เจง เฮง
เจง เฮง | |
|---|---|
| ឆេង ហេង | |
| ประธานาธิบดีเขมร คนที่ 1 | |
| ดำรงตำแหน่ง 9 ตุลาคม ค.ศ. 1970 – 9 มีนาคม ค.ศ. 1972 | |
| นายกรัฐมนตรี | ดูรายชื่อ |
| ก่อนหน้า | สมเด็จพระมหากษัตริยานี สีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์ กุสุมะ นารีรัตน์ สิรีวัฒนา (ในฐานะพระมหากษัตริย์) |
| ถัดไป | ลอน นอล |
| ประมุขแห่งรัฐกัมพูชา | |
| รักษาการ 21 มีนาคม – 9 ตุลาคม ค.ศ. 1970 | |
| นายกรัฐมนตรี | ลอน นอล |
| ก่อนหน้า | สมเด็จพระมหากษัตริยานี สีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์ กุสุมะ นารีรัตน์ สิรีวัฒนา (ในฐานะพระมหากษัตริย์) |
| ถัดไป | ตนเอง (ในฐานะประธานาธิบดี) |
| ประธานรัฐสภา | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1969 – ค.ศ. 1970 | |
| กษัตริย์ | สมเด็จพระมหากษัตริยานี สีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์ กุสุมะ นารีรัตน์ สิรีวัฒนา |
| ก่อนหน้า | เจา เซน กอกซัล ชุม |
| ถัดไป | เอก ยิ อึน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 10 มกราคม ค.ศ. 1910 จังหวัดตาแก้ว ราชอาณาจักรกัมพูชา อินโดจีนของฝรั่งเศส |
| เสียชีวิต | 15 มีนาคม ค.ศ. 1996 (86 ปี) พอร์ตแลนด์ รัฐออริกอน สหรัฐ |
| สัญชาติ | กัมพูชาในอารักขาของฝรั่งเศส (ค.ศ. 1910–1945, 1945–1953) กัมพูชาในอารักขาของญี่ปุ่น (ค.ศ. 1945) ราชอาณาจักรกัมพูชา (ค.ศ. 1945, 1953–1970) สาธารณรัฐเขมร (ค.ศ. 1970–1975) กัมพูชา (ค.ศ. 1975–1976) กัมพูชาประชาธิปไตย (ค.ศ. 1976–1979) สาธารณรัฐประชามานิตกัมพูชา (ค.ศ. 1979–1989) รัฐกัมพูชา (ค.ศ. 1989–1992) กัมพูชา (ค.ศ. 1992–1993) ราชอาณาจักรกัมพูชา (ค.ศ. 1992–1996) |
| พรรคการเมือง | สังคมราษฎรนิยม สังคมสาธารณรัฐ แนวร่วมสาธารณรัฐ |
| การศึกษา | โรงเรียนซ็องส์เซอลูป-เลาบัต |
| ศิษย์เก่า | โรงเรียนนายร้อยทหารบกกัมพูชา |
| อาชีพ | รัฐกร นักการเมือง |
เจง เฮง (Cheng Heng) เป็นนักการเมืองชาวกัมพูชาเกิดเมื่อ 11 มกราคม พ.ศ. 2452 ที่จังหวัดตาแก้ว เป็นชาวกัมพูชาเชื้อสายจีน ในครอบครัวที่เป็นชนชั้นกลาง เคยเป็นประมุขของประเทศระหว่าง พ.ศ. 2513 – 2514
เจง เฮงเริ่มจากเป็นนักธุรกิจและเจ้าของที่ดิน[1] เริ่มเล่นการเมืองในระบอบสังคมของพระนโรดม สีหนุ เมื่อ พ.ศ. 2501 และเป็นเลขาธิการแห่งรัฐด้านเกษตรกรรมเมื่อ พ.ศ. 2504 – 2505 ได้เป็น ส.ส.พรรคสังคมสำหรับตาคเมา ใน พ.ศ. 2505 แต่พ่ายแพ้ให้กับแก้ว ซานใน พ.ศ. 2509 ได้เป็น ส.ส. อีกในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2510 ในพนมเปญ และได้เป็นประธานสมัชชาแห่งชาติใน พ.ศ. 2513 หลังเหตุการณ์รัฐประหาร พ.ศ. 2513 เมื่อ ลน นล นายกรัฐมนตรีและพระสีสุวัตถิ์ สิริมตะ รองนายกรัฐมนตรีได้ล้มล้างอำนาจของสีหนุ เฮงได้เป็นประมุขรัฐจนกระทั่งมีการเลือกตั้ง ซึ่งเป็นตำแหน่งโดยพิธีการ เพราะอำนาจส่วนใหญ่อยู่ในมือของลน นลตามที่มีการประกาศภาวะฉุกเฉิน พระนโรดม สีหนุที่อยู่ระหว่างการลี้ภัยได้ประณามว่าเขาเป็นหุ่นเชิดที่ไร้ความสำคัญ
ต่อมา ลน นลได้ใช้วิกฤติการณ์ทางการเมืองปลดเฮงออกจากประมุขรัฐ และขึ้นเป็นประมุขรัฐเองใน พ.ศ. 2515 ใน พ.ศ. 2516 หลังจากที่สหรัฐกดดันลน นลให้มีความร่วมมือทางการเมืองที่กว้างขึ้น เฮงได้เป็นรองประธานของสภาการเมืองสูงสุดที่จัดตั้งขึ้นเพื่อบริหารประเทศ แต่ลน นลก็ยังพยายามรวบอำนาจในการบริหารอยู่
ใน พ.ศ. 2518 เมื่อเขมรแดงเข้าล้อมพนมเปญ เฮงเป็นหนึ่งในชื่อที่ถูกประกาศว่าเป็นคนทรยศ 7 คน (ที่เหลือคือ ลน นล, อิน ตัม, พระสีสุวัตถิ์ สิริมตะ, ลอง โบเรต, ซ็อสแตน เฟร์นันเดซ และเซิน หง็อก ถั่ญ) ซึ่งจะถูกประหารทันทีที่ฝ่ายคอมมิวนิสต์ได้รับชัยชนะ เฮงออกจากประเทศเมื่อ 1 เมษายน โดยเดินทางไปปารีส จากนั้น เข้าร่วมกับกลุ่มของซอน ซาน หลังการลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพปารีส เมื่อ พ.ศ. 2534 เฮงกลับสู่กัมพูชา เล่นการเมืองโดยจัดตั้งพรรคแนวร่วมสาธารณรัฐแต่ไม่ประสบความสำเร็จในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2536[1] เขาเสียชีวิตเมื่อ 15 มีนาคม พ.ศ. 2539
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Cheng Heng เก็บถาวร 2011-04-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, AFEAK, accessed 26-09-09
- Corfield, J. Khmers Stand Up! A History of the Cambodian Government, 1970-1975, Monash Asia Institute, 1994
- Shawcross, W. Sideshow: Kissinger, Nixon, and the Destruction of Cambodia, Simon & Schuster, 1979
- Norodom Sihanouk, My War with the CIA, Random House, 1973