อุโมงค์ช่องแคบอังกฤษ
 | |
| ข้อมูลทั่วไป | |
|---|---|
| ที่ตั้ง | ช่องแคบอังกฤษ (ช่องแคบโดเวอร์) |
| พิกัด | 51°00′45″N 1°30′15″E / 51.0125°N 1.5041°E |
| สถานะ | ทำงาน |
| เริ่มต้น | ฟอล์กสโตน, เคนต์, อังกฤษ, สหราชอาณาจักร (51°05′50″N 1°09′21″E / 51.0971°N 1.1558°E) |
| สิ้นสุด | Coquelles, จังหวัดปาดกาแล, แคว้นโอดฟร็องส์, ประเทศฝรั่งเศส (50°55′22″N 1°46′49″E / 50.9228°N 1.7804°E) |
| การดำเนินงาน | |
| เปิด |
|
| เจ้าของ | Getlink |
| ผู้ดำเนินงาน |
|
| ลักษณะ | รถไฟส่งผู้โดยสารและสินค้า. รถรับส่งยานพาหนะ. |
| ข้อมูลทางเทคนิค | |
| ความยาวสาย | 50.45 km (31.35 mi) |
| จำนวนทางรถไฟ | 2 อุโมงค์ไปทางเดี่ยว 1 อุโมงค์บริการ |
| ช่วงกว้างราง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) (สแตนดาร์ดเกจ) |
| ระบบจ่ายไฟฟ้า | 25 kV AC OHLE, 5.87 m[1] |
| ความเร็วปฏิบัติการ | 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (99 ไมล์ต่อชั่วโมง) |
.svg){kind=spacer}
อุโมงค์ช่องแคบอังกฤษ (อังกฤษ: Channel Tunnel; ฝรั่งเศส: Le tunnel sous la Manche) เป็นอุโมงค์รถไฟใต้ทะเลที่สร้างเชื่อมระหว่างเมืองฟอล์กสโตน เทศมณฑลเคนต์ บริเตนใหญ่ กับตำบลกอแกล จังหวัดปาดกาแล ทางตอนเหนือของฝรั่งเศส อุโมงค์แห่งนี้สร้างลอดใต้ช่องแคบอังกฤษบริเวณช่องแคบโดเวอร์ ซึ่งเป็นส่วนที่แคบที่สุด มีความกว้าง 34 กิโลเมตร
อุโมงค์ช่องแคบอังกฤษมีความยาวทั้งสิ้น 50.5 กิโลเมตร มีส่วนที่อยู่ใต้ทะเลยาว 37.9 กิโลเมตร ส่วนที่อยู่ใต้น้ำต่ำที่สุดที่ 75 เมตรและลึกสุดที่ 230 เมตร[2][3]
อุโมงค์ช่องแคบอังกฤษก่อสร้างและบริหารงานโดยบริษัท ยูโรทันเนล ซึ่งจัดการเดินรถไฟความเร็วสูงยูโรสตาร์ การก่อสร้างเริ่มต้นตั้งแต่ ค.ศ. 1988 เปิดใช้งานอุโมงค์เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. 1994 เปิดการเดินรถเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน ค.ศ. 1994 การก่อสร้างใช้งบประมาณ 4,650 ล้านปอนด์ มากกว่าที่คาดการณ์ไว้ 80%[4]
แนวคิดในการก่อสร้างอุโมงค์ช่องแคบอังกฤษ ได้รับการเสนอมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 19 โดยมีการเสนอโครงการต่อจักรพรรดินโปเลียนที่ 3 ในปี ค.ศ. 1856 ด้วยงบประมาณ 170 ล้านฟรังก์ (7 ล้านปอนด์) [5] และต่อวิลเลียม แกลดสตัน นายกรัฐมนตรีสหราชอาณาจักร ในปี ค.ศ. 1865[5] แต่โครงการนี้ได้ถูกยกเลิกไปเนื่องจากปัญหาด้านการเมือง ความมั่นคง และการป้องกันประเทศ
โครงการนี้ถูกนำมาพิจารณาอีกครั้งในปี ค.ศ. 1955 โดยตัดปัญหาเรื่องการป้องกันประเทศออกไป เนื่องจากในขณะนั้นการรุกรานประเทศสามารถกระทำได้ด้วยการโจมตีทางอากาศ แต่โครงการก็ล่าช้าไปเนื่องจากปัญหาทางการเมืองในสหราชอาณาจักร จนกระทั่งปี ค.ศ. 1981 มาร์กาเรต แทตเชอร์ และฟรองซัวส์ มิตแตร์รองด์ ผู้นำของทั้งสองประเทศจึงได้บรรลุข้อตกลงในการก่อสร้างอุโมงค์แห่งนี้
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Institution of Civil Engineers (Great Britain) (1995). The Channel Tunnel: Transport systems, Volume 4. Vol. 108. Thomas Telford. p. 22. ISBN 9780727720245.
- ↑ "The Channel Tunnel". raileurope.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-10-26. สืบค้นเมื่อ 2009-07-19.
- ↑ "Turkey Building the World's Deepest Immersed Tube Tunnel". Popular Mechanics. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-08-08. สืบค้นเมื่อ 2009-07-19.
- ↑ "Measuring Worth: Purchasing Power of the British Pound". Measuringworth.com. สืบค้นเมื่อ 2009-07-19.
- ↑ 5.0 5.1 "The Proposed Tunnel Between England and France". The New York Times. 1866-08-07. สืบค้นเมื่อ 2008-01-03.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
 | บทความการเดินทาง การคมนาคม และการขนส่งนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |