อิเนส เด กัสโตร

อิเนส ปีเรส เด กัสโตร
ภาพวาดอิเนส เด กัสโตรในคริสต์ศตวรรษที่ 19 บนเพดานห้องพระราชา, Quinta da Regaleira, ซิงตรา ประเทศโปรตุเกส
เกิด	ค.ศ. 1325 กาลิเซีย ราชบัลลังก์กัสติยา
ถึงแก่กรรม	7 มกราคม ค.ศ. 1355(1355-01-07) (29–30 ปี) กูอิงบรา โปรตุเกส
ฝังศพ	อารามอัลกูบาซา
ตระกูล	กัสโตร
คู่อภิเษก	พระเจ้าเปดรูที่ 1 แห่งโปรตุเกส (สมรส 1354)
พระราชบุตร	ฌูเอา ดยุคแห่งบาเลนเซียเดกัมโปส ดีนิช ลอร์ดแห่งซิฟูเอนเตส บียาตริช เคาน์เตสแห่งอัลบูร์เกร์เก
บิดา	เปโดร เฟร์นันเดซ เด กัสโตร
มารดา	อัลดงซา โลเรงซู ดึ วาลาดารึช

อิเนส เด กัสโตร (โปรตุเกส: Inês de Castro; ในกัสติยา: Inés; ค.ศ. 1325 – 7 มกราคม ค.ศ. 1355) เป็นธิดาขุนนางกัสติยาซึ่งเป็นคนรักของพระเจ้าเปดรูที่ 1 แห่งโปรตุเกสตั้งแต่ก่อนที่พระองค์จะขึ้นครองราชย์ การสิ้นพระชนม์ของพระองค์เป็นโศกนาฏกรรมอันโด่งดัง และหลังการสิ้นพระชนม์ พระองค์ได้รับการสวมมงกุฎเป็นพระราชินีแห่งโปรตุเกส

ประวัติ

อิเนสเป็นธิดาในสมรสของเปโดร เฟร์นันเดซ เด กัสโตร เจ้าแห่งเลมอสและซาร์เรีย กับนางกาลิเซีย กับอัลดงซา โลเรงซู ดึ วาลาดารึช ครอบครัวของพระนางมีเชื้อสายขุนนางกาลิเซียและโปรตุเกส และยังมีความเชื่อมโยงกับราชวงศ์กัสติยาผ่านลูกหลานนอกสมรส มีหลักฐานว่าพระนางอาศัยอยู่กับกอนส์ตันซา มานูเอล ลูกพี่ลูกน้องซึ่งเป็นธิดาของดอนฆวน มานูเอล ดยุคแห่งเปญญาฟิเอลและมาร์ควิสแห่งบิเยนา

ใน ค.ศ. 1340 กอนส์ตันซาตัดสินใจสมรสกับเปดรู พระโอรสคนโตและทายาทของพระเจ้าอาฟงซูที่ 4 แห่งโปรตุเกส อิเนสได้ติดตามเธอออกจากราชสำนักเปญญาฟิเอลไปพำนักที่กูอิงบรา แต่หลังการสมรสได้ไม่นานเปดรูกลับตกหลุมรักพระนางและเริ่มละเลยพระชายา ทั้งคู่หลงใหลกันและกันอย่างหัวปักหัวปำ อีกทั้งพี่น้องชายของอิเนสยังกลายเป็นเพื่อนและที่ปรึกษาที่เจ้าชายไว้ใจ หลังกอนส์ตันซาเสียชีวิตจากการให้กำเนิดฟือร์นังดู บุตรชายของเปดรูในวันที่ 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1345 พระเจ้าอาฟงซูพยายามจะจับพระโอรสสมรสใหม่ แต่เปดรูไม่ยอมสมรสกับคนอื่นนอกจากอิเนส ทั้งคู่ก็อยู่กินกันฉันสามีภรรยาโดยไม่สนใจพระเจ้าอาฟงซูที่ 4 ที่ต่อต้านอย่างหัวชนฝา ราชสำนักกับประชาชนเองก็ไม่ยอมรับการกระทำนี้

