อะบูซัยยาฟ
อะบูซัยยาฟ | |
---|---|
มีส่วนร่วมในความขัดแย้งในประเทศฟิลิปปินส์ การโจมตีโมโรในมาเลเซียและสงครามต่อต้านการก่อการร้าย | |
ปฏิบัติการ | พ.ศ. 2534 – ปัจจุบัน |
แนวคิด | Islamism Islamic fundamentalism |
ผู้นำ | Abdurajik Abubakar Janjalani †[a] Khadaffy Janjalani †[b] Radullan Sahiron[1][2] อิสนิลอน โตโตนิ ฮาปิลอน †[c][3][4] Mahmur Japuri †[5] |
กองบัญชาการ | จังหวัดซูลู, ประเทศฟิลิปปินส์ |
พื้นที่ปฏิบัติการ | ฟิลิปปินส์, มาเลเซีย |
กำลังพล | 300+[6] |
พันธมิตร | 14K Triad[7] อัลกออิดะฮ์ (เดิม) รัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์[8][9] |
ปรปักษ์ | รัฐบาลฟิลิปปินส์[10] รัฐบาลออสเตรเลีย[11] รัฐบาลมาเลเซีย[12] รัฐบาลสหรัฐ[13] รัฐบาลเวียดนาม |
อะบูซัยยาฟ (อาหรับ: جماعة أبو سياف; ตากาล็อกและอังกฤษ: Abu Sayyaf) เป็นกลุ่มแบ่งแยกดินแดนนิยมอิสลามกลุ่มหนึ่งทางภาคใต้ของฟิลิปปินส์ อยู่ในเขตบังซาโมโร (โกโล บาซีลัน และมินดาเนา) ที่ซึ่งมีกลุ่มต่าง ๆ ต่อสู้มานานเกือบ 30 ปี เพื่อจัดตั้งรัฐอิสลามแยกออกจากฟิลิปปินส์ที่ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวคริสต์ ชื่อของกลุ่มมาจากภาษาอาหรับ อะบู หมายถึง พ่อ และซัยยาฟ หมายถึง ทหาร
ตั้งแต่ พ.ศ. 2533 กลุ่มนี้ใช้การลอบวางระเบิด ลอบสังหาร ลักพาตัว และการข่มขู่ในการต่อสู้เพื่อจัดตั้งรัฐอิสลามในมินดาเนาตะวันตกและหมู่เกาะซูลู ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างรัฐอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เริ่มตั้งแต่มินดาเนาในฟิลิปปินส์ทางตะวันออกไปจนถึงมาเลเซีย ไทย และพม่าทางตะวันตก รวมทั้งแผนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เพื่อต่อต้านคริสตจักรโรมันคาทอลิกในฟิลิปปินส์ สหรัฐจัดให้กลุ่มนี้เป็นกลุ่มก่อการร้าย
ที่ตั้งและภาพรวม
[แก้]จุดเริ่มต้นของอะบูซัยยาฟอยู่ที่เมืองอีซาเบลา ทางเหนือของเกาะบาซีลัน ซึ่งเป็นเมืองหลวงของจังหวัดบาซีลัน อะบูซัยยาฟเป็นกลุ่มเล็ก ๆ แต่แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งในบรรดาขบวนการแบ่งแยกดินแดนในมินดาเนา สมาชิกอะบูซัยยาฟบางส่วนเคยเรียนหรือทำงานในซาอุดีอาระเบีย และเคยเข้าร่วมกับมูจาฮิดีนในการต่อต้านการรุกรานอัฟกานิสถานของโซเวียต อะบูซัยยาฟมีความร่วมมือกลับกลุ่มญะมาอะห์ อิสลามียะห์ในอินโดนีเซีย และได้รับการสนับสนุนจากกลุ่มอัลกออิดะฮ์
ประวัติ
[แก้]ในช่วง พ.ศ. 2513 แนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโรเป็นกลุ่มกบฏมุสลิมกลุ่มหลักในบาซีลันและมินดาเนา ในช่วง พ.ศ. 2520 – 2523 อับดูรอจิก อาบูบาการ์ จันจาลอนี พี่ชายของ คาดาฟฟี จันจาลอนี ผู้ไปศึกษาภาษาอาหรับในลิเบีย ซีเรีย และซาอุดีอาระเบียได้เข้าร่วมการต่อต้านโซเวียตในอัฟกานิสถาน และได้พบกับบิน ลาดิน บิน ลาดินได้ให้เงินสนับสนุน 6 ล้านเหรียญสหรัฐเพื่อสนับสนุนแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโร และมีการจัดตั้งเขตปกครองตนเองของมุสลิมมินดาเนาเพื่อแก้ปัญหาใน พ.ศ. 2532
อะบูซัยยาฟภายใต้การนำของ อับดูรอจิก จันจาลอนี
[แก้]อับดูรอจิกกลับสู่บาซีลันเมื่อ พ.ศ. 2533 และแบ่งแยกตัวออกจากแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติโมโรมาจัดตั้งกลุ่มอะบูซัยยาฟ กลุ่มนี้เริ่มปฏิบัติการใน พ.ศ. 2534 และเริ่มดำเนินการด้วยการก่อการร้ายครั้งแรกด้วยการโจมตีเมืองไอปีบนเกาะมินดาเนาเมื่อ พ.ศ. 2538 อะบูซัยยาฟลอบวางระเบิดหลายแห่งในฟิลิปปินส์ อับดูรอจิก จันจาลอนี ถูกสังหารเมื่อ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2541 ในการต่อสู้กับตำรวจฟิลิปปินส์ที่เกาะบาซีลัน ขณะมีอายุ 39 ปี การตายของเขาเป็นจุดเปลี่ยนของอะบูซัยยาฟ เมื่อน้องชายของเขา คาดาฟฟี จันจาลอนี ขึ้นเป็นผู้นำแทน
อะบูซัยยาฟภายใต้การนำของ คาดาฟฟี จันจาลอนี
