สาวทรงเสน่ห์
 | |
| ผู้ประพันธ์ | เจน ออสเตน |
|---|---|
| ชื่อเรื่องต้นฉบับ | Pride and Prejudice |
| ผู้แปล | จูเลียต |
| ประเทศ | อังกฤษ |
| ภาษา | อังกฤษ |
| ประเภท | นวนิยาย |
| สำนักพิมพ์ |  T. Egerton, Whitehall หจก. บำรุงสาส์น |
| วันที่พิมพ์ | 28 มกราคม ค.ศ. 1813 พ.ศ. 2493 |
สาวทรงเสน่ห์ (อังกฤษ: Pride and Prejudice) เป็นนวนิยายเชิงเรียลลิสติกเรื่องแรกๆ ของโลก ประพันธ์โดยเจน ออสเตน สุภาพสตรีชาวอังกฤษ ตีพิมพ์เผยแพร่เมื่อวันที่ 28 มกราคม ค.ศ. 1813 เป็นผลงานที่ตีพิมพ์เป็นเรื่องที่สองของเธอ แต่มีข้อมูลระบุว่างานเขียนชิ้นนี้เป็นงานประพันธ์ชิ้นแรกของเธอ โดยประพันธ์ขึ้นในช่วง ค.ศ. 1796-1797 ทว่าในยุคนั้นยังเป็นยุคของนิยายเชิงเพ้อฝัน (เรื่องของพระราชา ราชวงศ์ การสู้รบ และเกียรติยศของอัศวิน) ดังนั้นนวนิยายของเธอเรื่องนี้จึงถือว่าแหวกประเพณีการประพันธ์ในยุคเดียวกันอย่างมาก
สาวทรงเสน่ห์ เป็นชื่อหนังสือในฉบับแปลภาษาไทย โดยจูเลียต (นามปากกาของชนิด สายประดิษฐ์ ภริยาของศรีบูรพา) ตีพิมพ์ครั้งแรกตั้งแต่ พ.ศ. 2493 โดยสำนักพิมพ์บำรุงสาส์น
โครงเรื่อง
[แก้]![[icon]](/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ประวัติการตีพิมพ์
[แก้]หลังจากออสเตนได้ตีพิมพ์นวนิยายเล่มแรกแล้ว เธอได้ขายลิขสิทธิ์เรื่อง สาวทรงเสน่ห์ ให้แก่ Thomas Egerton ในราคา 110 ปอนด์ Egerton ตีพิมพ์ สาวทรงเสน่ห์ ชุดแรกเป็นหนังสือปกแข็งสามเล่มในเดือนมกราคม ค.ศ. 1813[1] หนังสือได้รับคำวิจารณ์ค่อนข้างดี และขายหมดในเวลาอันรวดเร็ว ฉบับปรับปรุงเอดิชันที่สองได้พิมพ์จำหน่ายต่อมาในเดือนพฤศจิกายนปีเดียวกัน และฉบับปรับปรุงเอดิชันที่สามตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1817[2]
นวนิยายได้แปลไปเป็นภาษาฝรั่งเศสทันทีใน ค.ศ. 1813 หลังจากนั้นก็ได้แปลไปเป็นภาษาเยอรมัน เดนมาร์ก และสวีเดน[3] สาวทรงเสน่ห์ ได้พิมพ์จำหน่ายในสหรัฐอเมริกาครั้งแรกในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1832 ในชื่อเรื่องว่า เอลิซาเบธ เบนเน็ต[2]
สำหรับประเทศไทย จูเลียต หรือ ชนิด สายประดิษฐ์ ได้แปล สาวทรงเสน่ห์ เป็นภาษาไทยครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2493 ตีพิมพ์โดย หจก. บำรุงสาส์น ต่อมาใน พ.ศ. 2546 แพรวสำนักพิมพ์ได้นำฉบับแปลนี้มาพิมพ์ใหม่ในชุดวรรณกรรมคลาสสิก
การตอบรับ
[แก้]นวนิยายได้รับการตอบรับค่อนข้างดี โดยมีบทวิจารณ์ในทางดีถึงสามฉบับภายในช่วงเดือนแรกหลังการวางจำหน่าย[4] เจน เฟอร์กัส บอกว่า "นี่เป็นนวนิยายของออสเตนที่โด่งดังมาก ทั้งต่อสาธารณชนและคนใกล้ชิดของเธอเอง"[4] ในงานเขียนของเดวิด กิลสัน A Bibliography of Jane Austen เขาอ้างถึงคำกล่าวของแอนน์ อิซาเบลลา มิลแบงค์ (ภายหลังเป็นภริยาของลอร์ดไบรอน) ว่า สาวทรงเสน่ห์ เป็น "นวนิยายที่ทันสมัยมาก"
ใน ค.ศ. 1819 เฮนรี แครบบ์ โรบินสัน เอ่ยถึงนวนิยายเรื่องนี้ว่า "...เป็นหนึ่งในงานเขียนชั้นเลิศที่สุดของนักเขียนหญิง"[5] เซอร์วอลเตอร์ สก็อตต์ เขียนในบทความของเขาว่า "...เป็นนวนิยายที่คุณออสเตนบรรจงเขียนอย่างละเมียดละไม... สุภาพสตรีเยาว์วัยผู้นี้มีพรสวรรค์ในการบรรยายความสัมพันธ์ ความรู้สึก และลักษณาภาพของชีวิตประจำวันธรรมดาให้กลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดที่ผมเคยพบเห็น"[5] อย่างไรก็ดียังมีบางคนไม่เห็นด้วย เช่น ชาร์ล็อตต์ บรองเต ซึ่งเห็นว่า สาวทรงเสน่ห์ น่าผิดหวังมาก "...เป็นสวนสวย ล้อมรั้วอย่างประณีต ประดับดอกไม้งดงาม แต่...ปราศจากท้องทุ่งกว้าง ไร้อากาศบริสุทธิ์ ไม่มีเนินเขาสีฟ้า และไม่เชิญชวนเอาเสียเลย"[5]
ถึงกระนั้น สาวทรงเสน่ห์ ก็ติดอันดับหนังสือยอดนิยมในการสำรวจต่างๆ ของอังกฤษอยู่เสมอ ใน ค.ศ. 2003 สถานีโทรทัศน์บีบีซีจัดการสำรวจครั้งใหญ่เพื่อค้นหา "หนังสือในดวงใจ" ของชาวอังกฤษ สาวทรงเสน่ห์ ได้รับการโหวตเป็นอันดับที่สองรองจาก ลอร์ดออฟเดอะริงส์[6] ปี ค.ศ. 2004 สาวทรงเสน่ห์ ได้รับการโหวตเป็นอันดับสองในการสำรวจหนังสือยอดนิยมของชาวออสเตรเลีย รองจากลอร์ดออฟเดอะริงส์เช่นกัน[7] ต่อมาในปี ค.ศ. 2008 มีการสำรวจนักอ่านกว่า 15,000 คนที่ประเทศออสเตรเลีย โดยร้าน Dymock สาวทรงเสน่ห์ ได้รับการโหวตเป็นอันดับที่หนึ่ง ใน 101 หนังสือยอดเยี่ยมตลอดกาล (ลอร์ดออฟเดอะริงส์ได้ที่สอง)[8]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Le Faye, Deidre (2002). Jane Austen: The World of Her Novels. นิวยอร์ก: Harry N. Abrams. ISBN 0-8109-3285-7.
- ↑ 2.0 2.1 Stafford, Fiona (2004). "Notes on the Text", Pride and Prejudice, Oxford World's Classics (ed. James Kinley). Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-280238-0.
- ↑ Valérie Cossy and Diego Saglia. "Translations". Jane Austen in Context. Ed. Janet Todd. Cambridge: Cambridge University Press, 2005. ISBN 0-521-82644-6.
- ↑ 4.0 4.1 Fergus, Jan (1997). "The professional woman writer", in E Copeland & J McMaster: The Cambridge Companion to Jane Austen. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. ISBN 0-521-49867-8.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Southam, B. C. (ed) (1995). Jane Austen: The Critical Heritage 1. New York: Routledge. ISBN 978-0-415-13456-9.
- ↑ "BBC - The Big Read - Top 100 Books" (พฤษภาคม 2003).
- ↑ "Australia's Favourite Books The Top 50". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-01-28. สืบค้นเมื่อ 2008-08-12.
- ↑ "Aussie readers vote Pride and Prejudice best book" เก็บถาวร 2008-05-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. thewest.com.au.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]