เปดรูกับอิเนสอยู่กินกันที่ปราสาทซังตากลาราในกูอิงบรา ทั้งคู่มีบุตรธิดาด้วยกันสี่คน คือ

1. อาฟงซู (เกิดในปี ค.ศ. 1346) เสียชีวิตหลังคลอด
2. บียาตริช (เกิดในปี ค.ศ. 1347) สมรสกับอินฟันเตซันโชแห่งกัสติยา เคานต์แห่งอัลบูร์เกร์เกและอาโร พระโอรสของพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 11 แห่งกัสติยา
3. ฌูเอาแห่งโปรตุเกส (เกิดในปี ค.ศ. 1349) ดยุคแห่งบาเลนเซียเดกัมโปส ผู้อ้างสิทธิ์ในบัลลังก์ในช่วงวิกฤตปี ค.ศ. 1383–1385
4. ดีนิช (เกิดในปี ค.ศ. 1354)

การเสียชีวิต

ภาพพระราชพิธีราชาภิเษกของอิเนส เด กัสโตร ในปี 1361 โดยปีแยร์-ชาร์ล กงต์

อิทธิพลของอิเนสกับพี่น้องชายอีกสองคนที่มีต่อพระเจ้าเปดรูได้สร้างศัตรูในราชสำนัก หลังพยายามแยกทั้งคู่ออกจากกันหลายครั้งในที่สุดพระเจ้าอาฟงซูที่ 4 ก็ตัดสินใจมอบความตายให้แก่อิเนส วันที่ 7 มกราคม ค.ศ. 1355 พระองค์ได้ส่งนักฆ่าไปที่อารามซังตากลาราในกูอิงบราเพื่อสังหารอิเนสด้วยการตัดคอต่อหน้าลูกน้อย เปดรูที่เจ็บปวดจนแทบเป็นบ้าก่อจลาจลต่อพระบิดาและไม่ยกโทษให้พระบิดาที่สังหารคนรักของพระองค์

หลุมฝังศพของอิเนส เด กัสโตรในอารามอัลกูบาซา

หลังได้รับการสวมมงกุฎเป็นกษัตริย์แห่งโปรตุเกสในปี ค.ศ. 1357 พระเจ้าเปดรูสั่งให้จับกุมตัวและประหารชีวิตผู้ที่ลงมือฆาตกรรมอิเนสด้วยการแหวกอกเอาหัวใจออกมา การกระทำดังกล่าวทำให้พระองค์ได้รับฉายาว่า "ผู้โหดเหี้ยม" ทั้งพระองค์ยังอ้างว่าได้เคยสมรสอย่างลับ ๆ กับอิเนสและขอให้ยอมรับพระนางเป็นพระราชินีแห่งโปรตุเกส ตำนานเล่าว่ากษัตริย์ทำการสวมมงกุฎให้ศพและให้ข้าราชสำนักจุมพิตมือของอิเนสที่ไร้วิญญาณ เดือนเมษายน ค.ศ. 1360 พระองค์สั่งให้ย้ายร่างของอิเนสจากกูอิงบรามาที่อารามหลวงอัลกูบาซา หลุมฝังศพอันวิจิตรงดงามสองหลุมถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้พระองค์ได้หลับใหลเคียงข้างหญิงผู้เป็นที่รักของพระองค์ตลอดกาล

ในวรรณกรรมและดนตรี

การฆาตกรรมอิเนส เด กัสโตร ภาพวาดโดยกูลุงบานู บูร์ดาลู ปิญไญรู, ประมาณ ค.ศ. 1901/04

อ้างอิง

ข้อมูล

• Diccionario histórico, genealógico y heráldico de las familias ilustres de la Monarquia Espanola, Ed. Luis Vilar y Pascual, Juan José Vilar Psayla, Imprenta de D.F. Sanchez A Cargo de Augustin Espinosa, 1859.
•  Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). "Castro, Inez de" . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 5 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์.