไม่เป็นที่ทราบ
1983 "I'll Tumble 4 Ya" คัลเจอร์ คลับ
1990 "Freedom! '90" จอร์จ ไมเคิล David Fincher
1992 "อินเดอะโคลเซ็ต" ไมเคิล แจ็กสัน Herb Ritts
"Erotica" มาดอนนา Fabien Baron
1993 "Numb" ยูทู Kevin Godley
2003 "Change Clothes" เจย์-ซี (feat. Pharrell) Chris Robinson
2011 "Girl Panic!" ดูแรนดูแรน Jonas Åkerlund
2016 "Drone Bomb Me" Anohni Nabil Elderkin

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 "DNA Models Naomi Campbell". DNA Model Management LLC. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-11-13. สืบค้นเมื่อ 2022-05-16.
  2. ↑ "Naomi Campbell – Model". models.com.
  3. ↑ "Naomi Campbell Biography". biography.com. สืบค้นเมื่อ 3 April 2014.
  4. ↑ "Voguepedia – Christy Turlington". Vogue. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-01-22. สืบค้นเมื่อ 7 May 2011.
  5. ↑ Stein, Joel (9 November 1998). "The Fall of the Supermodel". Time. Time, Inc. ISSN 0040-781X. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-11-14. สืบค้นเมื่อ 7 May 2011.
  6. ↑ "About The Face!". Oxygen Media. สืบค้นเมื่อ 13 December 2015.
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 Frankel, Susannah (16 February 2002). "Naomi Campbell: A model of privacy?". The Independent. Independent Print Limited. ISSN 0951-9467. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-09-02. สืบค้นเมื่อ 16 September 2011.
  8. ↑ "Naomi Will Never Know Her Dad". ContactMusic.com. 26 February 2005. สืบค้นเมื่อ 16 September 2011.
  9. ↑ Bearn, Emily (9 August 2003). "The real Naomi". The Age. สืบค้นเมื่อ 26 July 2013.
  10. ↑ 10.0 10.1 "Voguepedia – Naomi Campbell". Vogue. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-08-09. สืบค้นเมื่อ 7 May 2011.
  11. ↑ Langley, Richard (23 May 2010). "Naomi Campbell: welcome to her diamond life". The Daily Telegraph. สืบค้นเมื่อ 26 July 2013.
  12. ↑ Blunden, Mark (21 March 2011). "Honour for arts centre where Bob Marley danced with Naomi Campbell, 7". London Evening Standard. สืบค้นเมื่อ 26 July 2013.
  13. ↑ "People.com – Naomi Campbell". People. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-04-16. สืบค้นเมื่อ 8 May 2011.
  14. ↑ "People.com – Naomi Campbell Biography". People. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-04-23. สืบค้นเมื่อ 17 July 2011.
  15. ↑ Pool, Hannah (22 August 2007). "Naomi Campbell fights racism in fashion". The Guardian. Guardian News and Media. ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 7 May 2011.
  16. ↑ Sporkin, Elizabeth (11 June 1990). "A Night with the Cover Girls". People. Time, Inc. ISSN 0093-7673. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-20. สืบค้นเมื่อ 9 May 2011.
  17. ↑ Richford, Rhonda (11 October 2013). "'The Face' Host Naomi Campbell Talks Mentoring and the Reality of the Modern Modeling Business". The Hollywood Reporter. สืบค้นเมื่อ 24 June 2015.
  18. ↑ "Brands & Innovation: All Brands". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  19. ↑ "Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  20. ↑ "Naomagic Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  21. ↑ "Exult Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  22. ↑ "Mystery Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  23. ↑ "Sunset Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  24. ↑ "Paradise Passion Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  25. ↑ "Winter Kiss Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  26. ↑ "Cat Deluxe by Naomi Campbell". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  27. ↑ "Eternal Beauty Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  28. ↑ "Cat Deluxe At Night Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  29. ↑ "Seductive Elixir Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  30. ↑ "Cat Deluxe With Kisses Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  31. ↑ "Naomi Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  32. ↑ "Naomi Campbell Wild Pearl". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  33. ↑ "Naomi Campbell At Night". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.
  34. ↑ "Queen of Gold Naomi Campbell for women". สืบค้นเมื่อ 16 July 2014.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เนโอมี_แคมป์เบลล์&oldid=11371474"