เขมรกรอม
.jpg) งานสมรสของชาวเขมรกรอมในจังหวัดจ่าวิญ เมื่อ พ.ศ. 2553 | |
| ประชากรทั้งหมด | |
| ป. 2.5 ล้านคน[ต้องการอ้างอิง] | |
| ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
| ประเทศเวียดนาม | 1.32 ล้านคน (พ.ศ. 2562)[1] |
| ประเทศกัมพูชา | 1.2 ล้านคน (พ.ศ. 2542)[2] |
| สหรัฐอเมริกา | 30,000 คน (พ.ศ. 2542)[2] |
| ประเทศฝรั่งเศส | 3,000 คน (พ.ศ. 2542)[2] |
| ประเทศออสเตรเลีย | 1,000 คน (พ.ศ. 2542)[2] |
| ประเทศอื่น ๆ | 6,000 คน (พ.ศ. 2542)[2] |
| ภาษา | |
| เขมร, เวียดนาม | |
| ศาสนา | |
| ศาสนาพุทธนิกายเถรวาท (95%),[3] ศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก (5%) | |
| กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง | |
| เขมร, เขมรสูง | |
เขมรกรอม (เขมร: ខ្មែរក្រោម, แขฺมรกฺโรม) หรือ เขมรต่ำ[ก] คือกลุ่มชาติพันธุ์เขมรที่อาศัยอยู่แถบดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศเวียดนาม ถือเป็นชนพื้นเมืองที่มีประวัติการอยู่อาศัยยาวนานที่สุดเท่าที่มีการบันทึกมา[4] รัฐบาลเวียดนามได้รับรองให้ชาวเขมรกรอมเป็นหนึ่งใน 53 ชนกลุ่มน้อยในเวียดนาม
พวกเขามีเชื้อสายเดียวกันกับชาวเขมรในประเทศกัมพูชา ด้วยเคยอยู่ภายใต้การปกครองของพระเจ้าชัยวรมันที่ 2 ตั้งแต่ พ.ศ. 1345[5] ชนทั้งสองจึงมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันอย่างยิ่ง ทั้งด้านภาษา ศาสนา และประเพณีร่วมราก[6] ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงนี้เคยตกอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรเขมรโบราณมายาวนานกว่า 800 ปี[7] ส่วนชื่อ เขมรกรอม แปลว่า "ต่ำ" หรือ "ด้านล่าง" ถูกเรียกเพื่อสร้างความแตกต่างออกจากชาวเขมรในประเทศกัมพูชา เพราะชนกลุ่มนี้อาศัยอยู่ในพื้นที่ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง อันเป็นดินแดนทางตอนใต้ของอาณาจักรเขมรโบราณ ก่อนถูกผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของเวียดนามจากนโยบายเคลื่อนทัพลงดินแดนใต้ในยุคราชวงศ์เหงียน ตรงกับคริสต์ศตวรรษที่ 18[8][9]
ชาวเขมรกรอมเข้าเป็นสมาชิกขององค์การชาติและประชาชนที่ไม่มีผู้แทน ตั้งแต่วันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2544[10] และจากรายงานของฮิวแมนไรตส์วอตช์ ได้ระบุว่า "ชาวเขมรกรอมกำลังเผชิญกับข้อจำกัดด้านเสรีภาพในการแสดงออก การชุมนุม การสมาคม ข่าวสาร และการร่วมกันกระทำการใด ๆ"[11]
เชิงอรรถ
[แก้]- หมายเหตุ
ก ชาวเขมรถิ่นไทยออกเสียงว่า แคฺมรกรอม แปลว่า "เขมรต่ำหรือเขมรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ต่ำ" เรียกรวมไปถึงชาวเขมรในประเทศกัมพูชาด้วย[12][13]
- อ้างอิง
- ↑ General Statistics Office of Vietnam (2019). "Completed Results of the 2019 Viet Nam Population and Housing Census" (PDF). Statistical Publishing House (Vietnam). ISBN 978-604-75-1532-5.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 "Khmer Krom Background" (ภาษาอังกฤษแบบแคนาดา). สืบค้นเมื่อ 2019-05-04.
- ↑ "The Culture of the Khmer-Krom". KKF | Khmers Kampuchea-Krom Federation. December 29, 2012.
- ↑ "Dân tộc Khơme (Khmer people)" (ภาษาเวียดนาม). Nhân Dân. October 24, 2022. สืบค้นเมื่อ October 24, 2023.
- ↑ Stuart-Fox, William, The Murderous Revolution: Life & Death in Pol Pot's Kampuchea, Alternative Publishing Co-Operative Limited, 1985, pp. 6.
- ↑ "Reconstituting the "Un-Pereson": The Khmer Krom & The Khmer Rouge Tribunal". Singapore Year Book of International Law and Contributorsb. สืบค้นเมื่อ September 16, 2016.
- ↑ "Memorandum By Cambodia on Her Territories in South Viet-Nam..." (PDF). caraweb. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ September 9, 2016. สืบค้นเมื่อ September 16, 2016.
- ↑ "Reconceptualizing Southern Vietnamese History from the 15th to 18th Centuries Competition along the Coasts from Guangdong to Cambodia by Brian A. Zottoli". University of Michigan. สืบค้นเมื่อ 26 June 2015.
- ↑ "Mak Phœun: Histoire du Cambodge de la fin du XVIe au début du XVIIIe siècle - According to Cambodian oral tradition, the marriage was because a weak Cambodian king fell in love..." (PDF). Michael Vickery’s Publications. สืบค้นเมื่อ 30 June 2015.
- ↑ "Khmer Krom". Unrepresented Nations and Peoples Organisation. Jan 30, 2018. สืบค้นเมื่อ April 26, 2019.
- ↑ "Khmer Krom in Cambodia Mark Loss of Their Homeland". Radio Free Asia. June 4, 2013. สืบค้นเมื่อ September 16, 2016.
- ↑ บัญญัติ สาลี (18 พฤษภาคม 2564). กระบวนการให้ความหมายและการปฏิสัมพันธ์ของกลุ่มชาติพันธุ์เขมรในอาณาบริเวณชายแดนพนมดงรัก. วารสารวิชาการ มจร บุรีรัมย์ 6:(2). p. 94.
- ↑ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ สุรินทร์ (2564). "องค์ความรู้ รัว รืง มืง สะเร็น เรื่อง "กะโน้ปติงต็อง"". กรมศิลปากร. สืบค้นเมื่อ 19 มกราคม 2568.
{{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|access-date=(help)