อุทยานแห่งชาติเนียะฮ์
| มรดกโบราณคดีแห่งกลุ่มถ้ำของอุทยานแห่งชาติเนียะฮ์ * | |
|---|---|
 แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
 ทางเข้าหลักของถ้ำเนียะฮ์ | |
| พิกัด | 3°48′50″N 113°46′53″E / 3.81389°N 113.78139°E |
| ประเทศ |  มาเลเซีย |
| ภูมิภาค ** | เอเชียและแปซิฟิก |
| ประเภท | มรดกทางวัฒนธรรม |
| เกณฑ์พิจารณา | (iii), (v) |
| อ้างอิง | 1014 |
| ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
| ขึ้นทะเบียน | 2567 (คณะกรรมการสมัยที่ 48) |
| * ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก | |
มรดกโบราณคดีแห่งกลุ่มถ้ำของอุทยานแห่งชาติเนียะฮ์ (มลายู: Gua Niah) ตั้งอยู่ในเขตมิริ รัฐซาราวัก ประเทศมาเลเซีย ใกล้ชายฝั่งตะวันตกของเกาะบอร์เนียว ณ ใจกลางอุทยานแห่งชาติเนียะฮ์ เป็นที่ตั้งของแหล่งโบราณคดีถ้ำเนียะฮ์ ซึ่งมีการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ที่ยาวนานที่สุดในเขตป่าฝน ครอบคลุมอย่างน้อย 50,000 ปี จากสมัยไพลสโตซีน ถึงกลางสมัยโฮโลซีน
ถ้ำเนียะฮ์ เป็นที่ตั้งสำคัญแห่งหนึ่งในยุคก่อนประวัติศาสตร์ ซึ่งค้นพบซากมนุษย์โบราณเมื่อ 40,000 ปีมาแล้ว[1] อันเป็นการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดของมาเลเซียตะวันออก การศึกษาเพิ่มเติมเมื่อไม่นานมานี้ถูกตีพิมพ์ใน ค.ศ. 2006 แสดงหลักฐานของกิจกรรมของมนุษย์ครั้งแรกที่ถ้ำเนียะฮ์ เมื่อประมาณ 46,000 - 34,000 ปีมาแล้ว นอกจากนี้ยังพบสิ่งของต่างๆ ได้แก่ อุปกรณ์สับและเกล็ดสมัยไพลสโตซีน ขวานยุคหินใหม่ ขวานหินคมลาดด้านเดียว (adze) เครื่องปั้นดินเผา อัญมณีเปลือกหอย เรือ เสื่อ รวมถึงเครื่องมือเหล็ก เซรามิก และลูกปัดแก้วที่มีอายุย้อนไปถึงยุคเหล็ก การค้นพบที่มีชื่อเสียงที่สุดคือกะโหลกศีรษะมนุษย์ที่มีอายุประมาณ 38,000 ปีก่อนคริสตศักราช ภายในถ้ำมีภาพเขียนสีและหินเขียนสี อายุราว 1,200 ปี รวมถึงภาพโลงศพไม้หรือเรือมรณะ ในระหว่าง ค.ศ. 1954 ถึง ค.ศ. 1966 มีการขุดพบชิ้นส่วนกระดูกสัตว์ประมาณ 750,000 ชิ้น หนึ่งในนั้นถูกระบุว่าเป็นกระดูกฝ่ามือของเสือหนุ่ม[2]
แหล่งมรดกโลก
[แก้]มรดกโบราณคดีแห่งกลุ่มถ้ำของอุทยานแห่งชาติเนียะฮ์ได้รับลงทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 46 เมื่อ พ.ศ. 2567 ที่กรุงนิวเดลี ประเทศอินเดีย ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณามรดกโลกทางวัฒนธรรม จำนวน 2 ข้อ[3] ดังนี้
- (iii) เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว
- (v) เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนาทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ
อ้างอิง
[แก้]| ทางวัฒนธรรม |
|  |
|---|---|---|
| ทางธรรมชาติ | ||
หมายเหตุ: ใช้ชื่อตามที่ได้เสนอขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก | ||