หี
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
หี เป็นคำหยาบ ใช้หมายถึงอวัยวะสืบพันธุ์หญิง[1] ซึ่งรวมถึงปากมดลูกและช่องคลอด แต่โดยทั่วไปแล้วมักจะใช้กันโดยหมายความถึงเฉพาะช่องสังวาสหรือช่องคลอด หรือหมายความรวมทั้งช่องสังวาสและช่องคลอด แต่ไม่รวมถึงปากมดลูกและมดลูก
การใช้คำ
คำนี้มักจะถูกใช้ในการกล่าวถึงส่วนของอวัยวะสืบพันธุ์ของผู้หญิง โดยการใช้งานโดยทั่วไปถือว่าเป็นคำหยาบใช้กันในที่สาธารณะ โดยใช้คำว่า "อวัยวะเพศหญิง" หรือ "โยนี" ในบางครั้งสื่อมวลชนใช้คำว่า "จิ๋ม" ที่เห็นได้ปรากฏตามหัวข้อข่าวในหนังสือพิมพ์
คำนี้ยังใช้เป็นคำด่ากล่าวถึง ชายหรือหญิงที่ขาดความสามารถ หรือดูถูกว่าต่ำ เปรียบเทียบกับอวัยวะเพศ ซึ่งเป็นของต่ำในบางวัฒนธรรม นอกจากนี้ยังมีการใช้ในประโยคอุทาน ที่หยาบคาย และมีการใช้ร่วมกับคำหยาบอื่น ๆ เพื่อเป็นคำด่า
บางครั้ง ผู้พูดอาจเลี่ยงไปใช้คำอื่นแทนการเรียกว่า "หี" ตรง ๆ เช่น "จิ๊มิ" "หอย" "จิ๋ม" "ช่องสังวาส" "ช่องคลอด" "กี" "ปิ๊" หรือ "อีปิ๊" "ถ้ำ" "อุโมงค์สวาท" "เนินสวาท" "ร่อง" หรือ "ร่องสวาท" "รู" "กลีบ" "โคก" "ตรงนั้นของผู้หญิง" "ช่วงล่าง" "ส่วนล่างของผู้หญิง" "จุดซ่อนเร้น (ของผู้หญิง)" "แคม" (ที่จริงเป็นส่วนที่อยู่ภายนอกสุดของช่องสังวาส) "แตด" (หมายถึงคลิตอริส) ฯ รวมไปถึงการใช้คำผวนต่าง ๆ ในกรณีที่ใช้คำว่าหีร่วมกับคำอื่น ๆ
ที่มาของคำ
ในเครือข่ายพจนานุกรมราชบัณฑิตยสถานให้ความหมายคำว่า "หี" เอาไว้ว่า อวัยวะสืบพันธุ์ของหญิงหรือสัตว์เพศเมียบางชนิด โดยไม่ระบุที่มาของคำนี้ นอกจากนี้ในภาษาอีสานและภาษาถิ่นพายัพ คำว่าหี ใช้หมายถึงอวัยวะเพศหญิงโดยใช้คู่กับคำว่า "หำ" ที่หมายถึงอวัยวะเพศชาย
คำว่า หี ในความหมายอื่น
- ภาคเหนือ เรียกส่วนแผ่นหนังที่ใส่กระสุนของหนังสติ๊ก ว่า หี หรือ หีก๋ง
ก๋ง คือหนังสติ๊กประกอบด้วย ด้ามจับรูปตัววาย (Y) หนังยางยืด และส่วนแผ่นหนังที่ใส่กระสุน
อ้างอิง
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ ๒, กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556. 1,544 หน้า. หน้า 1338. ISBN 978-616-7073-80-4
แหล่งข้อมูลอื่น
