ข้ามไปเนื้อหา

อัลฮากิม บิอัมริลลาฮ์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อัลฮากิม บิอัมริลลาฮ์
الحاكم بأمر الله
ดีนารทองคำของอัลฮากิม ผลิตเมื่อ ฮ.ศ. 391 (ค.ศ. 1000/1001)
อิมามเคาะลีฟะฮ์แห่งรัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์
ครองราชย์14 ตุลาคม 996 – 13 กุมภาพันธ์ 1021
ก่อนหน้าอัลอะซีซ บิลลาฮ์
ถัดไปอัซซอฮิร ลิเอียะอ์ซาซ ดีนิลลาฮ์
ประสูติ13 สิงหาคม 985
ไคโร รัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์
สาบสูญ13 กุมภาพันธ์ 1021 (อายุ 35)
อัลมุก็อฏฏ็อม ไคโร รัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์

อัลมันศูร
พระราชบุตร
  • อัซซอฮิร
  • Sitt Misr
พระนามเต็ม
อะบู อะลี อัลมันศูร อัลฮากิม บิอัมริลลาฮ์
ราชวงศ์ฟาฏิมียะฮ์
พระราชบิดาอัลอะซีซ บิลลาฮ์
พระราชมารดาอัสซัยยิดะฮ์ อัลอะซีซียะฮ์
ศาสนาอิสลามนิกายชีอะฮ์อิสมาอีลียะฮ์

อะบู อะลี อัลมันศูร (อาหรับ: أبو علي المنصور, อักษรโรมัน: Abū ʿAlī al-Manṣūr; 13 สิงหาคม ค.ศ. 985 – 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1021) รู้จักจากพระปรมาภิไธยว่า อัลฮากิม บิอัมริลลาฮ์ (อาหรับ: الحاكم بأمر الله, อักษรโรมัน: al-Ḥākim bi-Amr Allāh, แปลตรงตัว'ผู้ปกครองตามคำสั่งของพระเจ้า') เป็นเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์องค์ที่ 6 และอิมามอิสมาอีลียะฮ์คนที่ 16 (996–1021) อัลฮากิมเป็นบุคคลสำคัญในชีอะฮ์อิสมาอีลียะฮ์บางนิกายจำนวนหนึ่ง เช่น นิซารียะฮ์ 15 ล้านคน และมุสตะอ์ลี 1–2 ล้านคน นอกจากนี้ยังรวมดรูซ 2 ล้านคน[1][2][3][4][5]

ประวัติของอัลฮากิมอาจพิสูจน์ได้ว่าเป็นที่ถกเถียงกัน เนื่องจากมีมุมมองเกี่ยวกับชีวิตและมรดกของพระองค์หลายแบบ[6][7] พอล วอลเกอร์ (Paul Walker) นักประวัติศาสตร์ เขียนว่า "ท้ายที่สุด ทั้งสองมุมมองที่มีต่อพระองค์ อันได้แก่จอมเผด็จการที่บ้าคลั่งและเผด็จการ (เช่นเดียวกับเผด็จการเยอรมันและโรมัน) ที่มักสังหารผู้คนรอบข้างตามอำเภอใจอย่างไม่มีเหตุผล และผู้ปกครองสูงสุดในอุดมคติผู้ได้รับการแต่งตั้งและคัดเลือกจากพระเจ้า ซึ่งการกระทำทุกอย่างของพระองค์นั้นยุติธรรมและชอบธรรม จะยังคงเกิดขึ้นต่อไป โดยมุมมองหนึ่งอยู่ในกลุ่มศัตรูและผู้ที่ก่อกบฏต่อพระองค์ และอีกมุมมองหนึ่งอยู่ในใจของผู้ศรัทธาที่แท้จริง ซึ่งแม้ว่าบางครั้งอาจจะสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ยังคงภักดีต่อพระองค์อย่างแรงกล้าจนถึงที่สุด"[8] การประเมินผลจากรายงานที่มีข้อถกเถียงกันมากขึ้น[9]เกี่ยวกับพระชนม์ชีพและการปกครองของอัลฮากิมทำให้พระองค์ได้รับพระนามลำลองหลายแบบ เช่น "แนโรแห่งอียิปต์"[10] และ "เคาะลีฟะฮ์บ้า"[11][12][13]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Willi Frischauer (1970). The Aga Khans. Bodley Head. p. ?. (Which page?)
  2. Ismail K. Poonawala. "Review – The Fatimids and Their Traditions of Learning". Journal of the American Oriental Society. 119 (3): 542. doi:10.2307/605981. JSTOR 605981.
  3. Brett 2001, p. 470.
  4. Daftary, Ferhad. "ḤĀKEM BE-AMR-ALLĀH". Encyclopædia Iranica. สืบค้นเมื่อ 24 April 2016.
  5. Brett 2001, p. 418.
  6. Gamal Nkrumah (10 December 2009). "The crazed caliph". Al-Ahram Weekly Online. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 March 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-03-16.
  7. Sara Elkamel (24 August 2010). "Caliph of Cairo: The rule and mysterious disappearance of al-Hakim bi-Amr Allah". Egypt Independent. สืบค้นเมื่อ 2013-03-16.
  8. Walker, Paul (2010). Caliph of Cairo: Al-Hakim bi-Amr Allah, 996–???. The American University in Cairo Press. p. 352. ISBN 978-9774163289.
  9. Jerome Murphy-O'Connor (2012). Keys to Jerusalem: Collected Essays. OUP Oxford. p. 245. ISBN 978-0-19-964202-1.
  10. Ahmed (Sheikh.) (1974). Muslim Architecture: From the Advent of Islam in Arabia to the Rise of the Great Ummayad Khilafat in Spain (ภาษาอังกฤษ). Pakistan Institute of Arts and Design of Book-Production. p. 51.
  11. Britannica
  12. The First Crusade: A New History, Thomas Asbridge
  13. Britannica 1810

ข้อมูล

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]