[แก้]คาดาฟฟี จันจาลอนีขึ้นเป็นผู้นำอะบูซัยยาฟเมื่ออายุ 23 ปี กลุ่มนี้ได้เปลี่ยนมาใช้การลักพาตัวเพื่อเรียกร้องเงินและอิงศาสนาน้อยลง กลุ่มนี้ขยายตัวไปมาเลเซียเมื่อ พ.ศ. 2543
ขุมกำลัง
[แก้]คาดว่ามีนักรบหลักประมาณ 100 คน รายได้หลักมาจากเงินค่าไถ่ตัวประกันต่างชาติและอาจได้เงินสนับสนุนจากกลุ่มมุสลิมหัวรุนแรงในเอเชียใต้และตะวันออกกลาง
เชิงอรรถ
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ rewardsforjustice.net เก็บถาวร กุมภาพันธ์ 25, 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ "FBI – RADDULAN SAHIRON". FBI. สืบค้นเมื่อ November 13, 2014.
- ↑ "Senior Abu Sayyaf leader swears oath to ISIS". Rappler. สืบค้นเมื่อ July 18, 2015.
- ↑ David Von Drehle (26 February 2015). "What Comes After the War on ISIS". TIME.com. สืบค้นเมื่อ 18 July 2015.
- ↑ "Abu Sayyaf sub-leader killed in Sulu encounter". InterAksyon.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 กรกฎาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม 2015.
- ↑ "US To Dissolve Anti-Terror Group, JSOTF-P, In Philippines After 10 Years Of Fighting Abu Sayyaf". Sneha Shankar. สืบค้นเมื่อ January 2, 2015.
- ↑ Miani 2011, p. 74.
- ↑ Paterno Emasquel II (September 17, 2014). "Philippines condemns, vows to 'thwart' ISIS". Rappler. สืบค้นเมื่อ September 19, 2014.
- ↑ "ISIS Now Has Military Allies in 11 Countries -- NYMag". Daily Intelligencer. สืบค้นเมื่อ November 25, 2014.
- ↑ "Abu Sayyaf declared as terrorist organization in Philippines". Iran Daily. 10 September 2015. สืบค้นเมื่อ 20 November 2015.
- ↑ "Australian National Security, Terrorist organisations,Abu Sayyaf Group". Australian Government. 12 July 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-24. สืบค้นเมื่อ 30 November 2015.
- ↑ "Hunt down the killers, CM tells Manila". Daily Express. 19 November 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-20. สืบค้นเมื่อ 20 November 2015.
- ↑ Joel Locsin (20 June 2015). "US govt lists NPA, Abu Sayyaf, JI among foreign terrorist organizations in PHL". GMA News. สืบค้นเมื่อ 20 November 2015.
บรรณานุกรม
[แก้]- ดลยา เทียนทอง (2007). ปฐมบทการก่อการร้าย: รากเหง้า ความเป็นไป และพลวัต. กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. pp. 57–58. ISBN 9789749897089.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- Most Wanted Terrorists, Federal Bureau of Investigation, US Department of Justice
- Council on Foreign Relations: Abu Sayyaf Group (Philippines, Islamist separatists) เก็บถาวร 2008-02-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Reward For Information เก็บถาวร 2007-06-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (on five ASG members), Rewards for Justice Program, US Department of State
- Profile: Abu Sayyaf, Public Broadcasting Service
- Philippines the second front in war on terror? เก็บถาวร 2009-08-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Asia Times Online
- Looking for al-Qaeda in the Philippines เก็บถาวร 2006-05-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Balik-Terrorism: The Return of Abu Sayyaf (PDF), Strategic Studies Institute, US Army War College
- Islamic Terrorism Timeline - Abu Sayyaf Group Overview เก็บถาวร 2013-03-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Prophet of Doom
- Philippines Terrorism: The Role of Militant Islamic Converts เก็บถาวร 2013-07-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน