หม่อมเจ้าพระญาณวราภรณ์ (รอง)
หม่อมเจ้า พระญาณวราภรณ์ (รอง ) | |
---|---|
ส่วนบุคคล | |
ประสูติ | หม่อมเจ้ารอง พ.ศ. 2359 |
สิ้นชีพิตักษัย | 15 มิถุนายน พ.ศ. 2422 (63 ปี) |
ศาสนา | พุทธ |
บุพการี |
|
ราชวงศ์ | จักรี |
นิกาย | เถรวาท |
สำนัก | มหานิกาย |
การศึกษา | เปรียญธรรม 9 ประโยค |
ตำแหน่งชั้นสูง | |
ที่อยู่ | วัดบพิตรพิมุขวรวิหาร จังหวัดพระนคร |
อุปสมบท | พ.ศ. 2383 |
ตำแหน่ง | เจ้าอาวาสวัดบพิตรพิมุขวรวิหาร |
หม่อมเจ้าพระญาณวราภรณ์ พระนามเดิม หม่อมเจ้ารอง (พ.ศ. 2359 - 15 มิถุนายน พ.ศ. 2422) เป็นพระราชาคณะ และอดีตเจ้าอาวาสวัดบพิตรพิมุขวรวิหาร
ประวัติ
[แก้]หม่อมเจ้าพระญาณวราภรณ์ มีพระนามเดิมว่า หม่อมเจ้ารอง ประสูติเมื่อปีชวด พ.ศ. 2359[1] เป็นพระโอรสในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงพิเศษศรีสวัสดิ สุขวัฒนวิไชย ประสูติแต่หม่อมเจ้าทับทิม พระธิดาในสมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้ากรมหลวงจักรเจษฎา
หม่อมเจ้ารองผนวชเป็นสามเณรในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว โดยมีสมเด็จพระอริยวงษญาณ (นาค) ขณะยังเป็นสมเด็จพระพนรัตน เป็นพระอุปัชฌาย์ ถึงปีชวด พ.ศ. 2383 จึงผนวชเป็นภิกษุ โดยมีสมเด็จพระสังฆราช (นาค) เป็นพระอุปัชฌาย์ ทรงสอบได้เปรียญธรรม 9 ประโยค และได้เป็นพระราชาคณะ แต่ไม่มีราชทินนาม เมื่อพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวประชวรใกล้สวรรคต ได้พระราชทานเงินเบื่อบำเพ็ญกุศลให้พระราชาคณะรูปละ 20 บาท หม่อมเจ้าพระรองก็ทรงได้รับด้วย
ปีกุน พ.ศ. 2394 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงพระราชทานราชทินนามว่า หม่อมเจ้าพระญาณวราภรณ์ และได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดบพิตรพิมุขวรวิหารในปีมะโรง พ.ศ. 2399
หม่อมเจ้าพระญาณวราภรณ์ (รอง) สิ้นชีพิตักษัยเมื่อวันอาทิตย์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2422 ตรงกับแรม 11 ค่ำ เดือน 7 ปีเถาะ สิริชันษาได้ 64 ปี
พงศาวลี
[แก้]พงศาวลีของหม่อมเจ้าพระญาณวราภรณ์ (รอง) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
อ้างอิง
[แก้]- ↑ สมมอมรพันธุ์, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระ. เรื่องตั้งพระราชาคณะผู้ใหญ่ในกรุงรัตนโกสินทร์ เล่ม ๑. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2545. 428 หน้า. หน้า 90-91. ISBN 974-417-530-3