อาวุธยุทโธปกรณ์อากาศยาน

เอ-6 อินทรูเดอร์ (เอ2เอฟ-1) เครื่องบินโจมตีที่แสดงชุดอาวุธ ค.ศ. 1962

เอฟ/เอ-18อี/เอฟ ซูเปอร์ฮอร์เน็ท เครื่องบินขับไล่หลายบทบาทของกองทัพเรือสหรัฐ แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการใช้อาวุธชนิดต่าง ๆ; ภาพจากนิตยสารออลแฮนส์ ของกองทัพเรือสหรัฐปี ค.ศ. 1997

บี-52เอช สตราโตฟอร์เทรสเครื่องบินทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์ซึ่งช้ากว่าความเร็วเสียง ที่แสดงชุดอาวุธ ค.ศ. 2006

อาวุธยุทโธปกรณ์อากาศยาน (อังกฤษ: Aircraft ordnance) หรือ อาวุธยุทโธปกรณ์ (ในบริบทของการบินทหาร) เป็นอาวุธ (เช่น ระเบิด, ขีปนาวุธ, จรวด และกระสุนปืน) ที่เครื่องบินใช้ คำนี้มักใช้เมื่ออธิบายวัตถุของอากาศยาน ที่สามารถบรรทุกได้โดยอากาศยานหรือวัตถุที่ทิ้งใส่ อาวุธยุทโธปกรณ์อากาศยานยังรวมถึงอาวุธอากาศสู่อากาศ, ต่อต้านเรือผิวน้ำ และต่อต้านเรือดำน้ำ

เครื่องบินบางประเภทสามารถพกพาอาวุธยุทโธปกรณ์หลากหลาย – ตัวอย่างเช่น แฟร์ไชลด์ เอยู-23 พีซเมกเกอร์ สามารถใช้กันพ็อด, ระเบิด 500 และ 250 ปอนด์, ชุดระเบิดนาปาล์ม, ชุดระเบิดลูกปราย, พลุ, จรวด, ระเบิดควัน และเครื่องจ่ายใบปลิวโฆษณาชวนเชื่อ

อาวุธยุทโธปกรณ์สามารถบรรทุกในบอมบ์เบย์หรือแขวนจากตำบลติดอาวุธ

สำหรับอาวุธจำนวนมากมีการจำกัดระยะเวลาที่สามารถบินได้ (เช่น ความเสียหายจากการสั่นสะเทือน) โดยหลังจากนี้ จะไม่รับประกันความปลอดภัยหรือประสิทธิภาพของอาวุธยุทโธปกรณ์เหล่านั้น นี่อาจเป็นปัญหาหากอาวุธที่ออกแบบมาสำหรับความขัดแย้งที่รุนแรงมากเมื่อถูกนำไปใช้หลายภารกิจในการทัพการปราบปรามการก่อกบฏที่ยาวนาน