เจ้าชายอ็องรี เคานต์แห่งปารีส (ค.ศ. 1933–2019)
 | บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
| อ็องรีแห่งออร์เลอ็อง | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| เคานต์แห่งปารีส ดยุกแห่งฝรั่งเศส | |||||
 | |||||
| ผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ฝรั่งเศส สายราชวงศ์ออร์เลอ็อง | |||||
| ดำรงตำแหน่ง | 19 มิถุนายน ค.ศ. 1999 - 21 มกราคม ค.ศ. 2019 (19 ปี 216 วัน) | ||||
| ก่อนหน้า | เจ้าชายอ็องรี เคานต์แห่งปารีส | ||||
| ถัดไป | เจ้าชายฌ็อง เคานต์แห่งปารีส | ||||
| ประสูติ | 14 มิถุนายน ค.ศ. 1933 โรริวเวน-เซนท์-พีแยร์ ประเทศเบลเยียม | ||||
| สิ้นพระชนม์ | 21 มกราคม ค.ศ. 2019 (85 ปี) ปารีส ประเทศฝรั่งเศส | ||||
| พระชายา | |||||
| |||||
| พระบุตร | |||||
| ราชวงศ์ | ออร์เลอ็อง | ||||
| พระบิดา | เจ้าชายอ็องรี เคานต์แห่งปารีส (2451-2542) | ||||
| พระมารดา | เจ้าหญิงอิซาเบลแห่งออร์เลอ็อง-บราแกนซา | ||||
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก | ||||
| ลายพระอภิไธย |  | ||||
เจ้าชายอ็องรีแห่งออร์เลอ็อง เคานต์แห่งปารีส ดยุกแห่งฝรั่งเศส (อังกฤษ: His Royal Highness Henri, Count of Paris) เป็นประมุขของราชวงศ์ออร์เลอ็องตั้งแต่ ค.ศ. 1999-2019
พระประวัติ
[แก้]เจ้าชายอ็องรี เคานต์แห่งปารีส หรือ อ็องรีที่ 7 ประสูติเมื่อวันที่ 14 มิถุนายน ค.ศ. 1933 ณ เบลเยียม เป็นพระโอรสใน เจ้าชายอ็องรี เคานต์แห่งปารีส (2451-2542) และ เจ้าหญิงอิซาเบลแห่งออร์เลอ็อง-บราแกนซา สาเหตุที่พระองค์ประสูติในเบลเยียมเพราะว่าราชวงศ์ฝรั่งเศสขณะนั้นต้องหลบหนีรัฐประหาร ซึ่งพระบิดาและพระมารดาเสด็จมาประทับในเบลเยียม และเมื่อปี ค.ศ. 1950 ราชวงศ์ฝรั่งเศสสามารถนิวัติกลับประเทศได้ พระบิดา พระมารดาและพระบุตรก็ได้กลับประเทศฝรั่งเศส พระองค์ทรงเป็นพระเชษฐาแท้ๆใน เจ้าหญิงอาน ดัชเชสแห่งกาลาเบรีย
เมื่อวันที่ 25 สิงหาคม ค.ศ. 1940 เจ้าชายจีนส์ ดยุกแห่งกุสซี พระอัยกาสิ้นพระชนม์ พระบิดาของพระองค์จึงสืบทอดพระอิสริยยศ เคานต์แห่งปารีส ดยุกแห่งฝรั่งเศส โดยพระองค์ทรงศึกษาจากมหาวิทยาลัยไซแอน โปร คณะวิทยาศาสตร์
การทรงงาน
[แก้]หลังจากทรงศึกษาจบแล้ว พระองค์ทรงเข้าทำงานที่สำนักเลขาธิการทั่วไปกลาโหมและความมั่นคงแห่งชาติ โดยทรงดูแลเรื่องชาวต่างชาติในฝรั่งเศส โดยหลังจากนั้นพระองค์ก็ไปเป็นทหารในเยอรมัน ก่อนจะทรงลาออกและเป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัยในเมืองคอร์ซิกา
ในปี ค.ศ. 1963 พระองค์ได้กลับไปดำรงพระชนม์ชีพในประเทศฝรั่งเศส โดยประทับในอพาร์ตเมนต์เล็ก ๆ พระองค์ทรงพระอักษรหนังสือจำหน่ายเพื่อเป็นรายได้ดังนี้
- À mes fils (1989)
- Adresse au futur chef d'État (1994)
- Désolé, Altesse, c’est mon jour de sortie (1994)
- La France survivra-t-elle à l'an 2000 (1997)
- Le passeur de miroir (2000)
- La France à bout de bras (2002)
- L'histoire en héritage (2003)
นอกจากนี้พระองค์ยังทรงเป็นจิตกรและเปิดแบรนด์น้ำหอมเป็นของพระองค์เองด้วย
เสกสมรส
[แก้]พระองค์ทรงเสกมรสครั้งแรกกับ ดัชเชสมาเรีย-เทเรซาแห่งเวือร์ทเทิมแบร์ค เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม ค.ศ. 1957 มีพระบุตรดังนี้
- เจ้าหญิงมารีแห่งลิกเตนสไตน์ (ประสูติ พ.ศ. 2502)
- เจ้าชายฟร็องซัว เคานต์แห่งเคลมอนต์
- เจ้าหญิงมาเชีย
- ฌ็อง เคานต์แห่งปารีส
- เจ้าชายโอโด ดยุกแห่งอ็องกูแลม
หลังจากนั้นในปี ค.ศ. 1984 พระองค์และพระชายาหย่าขาดกัน และทรงเสกสมรสใหม่กับ มิกาเอลา รับพระราชทานพระอิสริยยศเป็น มิกาเอลา เคาน์เตสแห่งปารีส แต่ไม่มีพระบุตรร่วมกัน
รางวัล
[แก้]
ฝรั่งเศส: Legion of Honor (for his military service)- ฝรั่งเศส: Cross for Military Valour
- ฝรั่งเศส: Combatant Cross
- ฝรั่งเศส: Colonial Medal
